---

The Grey (2012)
Περιπέτεια | 117' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 23 Φεβ 2012 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 19/6/2012 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 19/6/2012 Διανομή: Audio Visual Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.57/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ζήσε ή πέθανε απόψε. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ottway (Liam Neeson) εργάζεται σε μια εξέδρα άντλησης πετρελαίου ως ένας ελεύθερος σκοπευτής που μελετά και σκοτώνει τους λύκους που έρχονται πολύ κοντά στους συναδέλφους του. Δυσαρεστημένος με τη ζωή του, επιβιβάζεται μαζί με τους συναδέλφους του σε αεροπλάνο για να φύγει από την παγωμένη Αλάσκα. Όταν το αεροπλάνο συντρίβεται, εκείνος και οι έξι άλλοι επιζώντες έρχονται αντιμέτωποι με το βάναυσο κρύο. Προσπαθώντας να επιβιώσουν, θα συναντήσουν μια αγέλη λύκων, οι οποίοι, απειλούμενοι από την παρουσία τους, αποφασίζουν να επιτεθούν και να σκοτώνουν ένα άτομο κάθε φορά.

Μπαίνοντας στην αίθουσα, αυτό που πίστευα ότι επρόκειτο να δω ήταν τον Liam Neeson να δέρνει κόσμο και ζώα με φόντο το χιόνι. Βγαίνοντας από την αίθουσα, διαπίστωσα ότι ναι μεν είδα βία αλλά είδα και κάτι πολύ περισσότερο. Γιατί το «The Grey» δεν είναι απλά μια ταινία με σκηνές βίας να διαδέχονται η μια την άλλη, είναι εμπλουτισμένο με χαρακτήρες, εντυπωσιακές σκηνές και μια ιστορία επιβίωσης μεταξύ ανθρώπων και λύκων. Η ιστορία φαντάζει απλή στην αρχή, αλλά στην πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη, κάτι που αποκαλύπτεται καθώς η ταινία προχωράει. Ναι οι λύκοι σκοτώνουν τους ανθρώπους και οι άνθρωποι σκοτώνουν τους λύκους, αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτό. Αυτή η ταινία δεν είναι για τη νίκη ή την απώλεια. Είναι περισσότερο για την πάλη του ανθρώπου να επιβιώσει μέσα στη φύση, αποκομμένος, χωρίς τα ίδια πλεονεκτήματα με τα οποία είμαστε εμείς εξοικειωμένοι. Είναι σε συνεχές τρέξιμο μακριά από τα ζώα, αυτά από τα οποία προσπαθούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, αλλά είναι επίσης και στη διαδικασία να δουν αν θέλουν να ζήσουν. Όταν η αγριότητα των λύκων, που περιβάλλουν το σημείο της συντριβής τους, γίνεται αντιληπτή από τους άνδρες, το μόνο που μπορούν να αναρωτηθούν είναι για την κατάσταση τους ως ανθρώπινα όντα, ως άνδρες, και να σκεφτούν πού θα καταλήξουν οι ψυχές τους. Δεν ξέρουν αν η άγονη αυτή περιοχή είναι το τελευταίο τους καταφύγιο και το θέαμα τού επικείμενου θανάτου τους ή ίσως το τελευταίο εμπόδιο πριν από τη σωτηρία τους. Οι λύκοι δεν είναι οι κακοί της ιστορίας, είναι ο παράγοντας που θα οδηγήσει τους άνδρες να αντιμετωπίσουν τον θάνατο τους με αστάθεια, φόβο και μια έλλειψη ενδιαφέροντος για το μέλλον τους. Ο θάνατος είναι είτε αναπόφευκτος είτε ευπρόσδεκτος στο κρύο ρημαγμένο τοπίο της άγριας φύσης γύρω τους. Η ταινία δεν επικεντρώνεται στον Neeson και αυτός δεν είναι ο μοναδικός ήρωας της ταινίας που προσπαθεί να σκοτώσει τους λύκους και να σώσει όλους τους άλλους. Αντ’ αυτού, είναι περισσότερο ένα σύνολο. Κάθε ένας από αυτούς τους άνδρες έχει εσωτερικά προβλήματα, απογοητεύσεις και φόβους που τους αντιλαμβάνεσαι σε κάθε λέξη που λένε. Κάθε ένας από αυτούς κουβαλά μια ιστορία. Θα επισκεφθούμε τη ζωή τους μέσα από τα υπάρχοντά τους, τα οράματα των παιδιών τους και μέσα από, αναμφισβήτητα, σημαντικές αναδρομές στο παρελθόν τους.

