---

Watchmen (2009)
Υπερήρωες | 155' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 12 Μαρ 2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 21/8/2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 24/8/2009 Διανομή: UIP Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.66/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ποιος θα μας σώσει τώρα; - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Είναι ερεθιστικό να συνειδητοποιείς ότι είδες την κορυφή ενός πάνθεου, που συνεχώς ανανεώνεται. Ο "Σκοτεινός Ιππότης" ξεγυμνώνεται μαζί με κάθε άλλη ταινία που αφορά σούπερ-ήρωες και το είδος χαίρει μιας νέας διάστασης. Το συμπαντικότερο που χαρίσει το "Watchmen" είναι… η ελπίδα! Το σινεμά έχει μέλλον ακόμα και ως μπλοκ-μπάστερ, ακόμα και από ανθρώπους σαν τον Zack Snyder, που με μεγάλη δυσκολία θα ονόμαζα δημιουργούς. Μόνο αληθινό μειονέκτημα, για να ξεμπερδεύω μ`αυτό, είναι πως η φιλοσοφία της ταινίας είναι άπλετη επιμέρους, αλλά δεν συγκλίνει σε ένα μεγάλο νόημα. Εκτός και αν πιστέψουμε σε κάποιες θεωρίες συνομωσίας...




Ο Snyder διασκευάζει κόμικ και δεν κατασκευάζει κόμικ, όπως έκανε με τους "300". Διατηρεί παραδοσιακό ύφος και το παντρεύει ευχάριστα με στιλιζαρισμένες σκηνές, που δεν υπάρχουν για να κλέψουν την παράσταση. Αναπτύσσει ισοδύναμα ήρωες, με τον καθένα να «πλέει» μέσα σε ένα παντελώς δικό του διάκοσμο. Επίσης, προς ανάπτυξη τους, καταργεί την χρονική συνέχεια, με ένα στυλ που παραπέμπει σε διαφορετικά τεύχη για τον καθένα. Το σενάριο απλώνεται επικίνδυνα και όμως πάντα βγάζει νόημα και δεν χάνει τη ροή του και τη συνέχεια του. Μας συστήνει έναν πρωτόφαντο πλανήτη ηρώων και καταστάσεων, χωρίς ποτέ να χάνει την δύναμη του ως μονάδα. Το κάπως τετριμμένο φινάλε δεν απογοητεύει, γιατί μια ταινία φαντασίας τού σήμερα δεν μπορεί να έχει απαραίτητα τους στόχους που είχε ο Kubrick με το "2001" του. Υπάρχουν κι άλλες επιμέρους αρετές και μόνο ένας κίνδυνος: δεν θα ήθελα να δω ένα αποτυχημένο σίκουελ. Ειλικρινά όχι σ`αυτό εδώ...

Βαθμολογία: (3/5)

Σταύρος Γανωτής

---

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Οι γνωστοί και πολυδιαβασμένοι σούπερ ήρωες μοιάζουν να τελειώνουν και το Hollywood φαίνεται ότι βρήκε άλλη μία κότα, αν όχι με χρυσά, τουλάχιστον με αργυρά αυγά και δεν είναι άλλο από τα λιγότερο γνωστά αλλά με πιο ενήλικη και πιο φανατική fan base, graphic novels που κυρίως στη άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και προσφάτως και στη χώρα μας γίνονται όλο και πιο διάσημα.

Όμως έστω κι έτσι, το ρίσκο είναι πάλι το μικρότερο δυνατό μιας και εκτός του πρόσφατου Wanted του Mark Millar, όλες οι άλλες προσπάθειες είναι μεταφορές από βιβλία των Frank Miller και Alan Moore. Έτσι και εδώ, ο σκηνοθέτης Zack Snyder αφού σάρωσε με τους 300 του πρώτου, είπε να ασχοληθεί και με το Watchmen του δεύτερου. Τη μεταφορά του σεναρίου ανέλαβαν ο David Hayter με τον Alex Tse. Αυτό που θα πρέπει να αναφέρω είναι ότι πριν δω την ταινία δεν είχα ιδέα τι είναι οι Watchmen, δεν είχα διαβάσει το graphic novel και γενικά πήγαινα στα τυφλά μόνο με την εμπιστοσύνη στους Snyder και Moore.

