To "Cosmopolis" είναι το "Dangerous Method" του 2012. Άλλη μία ταινία του Croneberg που απαιτεί τεράστια υπομονή και δύναμη για να τη δεις μέχρι τους τίτλους τέλους της. Ο Pattinson υποδύεται έναν 28χρονο, ζάμπλουτο οικονομολόγο που βλέπει την αυτοκρατορία του να καταρρέει ενώ βρίσκεται στο δρόμο για τον μπαρμπέρη με την λαμπερή λιμουζίνα του. O Croneberg, σε μια ακόμη προσπάθεια να κάνει το κοινό του να βαρεθεί τη ζωή του, δημιούργησε με το "Cosmopolis" μια συρραφή διαλόγων μεταξύ του πρωταγωνιστή και των βοηθών, φίλων, εργαζόμενων, εραστών και εχθρών του. Δηλαδή για 2 ώρες παρά κάτι ακούς ασταμάτητα ανθρώπους να συζητάνε για τον καπιταλισμό, το σεξ, τα λεφτά, τη ζωή και την τέχνη. Τονίζω το "ασταμάτητα". 

Είναι αδιανόητο το πόσο βασανιστικά αργά περνάει η ώρα καθώς βλέπεις το "Cosmopolis". Το σενάριο ναι μεν έχει ενδιαφέρον από μια κοινωνικοπολιτική σκοπιά, αλλά είναι τόσο ασύλληπτα φλύαρο και "ξερό" που δυσκολεύεσαι να το παρακολουθήσεις με το ενδιαφέρον σου αμείωτο. Είναι σαν ο Croneberg να πήρε το ομώνυμο βιβλίο του DonDeLillo, πάνω στο οποίο βασίζεται η ταινία, και να το μετέφερε αυτούσιο στο σινεμά χωρίς να το προσαρμόσει στα μέτρα και τις απαιτήσεις της μεγάλης οθόνης. Και κάπως έτσι κερδίζει άνετα τον τίτλο του μεγαλύτερου εν ζωή κινηματογραφικού πολυλογά. Δε φτάνει όμως που η ταινία είναι βαριά και ασήκωτη από άποψη ροής, σου τρίβει και στα μούτρα το αποχαυνωμένο βλέμμα του ξεπλημένου, ατάλαντου μαϊντανού που ακούει στο όνομα Robert Patinson. Δεν είναι να απορείς πως αυτός και η Kristen Stewart τα τακιμιάσανε. Ξενέρωτοι, άνευροι, αδιάφοροι, με την ίδια δυσκολία να ανοίξουν τελείως τα βλέφαρα τους. Σαν το "Cosmopolis" ένα πράγμα.