---

Teddy Bear (2012) - Γνωστό και ως: 10 Timer Til Paradis
Δραματική | 92'
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 13 Δεκ 2012 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 11/6/2013 Διανομή: StraDa Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Δανικά - Ταϊλανδικά - Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.75/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ο Δυνατός δεν είναι πάντα ο Ισχυρός! - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 24 Σεπτέμβριου 2012

Το «Teddy Bear» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία από τον Δανό σκηνοθέτη Mads Mathiesen, σκηνοθέτη πολλών μικρού μήκους ταινιών, συμπεριλαμβανομένου του «Dennis» (2007), της αρχικής ταινίας που εισήγαγε τον χαρακτήρα του 38άρη μπόντι μπίλντερ με τον οποίο θα περάσετε ευχαρίστα μια ώρα και κάτι σε αυτή τη γλυκιά και περίεργη ταινία ενηλικίωσης του.

Ο Dennis (Kim Kold) είναι ένας καλός άνθρωπος. Περνά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας προσέχοντας τη διατροφή του και σηκώνοντας βάρη στο γυμναστήριο της περιοχής του μέχρις ότου επιστρέψει στο μικροσκοπικό δωμάτιο του σε ένα μικρό σπίτι όπου έχει περάσει σαφώς το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Εκεί ζει μαζί με τη δεσποτική και αυταρχική μητέρα του. Η ταινία συναντά τον Dennis λίγο αφότου έχει πάρει την απόφαση να αλλάξει τη ζωή του. Η αφοσίωση στην μητέρα του είναι εμφανής, παρά την ακατάλληλη συμμετοχή της στην καθημερινή ζωή του. Μετά από μια σειρά από κακά ραντεβού, τα μάτια του ανοίγουν στην προοπτική του να βρει μια νύφη στην Ταϊλάνδη όπως αντίστοιχα έπραξε ένας θειος του.

Εάν διαθέτετε έστω και ίχνος παλμού, τότε είναι σίγουρο πως θα αγαπήσετε αυτόν το καλόκαρδο γίγαντα καθώς ο ίδιος αδέξια βυθίζεται σε ένα κοινωνικό πλαίσιο τόσο ξένο και άγνωστο όπως ο κόσμος του σεξουαλικού τουρισμού. Οποιαδήποτε προκατάληψη και αν έχετε ως θεατής απέναντι στους έντονα γυμνασμένους και ογκώδεις ανθρώπους νομίζοντας τους αποτόμους, αγρίους και μάγκες χάνεται μέσα στα πρώτα 20 λεπτά της ταινίας. Ο Dennis είναι ένας μαζεμένος, με καλούς τρόπους, ευγενικός άνθρωπος με τον οποίο θα ταυτιστείτε άμεσα και θα υποστηρίζετε καθόλη τη διάρκεια του έργου.

Το «Teddy Bear» είναι μια απλή, αλλά επιδέξια ειπωμένη ιστορία για την ενηλικίωση, του να βρίσκεις την φωνή σου αλλά και της αναζήτησης της πραγματικής αγάπης. Η απλότητα όμως της ιστορίας είναι μόνο μια πρόσοψη, καθώς το συναισθηματικό βάθος σε επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό. Πέρα από το γεγονός ότι είναι λίγο αργή σε κάποια σημεία δεν υπάρχουν πολλά πράγματα με τα οποία μπορείς να διαμαρτυρηθείς. Από την άλλη είναι δύσκολο να πεις τι σου άρεσε περισσότερο: Η αξέχαστη και λεπτών αποχρώσεων ερμηνεία του Kim Kold ή το γεμάτο αυτοπεποίθηση σενάριο που οδηγεί τον θεατή σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας που τελικά συμβαίνει, όπως συνηθίζεται, πολύ μακριά από το σπίτι. Νομίζω το δεύτερο γιατί παρά το γεγονός ότι ακόμη και οι λιγότερο εξοικειωμένοι θεατές θα βγουν από το σινεμά έχοντας επιτυχώς προβλέψει το τέλος, είναι τόσο πλούσια και ικανοποιητική η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στην κατάληξη που δεν έχει σημασία αν την γνωρίζαμε από πριν. Ο τρόπος που το καταπληκτικό σενάριο των Mads Matthiesen και Martin Zandvliet πλάθει τον κεντρικό χαρακτήρα του και αυτή η αντιδιαστολή του σωματικού όγκου του πρωταγωνιστή με την καταπίεση της μητέρας του είναι κάτι το μοναδικό.