Η ιστορία και κυρίως η προϊστορία παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια των starting credits και μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει ακόμα μιά αλόκληρη ταινία. Οι MinuteMen είναι μια παρέα σούπερ ηρώων στη δεκαετία του `40 που γίνονται ιδιαιτέρως δημοφιλείς στο κοινό σε σημείο superstar αλλά οι διαφωνίες και οι κόντρες μεταξύ τους δε λείπουν και όσο ο καιρός περνάει άλλοι παρασύρονται από τη φήμη τους και τρελαίνονται, άλλοι αποσύρονται και κάνουν οικογένεια και άλλοι δίνουν τα ηνία στην επόμενη γενιά. Έχουμε φτάσει στη δεκαετία του `80, οι MinuteMen αλλά και οι Watchmen, δηλαδή η νεότερη γενιά ηρώων έχει αποσυρθεί με ή χωρίς τη θέλησή της μετά από απόφαση του προέδρου Nixon μιας και κάποιοι είχαν ξεφύγει από τον έλεγχο. Ένας από τους MinuteMen όμως, ο παρανοϊκοτρελάρας Comedian δολοφονείται και ο μυστηριώδης Watchman, Rorschach υποψιάζεται ότι κάποιος έχει βάλει στόχο να σκοτώσει τους σούπερ ήρωες. Από κει και πέρα χρησιμοποιώντας ως βασική ιστορία την έρευνα του δολοφόνου και των κινήτρων του αλλά και το τέλος της ανθρωπότητας με ένας πυρηνικό πόλεμο ανάμεσα σε αμερική και Ρωσία, ο σκηνοθέτης μας ξετυλίγει την ιστορία των βασικών ηρώων.

Όπως υποπτευθήκατε, παρόλο που η ταινία έχει τα βασικά δομικά στοιχεία μιας superhero movie, στην πράξη είναι τελείως διαφορετική. Η ταινία δε βασίζεται στη δράση, και αυτή όπου υπάρχει είναι μικρής διάρκειας, στυλιζαρισμένη μέχρι κολακείας για να ευχαριστήσει όχι μόνο το μάτι αλλά και τα υπερβίαια ένστικτά μας, αλλά κυρίως στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, της ιστορίας τους αλλά και τo πολιτικοκοινωνικό καθεστώς της εποχής με το γνωστο εύρημα "what if" να κυριαρχεί.

Το ευχάριστο σε όλο αυτό είναι ότι αυτές οι ιστορίες στη πλειοψηφία τους είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, έστω και αρκετά κλισέ, με αρκετό βάθος για το genre, που σου κρατάν το ενδιαφέρον. Όμως, κακά τα ψέματα, όταν πας να δεις μια superhero movie περιμένεις και το κάτι παραπάνω από δράση και δεν εννοώ μόνο από άποψη βίας. Εδώ ο Snyder προσπάθησε να χωρέσει τρεις ταινίες σε μία και παρά τα 160 λεπτά της έπρεπε να επιλέξει τι θα κρατήσει και τι θα αφήσει. Αυτός αποφάσισε να διηγηθεί όσο το δυνατόν, μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας όμως έστω και έτσι δε κατάφερε να ικανοποιήσει πλήρως κανέναν, ούτε τους fans που είδαν παραλείψεις, ούτε τους superhero maniacs που ακόμα περιμένουν να αρχίσει η δράση. Βέβαια θα πρέπει να παραδεχτω ότι ο σκηνοθέτης δε χάνει σε κανένα σημείο το ρυθμό, με σφιχτοδεμένη συνέχεια και καταφέρνει να μη κουράσει σχεδόν καθόλου, αλλά καθόλη τη διάρκεια νοιώθεις ότι κάτι του λείπει.

