---

8 Mile (2002)
Δραματική | 110' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 17 Ιαν 2003 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 12/5/2003 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 24/6/2009 Διανομή: UIP Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.50/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Βρες τη φωνή σου.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τριτη 3 Δεκεμβριου 2002 - 14:09

Ολοκληρωση (;) της τριλογιας του Curtis Hanson για την παθολογια της αμερικανικης κοινωνιας μετα το υπερτιμημενο L.A. Confidential - Λος Αντζελες εμπιστευτικο (η διαφθορα στην αστυνομια) και το υποτιμημενο Wonder Boys - Τρομερα Παιδια (η σκοτεινη πλευρα χαρακτηρων που ανηκουν στην ελιτ της διανοησης). Ο φακος πλεον εστιαζεται στο λουμπεν προλεταριατο της rap υποκουλτουρας, με (ισως τον αντιπροσωπευτικοτερο της στις μερες μας) εκπροσωπο, τον κατα κοσμον Marshall Mathers III, η αλλιως Eminem στην πρωτη του κινηματογραφικη εμφανιση. Το story (Scott Silver) ειναι σχεδον αυτοβιογραφικο για τον πρωταγωνιστη ,στοιχειο που εξηγει κατα πολυ την ακρως προκλητικη συμπεριφορα του super star οσο και τις αντιφεμινιστικες - ομοφοβικες δηλωσεις του στο προσφατο παρελθον. Ο Rabbit ειναι ενας απογονος του James Dean, βγαλμενος απο τα classics Rebel without a Cause - Επαναστατης χωρις Αιτια και East of Eden - Ανατολικα της Εδεμ. Οι καιροι ειναι σαφως διαφορετικοι, οπως και η θεματολογια. Ζητουμενο δεν ειναι η αποδοχη απο τον (εναν ανυπαρκτο εδω) πατερα – ειναι η διεξοδος για μια εγκλωβισμενη ευαισθησια, (βλ. εδω τη λατρεια του κατα τα αλλα σκληρου Rabbit προς την αδελφουλα του) η δικαιωση ενος ταλεντου (rap στιχουργικη) μεσα απο μια επιπονα βιωματικη διαδικασια.

Το background του ηρωα εκδηλα αρνητικο: Η χωρις-προσανατολισμο-μητερα του (θαυμασια Kim Basinger, βραβευμενη ηδη στο L.A. Confidential ), η οποια μοιραζει τη ζωη της μεταξυ ποτου και εφημερων εραστων (μηδε εξαιρουμενου και συμμαθητου του γιου της), η φτωχεια και οι αποτυχημενες ερωτικες του σχεσεις (τη μια την αφηνει ολιγον…εγκυο – η αλλη, wanna be... μοντελα που τον απατα για να «παει μπροστα»), ειναι η παλιρροια που κανει το ποταμι της οργης να ξεχειλιζει. Ο Rabbit ξεδινει με την παρεα του συμμετεχοντας σε rap «ενας με εναν» στιχουργικες μονομαχιες. Επιβραβευση η αποθεωση απο το κοινο για οποιον ριξει “στο καναβατσο” τον αντιπαλο rapper με τις λεκτικες του προσβολες. Η ταινια ξεκινα με τον Eminem να χανει τον πρωτο αγωνα εγκαταλειποντας αφωνος την πιστα-ring. Αυτο δε θα συμβει ξανα. Η δικαιωση του ηρωα ερχεται με τη συνειδητοποιηση οτι ο μονος δρομος εξω απο το τελμα ειναι η en face αντιμετωπιση, η γενναιοψυχια του αυτοσαρκασμου και η ανυποχωρητη μαχητικοτητα.

Αν και ο ρολος παει γαντι στον Eminem, πολυ δυσκολα μπορει να του αρνηθει κανεις μια πραγματικα επιβλητικη ερμηνεια. Καθε συναισθημα- ειτε ανηκει στις χαμηλες ειτε στις υψηλες ερμηνευτικα οκταβες- αποδιδεται παθιασμενα, με ηλεκτρικες εντασεις. Κι αν το σεναριο δεν ηταν σχηματικο, η η σκηνοθεσια του Hanson τοσο εκνευριστικα (σημα – κατατεθεν του πλεον) παλιομοδιτικη, θα βλεπαμε επιτελους μια ταινια αυτου του... μυριοταλαιπωρημενου ειδους (βλ. «street culture») να απογειωνεται (με ενα ερυθριασμα γεματο... ενοχη αναπολω τις «ενδοξες» breakdance στιγμες του Beat Street στα 1984).

