---

Lion (2016) - Γνωστό και ως: Lion (2016)
Δραματική | 120' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 1 Δεκ 2016 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 26/5/2017 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 26/5/2017 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Μπενγκάλι - Ινδικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.52/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Για πόσο μπορείς να ψάχνεις; - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

Ο μικρός Saroo ζει σε ένα πάμπτωχο χωριό στην Ινδία με την εργάτρια μητέρα του και τα δυο αδέρφια του. Όταν χάνεται από τον μεγάλο του αδερφό σε έναν σταθμό τρένων τη νύχτα και καταλήγει σε ένα βαγόνι που κάνει στάση σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων από το σπίτι του, θα προσπαθήσει να επιβιώσει για πολύ καιρό αρχικά στον δρόμο κι έπειτα σε ένα κέντρο για εγκαταλελειμμένα παιδιά. Τελικά, θα υιοθετηθεί από ένα ζευγάρι Αυστραλών, τον John και τη Sue Brierley, με το οποίο θα ζήσει για δεκαετίες, μέχρις ότου έρθει η στιγμή που ο ίδιος θα αποφασίσει να αναζητήσει την οικογένειά του πίσω στην Ινδία, έχοντας τη βοήθεια της τεχνολογίας του Google Earth.

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και μάλιστα λίγο πριν τους τίτλους τέλους, σαν κάθε φιλμ της κατηγορίας του που στοχεύει να ενημερώσει το κοινό για την αληθινή ιστορία την οποία αναπαριστά πέραν του να ψυχαγωγήσει, υπάρχει παράθεση βίντεο και φωτογραφιών των πραγματικών προσώπων. Όσο κι αν τα αληθινά γεγονότα είναι πραγματικά απίστευτα και προσφέρουν ένα πρώτης τάξεως υλικό για αξιοποίηση, η ταινία του Garth Davis, ο οποίος έχει δουλέψει ως επί το πλείστον για την τηλεόραση, αν κι ενδιαφέρουσα και με ουκ ολίγες έντονες συναισθηματικά στιγμές, είναι επίσης δυστυχώς αρκετά επιφανειακή. Η σκηνοθεσία του ίδιου του Davis δεν διακρίνεται από την αίσθηση καλλιτεχνικής ταυτότητας και με την εξαίρεση της ύπαρξης αρκετών όμορφων εναέριων λήψεων, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και τηλεοπτική.

Το πρώτο μισό του έργου που διαδραματίζεται στην Ινδία και αφηγείται την προσωπική οδύσσεια του Saroo μέχρι τη στιγμή της υιοθεσίας, θυμίζει πάρα πολύ έντονα το αντίστοιχο αφηγηματικό κομμάτι στο κατά πολύ ανώτερο «Slumdog Millionaire» (και στις δύο ταινίες μάλιστα παίζει ο Dev Patel) και αναπόφευκτα χάνει στη σύγκριση όσον αφορά την κινηματογράφηση και την κατασκευαστική αρτιότητα λόγω της άκρως συμβατικής σκηνοθεσίας. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η απεικόνιση όλων αυτών των δεινών δεν εδράζεται σε μια κοινωνική πραγματικότητα στη συγκεκριμένη χώρα και αυτό το στοιχείο είναι που καθιστά την παρακολούθηση αυτού του μέρους του φιλμ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, παρά τις αδυναμίες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Όταν στο δεύτερο μισό τη σκυτάλη του κέντρου βάρους της ταινίας πάρουν οι επιδείξεις ερμηνευτικών ικανοτήτων από τους ηθοποιούς από τον κοινωνικό προβληματισμό και ρεαλισμό του πρώτου μέρους, η ταινία ομολογουμένως κάνει κοιλιά, παρόλο που αυτό δίνει την ευκαιρία στη Nicole Kidman να δώσει την πιο ζεστή κι όμορφη ερμηνεία της τα τελευταία χρόνια (δεν ισχύει το ίδιο για τη συνήθως υπέροχη Rooney Mara, δυστυχώς ο χαρακτήρας της μένει σε διακοσμητικό επίπεδο).

Επειδή το επίκεντρο της θεματολογίας είναι η αναζήτηση του Saroo για την πραγματική του οικογένεια, χάνεται η ευκαιρία να αναπτυχθούν περισσότερο και καλύτερα άλλες δευτερεύουσες πτυχές του φιλμ που θα το καθιστούσαν πιο πολυδιάστατο, όπως η εξερεύνηση της σχέσης μεταξύ των δύο θετών αδερφών στην οικογένεια Brierley (υιοθέτησαν λίγο καιρό αργότερα μετά τον Saroo κι ένα δεύτερο παιδί από την Ινδία ονόματι Mantosh, του οποίου ο χαρακτήρας παραμένει σκιώδης και υπανάπτυκτος στο σενάριο), αλλά και της νοοτροπίας του «σωτήρα» που διέπει τις δυτικές κοινωνίες (αν και σίγουρα αποφεύχθηκε το ενδεχόμενο μιας μελέτης αυτού του στοιχείου από σεβασμό στα πραγματικά πρόσωπα της ιστορίας).

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το κύριο πρόβλημα της ταινίας: στην επιφάνεια, έχει μια συναρπαστική πραγματική ιστορία να αφηγηθεί, κάτω από αυτήν όμως δεν κρύβεται κάποια σπουδαία σημειολογία ή ενδιαφέρουσα δεύτερη ανάγνωση. Όσο λοιπόν κι αν το τελικό αποτέλεσμα δεν στερείται συναισθηματικών εντάσεων και κορυφώσεων, ειδικά στο φινάλε του, είναι ταυτόχρονα και μια ταινία κατασκευασμένη βάζοντας «τικ» σε όλα τα αναμενόμενα κουτάκια μιας χολιγουντιανής ταινίας συνταγής «based on a true story». Λείπει το στοιχείο της έκπληξης, αυτό που θα έκανε τη διαφορά. Γι` αυτό αν και το τελικό προϊόν είναι άρτιο, μην παίρνοντας δημιουργικά ρίσκα, μένει τελικά σε λιμνάζοντα νερά.

Βαθμολογία: (2.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Πάρης Μνηματίδης

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.