Τα μέλη του cast που ανακοινώνονταν κατά καιρούς, μόνο ηρεμία δε προκάλεσαν γιατί τα ονόματα που είχαν ακουστεί ως φήμες ήταν πολύ πιο τρανταχτά, ανάμεσά τους οι Ron Perlman, Tom Cruise, Jude Law, Gerard Butler, Daniel Craig και άλλοι, και οι Jeffrey Dean Morgan, Patrick Wilson, Jackie Earle Haley, Matthew Goode, Billy Crudup, Malin Akerman και Carla Gugino που τελικά συμμετέχουν έπρεπε να τα βγάλουν πέρα με ένα δύσκολο και φανατικό κοινό. Σε γενικές γραμμές πέρασαν όλοι τις εξετάσεις και ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στον Jackie Earle Haley που στο ρόλο του Rorschach είναι πραγματικά απολαυστικός.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στην ατμοσφαιρική μουσική του Tyler Bates και κυρίως στην εξαιρετική επιλογή μουσικών κομματιών από την περίοδο από καλλιτέχνες όπως Bob Dylan, Leonard Cohen και Tears for Fears.

Η ταινία δε φέρνει την επανάσταση που (θεωρητικά) είχε φέρει το Sin City (αν και προσωπικά διαφωνώ), δεν είναι η κινηματογραφική εμπειρία του 300 που πραγματικά έβλεπες κάτι καινούριο και εντυπωσιακό αλλά δεν είναι και το The League of Extraordinary Gentlemen. Το μεγαλύτερο λάθος ήταν η πίστη ότι μπορούσε να χωρέσει μια τόσο χαοτική ιστορία σε αυτά τα 160 λεπτά. Ίσως πάλι αυτό ήταν και το ύφος που ήθελε να δώσει και απλά δεν ήταν τόσο του γούστου μου. Πάντως αν το δείτε, δε θα το μετανοιώσετε. Είναι αυτό που θε έλεγες απλά, χορταστική ταινία, έστω και όχι αριστούργημα.

Βαθμολογία: (6.5/10)

Αλέξανδρος Κυριαζής

---

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Σκηνοθεσία
Το καλό remake a la Romero της ταινίας Dawn of the Dead (2004), το πατριωτικό αλλά αξιόλογο 300 (2006) ήταν σίγουρα οι ταινίες που έφεραν τον Zack Snyder μπροστά από τα φώτα της δημοσιότητας καθώς η σκηνοθετική του εμπειρία δεν είναι και τόσο μεγάλη όσο κάποιος φανταζόταν (μόλις 6 ταινίες μέχρι τη στιγμή που γράφεται η παρουσίαση αυτή). Είναι ίσως σημαντικό να τονιστεί η δημοφιλία που κέρδισε ο εν λόγω σκηνοθέτης κυρίως λόγω του 300 όπως εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι η ταινία αυτή αποτελεί στην ουσία ένα project που εμφανίζεται και εξαφανίζεται στα συρτάρια των Στούντιο από την δεκαετία του 1980. Η ανυπομονησία των παρά πολλών πιστών φίλων του κόμικ του θρυλικού Alan Moore αντικαταστάθηκε με κραυγές θαυμασμού από την μία και γροθιές στα καθίσματα των αιθουσών από την άλλη. Η ταινία κατάφερε να αποτελέσει το επίκεντρο ατέλειωτων συζητήσεων σε fora, περιοδικά και εκπομπές καθώς το στούντιο έβλεπε τα ταμία του να γεμίζουν.

Η παρακάτω παρουσίαση αφόρα την ταινία ως ταινία, μακριά από τον μύθο των κόμικ, μακριά από τις συγκρίσεις και τις ανούσιες κόντρες.