Έχουμε να κάνουμε με είδος κινηματογράφου που στηρίζεται στη στενή σχέση μεταξύ του χαρακτήρα και του κοινού προκειμένου να λειτουργήσει η ιστορία του. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση το δέσιμο επιτυγχάνεται σε μεγάλο βαθμό, δεδομένου ότι είναι μια σχετικά ελαφριά ταινία, πράγμα που την καθιστά προσιτή σε ένα ευρύτερο κοινό, και ταυτοχρόνως συνδυάζει με εκπληκτικό ρεαλισμό το χιούμορ, τη τρυφερότητα και τον πόνο δοσμένα μέσα από μια όμορφη ιστορία ενηλικίωσης για έναν άνθρωπο ο οποίος θα έπρεπε να είχε φύγει από τα δεσμά της οικογένειας του χρόνια πριν. Κάθε επιλογή που έγινε στο «Teddy Bear» είναι σκόπιμη και το τελικό αποτέλεσμα είναι μια τέλεια εκλεπτυσμένη, συναισθηματικά πλούσια ταινία που αναδεικνύει την αξία του σκηνοθέτη αλλά και το ταλέντο ολόκληρου του καστ. Ψάξτε να την δείτε με οποιοδήποτε τρόπο μπορείτε γιατί θα σας αποζημιώσει…

Βαθμολογία: (3.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Γιώργος Δαβίτος

---

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να σου προκαλέσουν αηδία σε μια ταινία. Η βία, η σκληρότητα, οι ωμές σκηνές, το σεξ και άλλα πολλά ανάλογα, πάντα με το τι επηρεάζει τον καθένα. Εμένα δεν με αηδιάζει τίποτε από τα παραπάνω. Κάτι όμως που μου προκάλεσε αυτό το συναίσθημα, ήταν αυτό που είδα σε αυτήν την ταινία. Είναι τόσο άσχημο ένας άντρας 2 μέτρων και 100κάτι κιλών που στην όψη είναι τρομακτικός και αρκετά βαρβάτος (λόγω ενασχόλησης με το body-building) να μην έχει ακόμη καταφέρει να κόψει τον ομφάλιο λώρο, ο οποίος υποτίθεται ότι πρέπει να συνδέει τη μητέρα με το παιδί μόλις για τα πρώτα λεπτά της ζωής του τελευταίου. Εντάξει, το να μένει κάποιος με τη μόνη μητέρα του δεν είναι κακό, πολλές φορές είναι και η οικονομική κατάσταση που μπορεί να μην το επιτρέπει. Αλλά η ψύχωση και το μελωμένο δέσιμο σε αυτή την ηλικία είναι αηδία.

Η ταινία είναι μια εκπληκτική παραγωγή (όχι από άποψη άρτου και θεάματος και ακρίβειας, αλλά αισθητικής περισσότερο). Έχει αξιοπρόσεκτη μουσική, υπερβολικά καλή σκηνοθεσία και πραγματεύεται ηθικά θέματα όπως αυτό που περιγράφηκε παραπάνω, το θέμα της μοναξιάς και της συστολής του χαρακτήρα ενός ανθρώπου λόγω συναισθηματικής γαλουχίας. Γαλουχία που διαρκεί σειρά ετών μέχρι μια μεγάλη ηλικία, όπου και δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ο πρωταγωνιστής ενσαρκώνει πολύ καλά τον ρόλο στον χαρακτήρα και αν μη τι άλλο και στη φυσιογνωμία του. Μια μοναχική ψυχή, κλεισμένος στον εαυτό του, αναγκάζεται να αφήσει τη μίζερη ζωή του πίσω ψάχνοντας τον έρωτα στην εξωτική Ταϊλάνδη. Θα τον βρει; Το φλέγον θέμα είναι το πώς θα αντιμετώπιζε η μαμά κάτι τέτοιο.

Βαθμολογία: (3.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Φίλιππος Γαβριηλίδης

---

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Το «Teddy Bear» με δυο λέξεις μπορεί να περιγραφεί ως μια ιδιαίτερα αληθινή και γλυκιά δραματική ταινία που βασίζεται στη ζωή ενός άντρα, του οποίου το τερατώδες μέγεθος ξεγελά. Ο Dennis (Kim Kold) είναι ένας καλοκάγαθος ενήλικας, μ` ένα εξαιρετικά γυμνασμένο σώμα και που διαθέτει, όμως, την αθωότητα ενός παιδιού.

Ο Mads Matthiesen από την πρώτη σκηνή της ταινίας του παρουσιάζει το πρόβλημα του Dennis να επικοινωνήσει ουσιαστικά με το αντίθετο φύλο, κάτι που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τον ίδιο, όταν, έχοντας φτάσει 38 χρονών, δεν έχει μάθει ακόμα πώς να διεκδικήσει μια γυναίκα και, φυσικά, δεν έχει μπορέσει να δημιουργήσει μια οικογένεια. Στην ακόλουθη σκηνή, χωρίς περιττά λόγια, ο θεατής γνωρίζει τη μητέρα του συνεσταλμένου αυτού γίγαντα, αμέσως αντιλαμβάνεται την επιρροή που ασκεί αυτή πάνω του και καταλαβαίνει τον λόγο που ο Dennis συμπεριφέρεται ακόμα σαν έφηβος. Στην συνέχεια, βέβαια, ο σκηνοθέτης φροντίζει να κάνει σαφή και τον βαθμό στον οποίο ο συμπαθητικός αυτός άντρας είναι ευνουχισμένος, με την προβολή σκηνών όπου η μάνα μπαίνει στην τουαλέτα όσο ο γιος κάνει μπάνιο ή που τον στέλνει πίσω να ελέγξει αν έχει όντως κλειδώσει την πόρτα.