Οι ενστασεις ολοκληρωνονται με τις επαναλαμβανομενες συμπλοκες μεταξυ των πρωταγωνιστων, λοξευοντας απο το κυριο ευρημα της ταινιας, που θα επρεπε να ειναι η καλλιτεχνικη συγκρουση αντι της φυσικης βιας. Η τελικη σκηνη επιβεβαιωνει την αισθηση αυτη, εκπεμποντας επιτελους αυτην την (αδικαιολογητα καθυστερημενη) απολαυση.

Βαθμολογία: (6.5/10) (καλλιτεχνικη δικαιωση για τον Eminem)

Τακης Γκαρης

---

Ο Hanson εφτιαξε ενα φιλμ για την αναγκη της επιβιωσης της καλλιτεχνικης εκφρασης και μοναδικοτητας. Καταφερε να αποσπασει απο τον Εminem μια νευρωδη, αλλα και ευαισθητη ερμηνεια και να την καδραρει με ενα εξισου νευρωδες και ωριμο στυλ. Χωρις να αποπροσανατολιζεται απο τον αρχικο του στοχο, ντυνει ενα μετριο story με καθε εκφανση του προβληματος που κατατρεχει τον καλλιτεχνη : προβληματικη οικογενεια ("εκνευριστικα" πειστικη η Βasinger), προβληματικη σχεση με το αλλο φυλο, συγκρουσεις και αγωνια για ενα δυσπροσιτο μελλον...

Το σεναριο δεν πεφτει στην παγιδα να επιμεινει παραπανω απ` οσο θα επρεπε στις ρατσιστικες προεκτασεις του θεματος - τις θιγει ευστοχα και ισομερως σε σχεση με τα υπολοιπα. Αξιομνημονευτη στο σημειο αυτο η σεκανς της πυρπολησης του εγκαταλελειμμενου σπιτιου - παραπομπη κατ` εμε στο "O Μισσισιπης Καιγεται" του Alan Parker : εδω πλεον δεν καινε οι μαυροι τους ναους των λευκων, αλλα ενωμενοι με τους λευκους τους "ναους του εγκληματος". Συνολικα, το σχολιο ειναι συγκεκριμενο και ταυτοχρονα πολυπαραγοντικο. Ο Hanson το απεδωσε με τροπο που αποδεικνυει σκηνοθετικη ωριμοτητα (κατι που κατ` εμε δεν εχει σχεση με το παλιομοδιτικο), ενω οι σκηνες που εστησε - ενιοτε πραγματικες μαχες, υπο ψυχολογικη παντα εννοια- αποδεικνυουν την ικανοτητα του να χαλιναγωγει μπροστα στην καμερα το παθος της μαζας με την ενταση ενος βλεμματος, χωρις να αφηνει το beat των ηχειων να παρασυρει το φιλμ στο ρυθμο της ματαιοδοξιας.

Κωστας Πατας

---

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2007

Πες ότι καταπίνουμε την εξευτελιστική μεταμόρφωση της πρωταγωνίστριας των «9½ εβδομάδων » σε μητέρα ενός ράπερ του λευκού νερού. Αλλά να χάψουμε και την α λα Ρόκι έξοδο του τελευταίου από την αθλιότητα του γκέτο ως… κοινωνικό σχόλιο, ε αυτό πάει πολύ. Υμνητές πρώτης γραμμής του American dream είναι ο φασιστοειδής ξανθομπάμπουρας Έμινεμ και οι μεταλλαγμένοι όμοιοί του, που δήθεν τιμούν τις προλεταριακές ρίζες τους. Κι επειδή ξέφυγα εντελώς, αξίζει να σκοτώσεις τον χρόνο σου για τα τραγουδάκια και γιατί, όπως και να το κάνουμε, Kim ζούμε / για να σε ακολουθούμε.

Βαθμολογία: (3.5/10)

Κωνσταντίνος Σαμαράς (Cine Tv)

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.