"Από ένα σημείο και μετά, τα πάντα μου φαίνονταν μια ασταμάτητη βαβούρα, ακουστική και "οπτική". Μέχρι η ταινία να φτάσει στο σημείο που ο πρωταγωνιστής εισέρχεται στο βασίλειο των πλασμάτων που αποκαλούνται Trench, παρακολουθούσα εντελώς χαμένος, χωρίς να μπορώ να έχω καμία συγκέντρωση σε όσα συνέβαιναν."