---

Grace of Monaco (2014) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Γκρέις του Μονακό
Βιογραφική | 103'
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 25 Δεκ 2014 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 27/2/2015 Διανομή: Seven Films/Σπέντζος Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Γαλλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.83/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ο πιο όμορφος ρόλος της ζωής της. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

«Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα». Κλασσική ατάκα την οποία έχουμε δει πάμπολλες φορές στην αρχή πολλών ταινιών. Το να εξιστορείς κάτι που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα δεν είναι κάτι το εύκολο. Πόσα βασίζεις στην πραγματικότητα; Πόσο πολύ αποκλίνεις από τα πραγματικά γεγονότα; Ποια περιστατικά είναι αρκετά σημαντικά για να συμπεριληφθούν; Με αυτά στο μυαλό, πάντα, προσπαθώ να επικροτώ την προσπάθεια των σεναριογράφων αλλά και των σκηνοθετών αυτών των ταινιών. Αλλά όταν μια ταινία είναι κακή… είναι κακή είτε βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, είτε όχι. Και το «Γκρέις του Μονακό» είναι μια κακή ταινία.

Εκ πρώτης όψεως υπάρχουν πολλά, πιθανώς άγνωστα, πράγματα που θα μπορούσαν να διερευνηθούν σε μια βιογραφία της Grace Kelly. Ο γάμος της με τον πρίγκιπα Rainier του Μονακό, η οικογενειακή της ιστορία και ο δρόμος της μέχρι τον λαμπερό κόσμο του Χόλιγουντ, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Μονακό από τη Γαλλία και άλλα τόσα. Δοσμένα όλα με κάποια καλλιτεχνική ελευθερία, αλλά διατηρώντας επί το πλείστων τον στόχο μιας βιογραφίας, που κατά τη γνώμη μου είναι η αλήθεια. Η ταινία του Olivier Dahan όμως δεν λέει ούτε αλήθειες, ούτε ψέματα, ούτε καν μια απλή ιστορία με συνοχή, παρουσιάζει απλά ένα best-of από στιγμές της ζωής της Grace Kelly.

Με μια πλοκή που μπορεί να περιγραφτεί μόνο ως κενή και άψυχη, το «Γκρέις του Μονακό» είναι από αυτές τις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει τίποτα που να πάλλεται και όλα γίνονται κάτω από το πρίσμα του βαρετού. Αυτό που παρακολουθείς είναι ένα άτσαλο μοντάζ σκηνών που έχουν τοποθετηθεί η μία μετά την άλλη χωρίς πολλή σκέψη και με καμία αίσθηση ρυθμού. Άλλοτε αστείο και κιτς και άλλοτε μυστηρίου, το φιλμ δεν γνωρίζει ποτέ τι θέλει να είναι και τι θέλει να πει, καταλήγοντας να περνάει κινηματογραφικές ημέρες/μήνες πανικοβλημένο για να φτάσει σε κάτι πιο ζουμερό που ποτέ δεν έρχεται.

Προς τιμήν της, η Kidman, κινηματογραφημένη με το μαλακότερο της εστίασης και το ηλιόλουστο του φωτισμού, παίζει την Grace όσο κούφια και όσο κραυγαλέα απαιτεί το υλικό. Έχει ως στόχο να διοχετεύσει ηρεμία εν μέσω πόνου, αλλά τα κλισέ λόγια και όλα όσα αναφέραμε τη μετατρέπουν σε ένα διάτρητο αρχέτυπο. Χωρίς καμία ουσία πίσω από τις ενέργειες ή συναίσθημα πίσω από τα μάτια. Κρίμα, γιατί είτε ως βιογραφική ταινία, είτε ως ένα καλλιτεχνικό δράμα, το «Γκρέις του Μονακό» χάνει την ευκαιρία να αποτίνει φόρο τιμής σε έναν θρύλο και καταλήγει μια ταινία πλούσια σε εμφάνιση, αλλά άδεια σε περιεχόμενο.

Βαθμολογία: (1/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Γιώργος Δαβίτος

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.