Το όραμα του σκηνοθέτη Joe Carnahan είναι πλήρες και έντονο συναισθηματικά. Το σενάριο του Ian Jeffers MacKenzie, που βασίζεται στο διήγημα του ίδιου, «Ghost Walker», είναι εκπληκτικά αφηγηματικό και διαθέτη την απαραίτητη κάθαρση. Ο Carnahan τοποθετεί, παραδόξως, τον άνθρωπο ως θήραμα με φόντο την υπαρξιακή ερημιά της Αρκτικής. Το «The Grey» είναι μια συναρπαστική ιστορία επιβίωσης, γεμάτη με χαρακτήρες που έχουν σάρκα κι οστά, ενώ διαθέτει μια εκπληκτική φιλοσοφική ατζέντα. Υπάρχει μια ενστικτώδης αίσθηση του κινδύνου στον παγωμένο αέρα που τροφοδοτεί το φιλμ. Η φωτογραφία του Masanobu Takayanagi είναι μαγευτική. Βλέποντας τα μάτια των λύκων να λάμπουν στο σκοτάδι, είναι τρομακτικό αλλά και εντυπωσιακό συνάμα. Το «The Grey» είναι για το πώς ο καθένας μας συμφιλιώνεται με τον θάνατο, είναι μια προκλητική και διακριτικά βαθιά ταινία. Τρομακτική, συναρπαστική, συγκινητική, όμορφη, φιλοσοφική και εξαιρετικά σαγηνευτική. Ο Carnahan έχει δημιουργήσει μια ταινία που ξεπερνά το είδος. Υπήρχαν στιγμές τόσο τεταμένες που τινάζουν από το κάθισμα. Υπήρχαν στιγμές τόσο έντονες που ένιωθα πως έπρεπε να κοιτάξω μακριά. Και υπήρχαν στιγμές τόσο ωραίες που έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείται. Ανυπομονώ να παρακολουθήσω αυτή την ταινία ξανά και να ανακαλύψω ακόμα περισσότερα στοιχεία. Δεν υπάρχει γκρίζα ζώνη εδώ, αυτή είναι μια πραγματικά εξαιρετική ταινία!

Βαθμολογία: (4/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Γιώργος Δαβίτος

---

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ότγουει (Λίαμ Νίσον) δουλεύει σε μονάδα εξόρυξης πετρελαίου στην Αλάσκα, έχοντας τη θέση φύλακα, κυνηγού των λύκων. Σε μια άδεια, μαζί με άλλους επιβαίνουν σε ένα μικρό αεροπλάνο το οποίο συντρίβεται στη μέση του πουθενά και οι επιζώντες έχουν να αντιμετωπίσουν το κρύο και προ πάντων τις αγέλες των λύκων.

Ο σκηνοθέτης Τζο Κάρναχαν, ικανός σε ταινίες δράσης (The A-Team, Άσος στο Μανίκι, Narc), εδώ, μαζί με τον Ίαν Μακένζι Τζέφερς συνυπογράφει ένα σενάριο που προσπαθεί να συμβιβάσει το υπαρξιακό δράμα με το θρίλερ επιβίωσης στην άγρια φύση.

Στην αρχή της ιστορίας, ο ήρωας ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει, ενώ κατά τη διάρκεια, βλέπουμε φλας μπακ από μια γυναίκα (υποθέτουμε τη γυναίκα της ζωής του). Είναι λοιπόν φανερό ότι ο βίος του έχει κάνει τους βασικούς κύκλους, ότι ο ίδιος κάτι έχει κερδίσει, κάτι έχει χάσει και δεν περιμένει τίποτε άλλο. Παρακάτω, όμως, το ένστικτο της επιβίωσης εγείρεται αυτόματα και μαζί με τους άλλους ρίχνεται σε αυτό το στοίχημα. Από τις κουβέντες γύρω από τη φωτιά σε διαλείμματα των μαχών με τους λύκους, είναι φανερό μέσα από αναμνήσεις ότι όλοι παλεύουν για ένα νόημα να τους κρατήσει. Ό ήρωας μας στέκεται σε ένα ποίημα που του απήγγειλε συχνά ο πατέρας του, πολύ κοντά στην φιλοσοφία Ζεν. «Να ζήσεις και να πεθάνεις σήμερα», με άλλα λόγια ότι η ζωή είναι μόνο εδώ και τώρα. Είναι το τοπίο που βλέπεις, είναι ο φόβος που έχεις να νικήσεις, δεν είναι «τα σχέδια για το μέλλον». Κάποια στιγμή στα δύσκολα, λίγο πριν το τέλος, προκαλεί και βρίζει τον Θεό για την σιωπή Του. Στο τέλος, ασπάζεται άφοβα την ομορφιά τη ποίησης. Να ζήσεις και να πεθάνεις σήμερα. Τώρα. Αυτή τη στιγμή.

Ο στόχος, λοιπόν, του Κάρναχαν είναι το δράμα, αλλά η μανιέρα του θρίλερ λειτουργεί κάπως ως τροχοπέδη ώστε να απογειώσει το φιλμ σε αυτό το πεδίο: το σταδιακό ξεπάστρεμα των συντρόφων με αναμενόμενους τρόπους, τα μικρά, απότομα σκοτεινά πλάνα επίθεσης λύκου με σκληρή ηχητική σφήνα, κ.λπ. Παρόλα αυτά, η ερμηνεία του Νίσον και το νοηματικό περιεχόμενο του σεναρίου περισώζουν ένα κομμάτι της ουσίας. Είναι μια αξιοθέατη ταινία.

ΥΓ: Προσέξτε το τέλος, ανάμεσα στους τίτλους παρεμβάλλονται μερικά πλάνα ακόμη.

Βαθμολογία: (3/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Χάρης Καλογερόπουλος

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.