---

Bakjwi (2009) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Δίψα - Γνωστό και ως: Thirst Evil Live
Τρόμου | 133' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 11 Μαρ 2010 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 16/6/2010 Διανομή: AMA Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Κορεατικά - Αγγλικά - Γαλλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.26/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Ένας αγαπητός και αφοσιωμένος ιερέας μιας μικρής πόλης δέχεται να συμμετάσχει σε ένα ιατρικό πείραμα, για την παραγωγή εμβολίου ενάντια σε θανατηφόρο ιό. Το πείραμα αποτυγχάνει, ο ιερέας πεθαίνει, όμως ανασταίνεται, μετατρέπεται σε βρικόλακα και από εκείνη τη στιγμή θα δώσει αγώνα για να κρατήσει ότι μπορεί από την ανθρώπινη φύση του.

Ξεχάστε ότι ξέρατε μέχρι σήμερα για τους βρικόλακες. Μετά το Thirst, αμφιβάλω αν θα υπάρξει, για αρκετά χρόνια, άλλου είδους κινηματογραφικής πρωτοτυπίας, αναφερόμενη στις βαμπιρικές ιστορίες. Ο Chan-wook Park δημιουργεί ένα σύγχρονο παραμύθι βρικολάκων, γεμάτο σουρεάλ στοιχεία, κιτς αισθητική και κωμικά ψεγάδια. Συνδυάζει την παρωδία τρόμου, με το ρομαντικό δράμα, τη βία και την βαθιά ερωτική ιστορία. Το Thirst είναι ένα μωσαϊκό κινηματογραφικών ειδών, αλλά πάνω από όλα ένα σύνολο σμιλευμένων ιδεών, που ξεκινούν από τη θρησκεία, περνάνε στην πολιτισμική κρίση και καταλήγουν στην ανθρωποκεντρική θεωρία, τόσο όμορφα δομημένο που θα σε συνεπάρει με τη γοητεία του αλλά και με την ευχέρεια που χρησιμοποιεί το λόγο. Αφουγκράζεται τη λογική των σύγχρονων καλλιτεχνικών αναγκών και πιάνει τον παλμό ενός διευρυμένου σινεφίλ κοινού. Ο Park τοποθετεί τους μυθιστορηματικούς χαρακτήρες, έναν παπά, έναν πρώην αστυνομικό και μία μητέρα με το γιό της και τη γυναίκα του, μπροστά σε ένα ρετρό σκηνικό τρόμου, underground λογικής και σκοτεινών προθέσεων και μέσα από ένα παιχνίδι αισθητικών συγκρούσεων και καλλιτεχνικών εκρήξεων, βαδίζει μαζί τους σε γκόθικ μονοπάτια, την ίδια στιγμή που απολαμβάνει το φως του αισθησιασμού, του ερωτικού λυρισμού και των καθημερινών εντάσεων. Σκηνοθετημένο με το βιρτουόζικο στυλ του, υποδηλώνει την ακατάπαυστη δίψα του δημιουργού να κάνει τέχνη και την ακόρεστη επιθυμία του κοινού να απολαμβάνει έργα υψηλών καλλιτεχνικών αξιών.

133 λεπτά διήρκησε η ταινία και ένοιωσα έντονη την ανάγκη να απολαύσω ακόμη περισσότερα. Με απορρόφησε με τη σκηνοθετική του γοητεία, την σεναριακή του ευστροφία και την σοφία με την οποία δημιουργήθηκε. Είναι ένα φιλμ που χτίζεται πάνω στις αντιθέσεις, επικαλούμενο τη φόρμα του μεταμοντερνισμού και της ελεγείας του βαμπίρ ρομαντισμού. Από τη μια σε κάνει να γελάσεις δυνατά μέσα από τις αιματηρές σκηνές κωμικών αποχρώσεων, από την άλλη δε μπορείς να αρνηθείς στον εαυτό σου την κλιμακούμενη συγκινησιακή φόρτωση που επέρχεται πλησιάζοντας στο φινάλε. Είναι ιδιοφυές όσο και αλλοπρόσαλλο, trash και αισθητικά κομψό, αληθοφανές και η απόλυτη ψευδαίσθηση μαζί. Αστείο και σκοτεινό, σέξι και απεχθές, είναι κυνικό αλλά και με υπέρμετρη ηθική και συναισθηματική ευαισθησία. Μπορεί να είναι τα πάντα την ίδια στιγμή και εκεί βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας του.

Ο κορεάτης σκηνοθέτης μπορεί και διαχειρίζεται με ευρηματικότητα τα στοιχεία της βαμπίρ μυθολογίας, τα οποία τοποθετεί σε ένα σύγχρονο αστικό σκηνικό, ανάγοντας τους χαρακτήρες, από τη μια υπόδουλους της ανθρώπινης φύσης τους και από την άλλη υποχείρια των βαμπιρικών αναγκών τους. Οι ήρωες απολαμβάνουν μία ακατάπαυστη παραδοξότητα και είναι φορτωμένοι με απολαυστική εκκεντρικότητα, μία βιωματική ενόραση, αλλά και με πλήρη ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Μεταπηδά στο χρόνο, όμως φροντίζει να σε κρατάει σε επαφή με τα πρόσωπα και την ιστορία τους, επεκτείνοντας συνεχώς τη θεματική και την οπτική του, για να μετατρέψει ακόμα ένα φιλμ σε σύγχρονη ανάγνωση των τραγωδιών με αρχή, μέση και τέλος και να τους οδηγήσει τελικά στην πολυπόθητη κάθαρση. Του συγχωρείς ακόμη και τα σεναριακά παραστρατήματα, παραβλέποντας έτσι το γεγονός ότι ελάχιστα από τα θέματα ιδεολογικού στίγματος που ανοίγει, δεν κλείνουν ποτέ. Του δίνεις άφεση για τις αριθμητικά περιορισμένες σκηνοθετικές του αμαρτίες.

