---

El Traspatio (2009) - Γνωστό και ως: Backyard
Μυστηρίου | 122'
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ισπανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.00/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Ενισχυμένη στην εκκίνηση από το μυστήριο για την ανακάλυψη του δράστη των δεκάδων δολοφονιών, κάθεται στη συνέχεια λόγω των συνεχών σχολίων, της κλιμακούμενης κριτικής εναντίων καθεστώτων, θεσμών και οργανώσεων και αποδυναμώνεται από τα υπεράριθμα θέματα που ανοίγει προς συζήτηση, τα οποία η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε λιγότερα λεπτά. Είναι προφανές ότι επιδίωξη του σκηνοθέτη δεν ήταν το κοινωνικό σχόλιο, δοσμένο μετά νουάρ προεκτάσεων, αλλά μία γενικευμένη επίθεση, ή επιεικέστερα μία αυστηρή κρίση, απέναντι σε καταστάσεις που όλοι γνωρίζουν αλλά κανείς δε μιλάει γι`αυτές. Παρουσιάζει ορισμένα από τα μέρη ενός πάζλ εκατομμυρίων κομματιών, που συνολικά συνθέτουν το ντροπιαστικό πρόσωπο μίας χώρας που αδυνατεί ή απαξιεί να βγει από την παγκόσμια κοινωνική μέγγενη. Οι αμέτρητοι θάνατοι γυναικών παρουσιάζονται όχι μονάχα ως αποτέλεσμα των αντρικών ανωμαλιών ή των σεξιστικών αντιλήψεων για το γυναικείο κορμί, αλλά και ως μέσο κοινωνικής χειραφέτησης, επεκτατικής πολιτικής και διακρατικών συμφωνιών. Είναι η οδός για την επίτευξη των προσωπικών φιλοδοξιών και ο τρόπος να ελεγχθεί το σύστημα. Στο τέλος μένουν μόνο οι αριθμοί, όσο και αν φαίνονται ανίκανοι σήμερα να επηρεάσουν εκείνους που ελέγχουν τα καθεστώτα. Όμως, οι τρομακτικές διαστάσεις που μοιάζει να παίρνουν, θα πρέπει να ανησυχήσουν όλους εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι μιλάμε για την ανθρώπινη φύση.

Αν και καταδικασμένη από την φεμινιστική επίθεση που εξαπολύει, η ταινία του Carlos Carrera είναι ένα ξέσπασμα οργής κατά της κοινωνικής και κρατικής ανοχής στον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των θυμάτων των σεξουαλικών εγκλημάτων. Έχοντας ως καύσιμο την αλήθεια των κοινωνικά καταγεγραμμένων πραγματικών περιστατικών, ντυμένη με αρκετή μισαλλοδοξία και με φτωχική σκηνοθετική εμφάνιση, είναι πίσω από τις χιλιάδες ιστορίες δολοφονιών που παρουσιάζει, μία κραυγή απόγνωσης απέναντι στην ανυπαρξία της κοινωνικής πρόνοιας για την αντιμετώπιση της κλιμακούμενης φτώχιας, της έλλειψης ασφάλειας και της ανισομερής κατανομής των αγαθών. Δυστυχώς στην προσπάθεια τους να κάνουν κοινωνικό σινεμά, οι δημιουργοί (σκηνοθέτης και σεναριογράφος) έβαλαν τα πάντα στο ίδιο καζάνι και κατέληξαν να χάσουν το μέτρο και να ξεπεράσουν τα όρια του εύστοχου λόγου.

Βαθμολογία: (4.5/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.