Ο 43χρονος Zack Snyder καλείται να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη ένα ακόμα κόμικ την εποχή οπού ο Σκοτεινός Ιππότης (2008) κέρδισε τις εντυπώσεις και μάγεψε με το σύνολό του. Το trailer του Watchmen προωθήθηκε στις αίθουσες μαζί με τον Ιππότη και κέρδισε το ενδιαφέρον αρκετών θεατών. Η αλήθεια είναι πως κρατώντας μία απόσταση από την πηγή, οι σεναριογράφοι David Hayter και Alex Tse δημιουργούν έναν τεράστιο λαβύρινθο που χρειάζεται 163` για τη κανονική και 186` για τη extended έκδοση ώστε να "βγάλει οποιοδήποτε ίχνος" νοήματος και να καταφέρει να ενώσει τα τόσα διαφορετικά στοιχεία σε μία και μόνο ροή. Η σκηνοθεσία και το μοντάζ δεν θα το καταφέρουν σε καμία των περιπτώσεων. Η αλήθεια είναι πως η ταινία έχει όχι μόνο τεράστια κενά αλλά και ανούσιες στιγμές με υπέρ-βολική επιμονή στο δένδρο και όχι στο δάσος - όπου δάσος είναι φυσικά ο Ψυχρός Πόλεμος και η τρομολαγνεία, ο φόβος της επόμενης ημέρας, η προκλητικότητα και η στρατηγική των πυρηνικών όπλων. Συγκεκριμένα, θα δούμε ξεχωριστά τους χαρακτήρες να αποκτούν κάποιο υπόβαθρο το οποίο είναι αρκετά κουραστικά σχεδιασμένο και καθόλου δεμένο με την κεντρική ιστορία, αργές εναλλαγές σκηνών και αρκετή βιαιότητα που θα ταρακουνήσει λίγο τον χαμένο ύπνο του θεατή. Τα εφέ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι εκπληκτικά ενώ σε άλλες θα σεβαστούν τις προηγούμενες δεκαετίες. Ξεχωρίζουν αναμφισβήτητα τα εφέ ήχου και τα κοστούμια τα οποία κερδίζουν τον θεατή και αποτελούν το "καλό μέρος" της ταινίας. Οι διάλογοι είναι σοβαροφανείς, με λίγη δόση φιλοσοφίας που καταλήγει όμως δυστυχώς σε αερολογίες.

Ερμηνείες
Ο Jackie Earle Haley είναι ο Walter Kovacs και κατ`επέκταση ο υπέρ-ήρωας Rorschach. Ένας αρκετά καλογραμμένος χαρακτήρας με τονισμένη την δίψα για δικαιοσύνη, την παράκαμψη των νόμων και την βία ως τρόπο ζωής. Κουρασμένος από την ζωή και απογοητευμένος από τον Νόμο που διέπει τους ήρωες, ο Haley θα ερμηνεύσει το δραματικό, το βίαιο και το περιπετειώδες κομμάτι του ρόλου του με απόλυτο ρεαλιστικό τρόπο, ιδίως όταν "πέσουν οι μάσκες".

Ο Patrick Wilson ερμηνεύει τον χαρακτήρα του Dan Dreiberg (Nite Owl II). Το τμήμα μακιγιάζ της παραγωγής έχει κάνει εκπληκτική δουλειά στο πρόσωπο του 35χρονου ηθοποιού ενώ ο ίδιος παλεύει με την "συνταξιοδότηση", την λησμονιά και το μυστήριο της ιστορίας. Έρωτας και περιπέτεια θα προστεθούν στα διλήμματα του ήρωα καθώς η προσήλωση προς το παρελθόν και τον απόντα σεβασμό προς τους υπέρ-ήρωες, τείνει να σβήσει. Πολύ καλός για τα μέτρα του ρόλου του, θα δέσει ικανοποιητικά με την όμορφη της παρέας και θα προσθέσει στο σύνολο.

Η Malin Akerman είναι η Laurie Jupiter (Silk Spectre II). Όμορφη, ερωτευμένη με έναν ημι-θεό και έναν υπέρ-ηρώα, ανήσυχη και κινητική. Θα ομορφύνει κάποια κάδρα ενώ θα κουράσει κάποια αλλά. Το δραματικό κομμάτι είναι αρκετά κουραστικό ενώ σίγουρα θα γοητεύσει τις έφηβες ερωτευμένες και όπως χαρακτηριστικά έχει ειπωθεί "το φιλί κατά τη διάρκεια της πυρηνικής έκρηξης είναι ό,τι πιο ποιητικό έχω δει".