Θρησκευτικά εύστοχο, κοινωνικά οξύμωρο, ηθικά αυθάδες και ιδεολογικά προκλητικό, απενοχοποιημένο, ανεξάντλητο και παρορμητικό. Καυστικό και γοητευτικά αρρωστημένο. Είναι η απεικόνιση της διαφύλαξης των ρομαντικών αξιών. Δεν είναι υπερβολή, αλλά το φιλμ αυτό έχει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, όπως επίσης και τα εχέγγυα να αποτελέσει διαχρονικό αντικείμενο αναλύσεων και κινηματογραφικών θεωριών. Ο σκοτεινός λυρισμός και ο αισθησιακός ερωτισμός του, συνθλίβουν ταινίες όπως το Twilight. Αφήσου, λοιπόν, στην ένοχη ευχαρίστηση αυτής της ταινίας.

Βαθμολογία: (8/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

---

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Βαμπίρ, λυκάνθρωποι… μύθοι διαχρονικοί κι αρχέγονοι που πάντα καταφέρνουν να ιντριγκάρουν το κοινό τους είτε αυτό είναι το κινηματογραφικό κοινό, είτε το λογοτεχνικό, είτε το θεατρικό. Ακριβώς εδώ είναι που την πατάνε και οι περισσότεροι κινηματογραφικοί δημιουργοί: αντιμετωπίζουν τους μύθους αυτούς μονάχα σαν μια ευκαιρία να «τα οικονομήσουν» κι όχι σαν ένα θέμα με φιλοσοφικές προεκτάσεις και κρυμμένους συμβολισμούς. Ο Chan-wook Park πράττει ακριβώς το αντίθετο. Όχι απλά μας δείχνει ότι γνωρίζει τις προεκτάσεις αυτές, αλλά ξέρει και τον τρόπο να τις μετατρέψει σε κεντρικό άξονα της ταινίας.

Μοιάζει, λοιπόν, να διδάσκει σε τόσους και τόσους δημιουργούς το πώς γίνεται μια ταινία τρόμου. Μια ταινία που δε θα σε τρομάζει με ένα ξαφνικό «μπαμ» και με splatter σκηνές, αλλά θα σε στοιχειώνει βαθιά για ώρες μετά, όχι μόνο με απόκοσμες φιγούρες και μοναδικούς χαρακτήρες, αλλά και με απώτερα νοήματα και συμβολισμούς. Επιτέλους μια ταινία με βαμπίρ που μετατρέπει σε κινητήριο μοχλό της τη δίψα για ζωή κι όχι για αίμα. Πέρα, βέβαια, από το μοναδικό τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται το σενάριο του, αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι είναι ο απόλυτος μάστορας στο να μας δίνει στη θεωρία πάντα συγκεχυμένα σενάρια, στην πράξη όμως να κρατάει την προσοχή μας τεταμένη χωρίς να βαρεθούμε ούτε και να μπερδευτούμε για ένα λεπτό.

Τα μαθήματα που παραδίδει σε αρκετούς δημιουργούς ταινιών τρόμου δεν εξαντλούνται μόνο στο σενάριο, αλλά επεκτείνονται και στην σκηνοθεσία. Δεν θα σας πω ότι η σκηνοθεσία του είναι διαφορετική απ`ότι συνήθως, θα σας πω όμως ότι γνωρίζει τόσο καλά τα πατήματα του που για άλλη μια φορά είναι απίστευτα λυρικός, μαγευτικός κι εν τέλει γνωρίζει τον τρόπο να μας δίνει σκηνές που κόβουν την ανάσα.

Αν απ`όσα σας είπα η ταινία σάς φαίνεται δύσκολη και βαρετή, μπορώ να σας εγγυηθώ πως όχι απλά αξίζει να της δώσετε μια ευκαιρία, αλλά δεν πρέπει για κανένα λόγο να τη χάσετε...

Βαθμολογία: (4.5/5)

Σοφία Γουργουλιάνη

---

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Ο βαμπιρισμός στη λογοτεχνία ήταν ένα εύρημα του ρομαντισμού στην απόδοση της ερωτικής επιθυμίας: Πίνω αίμα το αίμα του = γεύομαι, καταπίνω τον άλλο. Από την άλλη, η πρωτόγονη θεοφαγία διατηρήθηκε και στον χριστιανισμό: μεταλαμβάνω με την θεία κοινωνία το αίμα του θεού. Και τρίτον, απέναντι στις επιθυμίες στέκουν εμπόδιο τα ταμπού (κοινωνικά και, ειδικότερα, θρησκευτικά). Αυτά τα τρία στοιχεία συνδυάζει ο Chan-wook Park για να δημιουργήσει το νέο σατιρικό του δράμα. Παθιασμένος με την σκηνοθεσία σαν σκιέρ που διαρκώς δοκιμάζει κόλπα στο σλάλομ, και χρησιμοποιώντας ως όχημα την συναισθηματική και σωματική βία γιατί ακριβώς προσφέρονται για ασκήσεις βιρτουοζιτέ, ο Chan-wook μας δίνει άλλη μια σινεφιλική ψυχαγωγία όπου οι σημειολογικοί συνειρμοί δίνουν και παίρνουν. Το μόνο κακό είναι που ο ναρκισσισμός του τον παρασύρει στο να πλατειάσει με 133 λεπτά. Κατά τη γνώμη μου κουράζει – αν και το φινάλε είναι εξαιρετικό.

Βαθμολογία: (3.5/5)

Χάρης Καλογερόπουλος

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.