Η ζωή του Dennis, με απλά λόγια, περιστρέφεται γύρω από το σπίτι, τη δουλειά και τις λίγες στιγμές ευτυχίας που βρίσκει στο γυμναστήριο, οι οποίες όσο περνάνε τα χρόνια, σταματούν να καλύπτουν το συναισθηματικό κενό που έχει δημιουργήσει η απώλεια της ανθρώπινης επαφής. Κατά τη διάρκεια του γάμου ενός θείου του, ο Dennis θα παρατηρήσει την ευτυχία του νεόνυμφου ζεύγους και σ` ένα σύντομο χρονικό διάστημα, με τη βοήθεια του γαμπρού, θα κάνει ένα ταξίδι αναψυχής στη χώρα καταγωγής της νύφης, την Ταϊλάνδη. Έχοντας πει, λοιπόν, ψέματα στη μητέρα του για τον πραγματικό του προορισμό, ο Dennis ταξιδεύει στην Ασία, όπου θα συναντήσει αρκετές εκπορνευόμενες γυναίκες, οι οποίες πρόθυμα θα μείνουν στον ίδιο χώρο μαζί του. Όμως, ο Dennis δεν έχει ανάγκη από σαρκική επαφή κι από την ικανοποίηση που θα του δώσει η αντίδραση της αποκάλυψης του σώματός του στις νεαρές κοπέλες. Έτσι, όντας δυσαρεστημένος από την ανικανότητά του να «επικοινωνήσει» με το άλλο φύλο, θα καταφύγει στο μόνο μέρος που θα του δώσει λίγες στιγμές απόλαυσης, που δεν είναι άλλο από το τοπικό γυμναστήριο. Εκεί, θα τον υποδεχτεί με χαρά ένας νεαρός θαυμαστής του και μέσω αυτού, θα γνωρίσει την ιδιοκτήτρια του γυμναστηρίου, την Toi (Lamaiporn Hougaard). Η αμοιβαία συμπάθεια των δυο βασανισμένων πλασμάτων θα εξελιχθεί σε μια αγνή αγάπη, η οποία θα λειτουργήσει σωτήρια και για τους δύο, καθώς θα δώσει τη δύναμη στον Dennis να διεκδικήσει τα αυτονόητα και θα βγάλει από τη μίζερη κι άνευ ουσίας ζωή της την Toi.

O Mads Matthiesen, πέντε χρόνια μετά την μικρού μήκους ταινία του «Dennis», αποφασίζει να γυρίσει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, με κεντρικό ήρωα τον ίδιο αξιολάτρευτο χαρακτήρα. Με μια πρώτη ματιά, ο θεατής καταλαβαίνει ότι τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν, καθώς αυτό το 38χρονο τέρας συμπεριφέρεται ως ένα αγνό πρόβατο. Σε δεύτερο πλάνο, όμως, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας βρισκόμαστε απέναντι σε μια βαριά τραυματισμένη ψυχή που βρίσκει επιτέλους το κουράγιο να κάνει μερικά μικρά κι αργά βήματα για την ικανοποίηση των φυσικών αναγκών της.

Το «Teddy Bear» διαθέτει άκρως φυσικές ερμηνείες, με τον Kim Kold να αγγίζει τα όρια του αξιολάτρευτου, και μια ήρεμη σκηνοθεσία. Η ταινία είναι τραβηγμένη με κάμερα στο χέρι, χωρίς όμως να μοιάζει με τις ταινίες του Δόγματος, καθώς με τους χαρακτήρες που παρουσιάζει καταφέρνει να δημιουργήσει μια γλυκιά ατμόσφαιρα, η οποία ενισχύεται κι από τη μουσική επένδυση, κι εστιάζει περισσότερο στο να πει την ιστορία του ανθρώπου αυτού, παρά στο να κάνει κάποια δήλωση. Έχοντας αργούς ρυθμούς, κατά κύριο λόγο προτείνεται στο σινεφίλ κοινό που έχει τη διάθεση να δει μια όμορφη, αλλά «καθυστερημένη» ιστορία ενηλικίωσης.

Βαθμολογία: (3.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Μαριλένα Ιωάννου

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.