---

El Nino Pez (2009) - Γνωστό και ως: The Fish Child
Δραματική | 96'
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ισπανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.00/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Αν και το ντεμπούτο της Lucía Puenzo ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο, δε μπορώ να πω το ίδιο και για τη δεύτερη της ταινία, που τείνει να αποκαλεστεί «παραλλαγμένο Αργεντίνικο Θέλμα και Λουίζ», με συσσωρευμένα τα λάθη που είχαν αποφευχθεί κατά την πρώτη της δράση στο χώρο του σινεμά. Τα συνεχή χρονικά τράβελινγκ και το ξεδίπλωμα της ιστορίας σε παράλληλους χρόνους κατά το πρώτο μισό, επιβαρύνουν το θολό σεναριακό τοπίο του φιλμ. Το οποίο στη συνέχεια γίνεται περισσότερο ομιχλώδες εξαιτίας διαφόρων θεματικών υπερβολών και ασύνδετων περιστατικών, που συναντώνται σε μία τηλεοπτική δραματουργική κορύφωση στο φινάλε και που δεν μας πείθουν λεπτό.

Οι σεναριακές δυσλειτουργίες, λοιπόν, προκαλούν συνολική δραματουργική ακαμψία, σε μία ιστορία για δύο νεαρά κορίτσια που προσπαθούν να δραπετεύσουν από τα κοινωνικά δεσμά με σκοπό να ζήσουν τον κρυφό έρωτα τους. Αναγνωρίζω στην Puenzo, την ικανότητα της να διαχειρίζεται, κυρίως σκηνοθετικά, τα ερωτικά παιχνίδια, τα θέματα σεξουαλικού προσδιορισμού και την ελεγειακή απεικόνιση των ερωτικών συναισθημάτων των ηρώων της, στο μέσω των ψυχρών καταστάσεων που τους περιβάλλουν, αλλά και την αδυναμία αυτής να χτίσει ή να διατηρήσει την απαιτούμενη ένταση μέχρι το φινάλε. Κι αν στο XXY είχε προσπαθήσει σκληρά γι`αυτό, εδώ μάλλον αποτυγχάνει. Φταίει, σίγουρα, η εμφανής φιλοδοξία που τη διακατέχει και σαφώς η επίκληση μίας παρακινδυνευμένης λογικής στην αφήγηση, μακριά από την απαιτούμενη, εδώ, αποτελεσματική γραμμική.

Αυτή τη φορά, η οπτική της Puenzo είναι περισσότερο άναρχη. Η γραφή της πιο αφελής και ηδονοβλεπτική, με τη σκηνοθέτιδα να πέφτει στην παγίδα του μελό και την στάση της απέναντι στην περίπλοκη θεματική να καθίσταται περισσότερο αυταρχική, απόλυτη και γραφική, ειδικά στα σημεία της κοινωνικής κριτικής του επιλόγου. Η πρωταγωνίστρια παραμένει ίδια, ενώ η αισθησιακή αποτύπωση του ερωτικού πάθους, σου δίνει την εντύπωση ότι καταφέρνει να επισκιάσει μερικά από τα πολλά προβλήματα της ταινίας. Αυτά τα τελευταία θετικά, μαζί με τα πλάνα της κατάδυσης στη λίμνη των «χαμένων ψυχών», είναι οι δύο – τρεις στιγμές που θα συγκρατήσετε σίγουρα από αυτή την «σαθρή» δημιουργία.

Βαθμολογία: (4/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.