Λοιπόν, έχουμε και λέμε... Al Pacino, Christopher Walken, Alan Arkin. Χμμ... ενδιαφέρουσα φαίνεται η ταινία. Αυτό έλεγα κι εγώ μέχρι που είδα το πρώτο μισάωρο. Τελικά οι ηθοποιοί δεν κάνουν την ταινία. Όταν ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος "έχουν παει διακοπές" και τα έχουν αφήσει όλα στον αυτόματο, τότε όλα παίρνουν τον κατήφορο.

Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί βγήκε αυτή η ταινία. Θα μου πείτε "έχει 2 μεγαθήρια υποκριτικής, πόσο χάλια να είναι". Δεν λέω, σαν ηθοποιοί είναι πολύ σεβαστοί παγκοσμίως, αλλά όση ώρα και να τους βλέπεις στην οθόνη, να πηγαινοέρχονται από δω κι από κει, να αλλάζουν σκηνικά και... γυναίκες, όσο καλά και να υποκρίνονται τους γέρους συνταξιούχους, καταλαβαίνεις πως μόνο σε αυτούς βασίζεται η ταινία και τίποτα παραπάνω, κάτι που είναι μόνο αρνητικό κατ`εμε.

Δεν είχα μεγάλες προσδοκίες, αλλά μην το ξεφτυλίσουμε κιόλας. Η ταινία πρέπει να είναι ταινία και όχι απλά 2-3 καλοί ηθοποιοί που απλά μιλάνε. Το σενάριο του, κυριολεκτικά άγνωστου, Noah Haidle, δεν πείθει, δεν σου τραβάει το ενδιαφέρον, είναι γεμάτο τρύπες και πιο κλισέ κι από την λέξη "κλισέ", προσπαθόντας να βγάλει χιούμορ, ενώ είναι ανύπαρκτο. Από την άλλη, η σκηνοθεσία παει περίπατο και κουράζει σε πολλά σημεία, δείχνοντας την απειρία και του σκηνοθέτη, συντελώντας στην σκέτη απογοήτευση.

Αν θέλετε να κοιμηθείτε, δείτε το οπωσδήποτε. Για οποιονδήοτε άλλο λόγο, μην μπείτε καν στον κόπο...

Βαθμολογία: 2/10