Η καλύτερη δουλειά του Μίκι Ρουρκ από το μακρινό 2008 και τον "Παλαιστή"... Καλές αξιόλογες ερμηνείες υπήρχαν κι ενδιάμεσα πχ Iron Man 2, Expendables, 13 κτλ όμως αυτή είναι μια ολοκληρωμένη "δικιά του" ταινία... Μια γλυκόπικρη, πανέμορφη ταινία που πιάνεται από σοβαρά κοινωνικά θέματα και συναισθήματα όπως φιλία, αγάπη, σεβασμός, μοναξιά, σχέση μάνας-μοναχογιού χωρίς πατέρα... Ο Ρουρκ, στο ρόλο του καταρακωμένου-πλήρως μοναχικού πρώην εκτελεστή της CIA που δεν έχει κανέναν στον κόσμο και γνωρίζει πως το τέλος του είναι κοντά, είναι συγκλονιστικός... Το φιλμ δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας για Όσκαρ (έχουμε δει βέβαια άλλα κι άλλα να πηγαίνουν εκεί και να σηκώνουν αγαλματίδιο), όμως είναι μια ταινία που αξίζει προβολής και με το παραπάνω... Ειδικά οι φαν του Μίκι, όπως εγώ, θα το αγαπήσουν... Είναι ένας πολύ αδικημένος ηθοποιός, αδικημένος από τον ίδιο του τον εαυτό κυρίως, που δυστυχώς τελευταία δε μας δίνει την ευκαιρία να τον απολαύσουμε... Έρχονται όμως κάποιες τέτοιες ταινίες σαν το Ashby και σαν τον Παλαιστή που όχι μόνο τον απολαμβάνουμε, αλλά μας υπενθυμίζει με τον πιο δυναμικό τρόπο πόσο τεράστιος ηθοποιός είναι...