Το "ανώνυμο" καστ συνεχίζεται με τον Billy Crudup στον ρόλο του Dr. Manhattan (Jon Osterman). Αυτός ο φωσφοριζέ μπλε γίγαντας με το μόριο ως εκρεμές και τα οπίσθια ως διαφήμιση μηχανήματος γυμναστικής, κρύβει κάποια υποκριτικά στοιχεία κυρίως στις σκηνές οπού ΔΕΝ θα θυμίσει την παθητικότητα και την ατονία του Colin Farrell. Δαμάζοντας τον χρόνο και τον χώρο κάνοντας τον Αϊνστάιν περήφανο, θα εμπλακεί σε έναν πόλεμο του Βιετνάμ όπως δεν τον έχουμε γνωρίσει καθώς αυτός ο πόλεμος θέλει τους Αμερικανούς νικητές. Ανιαρό το ρομαντικό μέρος, με εξαίρεση την κωμική κλωνοποίηση της σεξουαλικότητας, ενώ ίσως ενδιαφέρον το δραματικό κομμάτι του τέλους.

Ο κυνηγός τεράτων John Winchester του Supernatural, κατά κόσμο Jeffrey Dean Morgan μας εμφανίζεται ως Edward Blake (The Comedian). Με στοιχεία Clint Eastwood, με πούρο και μία τάση προς το χάος, ο Κωμικός θα καταφέρει να προκαλέσει τον χαμό γύρω του κατά την διάρκεια των ένδοξων ήμερών του. Ο θάνατος θα αποτελέσει την αφορμή επανένωσης των απόγονων των υπέρ-ηρώων και την αποκάλυψη ενός ακόμα μεγαλύτερου μυστικού. Μία και μόνο σκηνή αρκεί για να σας κάνει να τον μισήσετε η απλά να λατρέψετε τον ρεαλισμό της ερμηνείας του.

Ο κυρίως τηλεοπτικός Matthew Goode ερμηνεύει τον χαρακτήρα του Adrian Veidt (Ozymandias). Έχει λάβει την τολμηρή απόφαση να αποκαλύψει την ταυτότητά του στους πολίτες ενώ ταυτόχρονα έχει γίνει υπέρ-βολικά πλούσιος. Η ερμηνεία του Goode είναι απλά εξαιρετική καθώς θα καταφέρει να τονίσει την υπεροψία του χαρακτήρα του, να δημιουργήσει αισθήματα απάθειας και αντιπαλότητας ενώ η τελική σκηνή του ανήκει ολοκληρωτικά.

Εν κατακλείδι
Ας μην γελιόμαστε.. η πλειοψηφία των θεατών έχοντας καμία επαφή με το αρχικό κόμικ, ακόμα νομίζουν ότι ο Night Owl ήταν ο Batman περιμένοντας και τον Spiderman να ξεπηδήσει από κάποια ταράτσα! Και πως να τους αδικήσει κάποιος, όταν το υπερβολικό μέγεθος της παρούσης αντί να ξεδιαλύνει τα ερωτήματα, προκαλεί ακόμα περισσότερη σύγχυση και κούραση στον μέσο θεατή. Απευθυνόμενη στο γνωστό "multi-tasking" κοινό της Αμερικής, είναι σίγουρο ότι η συγκεκριμένη θα αφήσει στην άκρη τους μη-ήδη-μυούμενους.

Ο Snyder δεν θα αποδώσει το πολεμικό υπόβαθρο της περιόδου πάνω στην οποία έχει κτιστεί το σενάριο της ταινίας ενώ θα αποτύχει να εμβαθύνει στο τελικό και άκρως ενδιαφέρον ερώτημα-δίλημμα του "ποιός τελικά προσέχει αυτούς που μας προσέχουν?".

Για έφηβες ερωτευμένες, για έφηβους φανατικούς των κόμικ, για ενήλικες που θέλουν να τιμήσουν τα λεφτά του home cinema που αγόρασαν με τον πρώτο τους μισθό, τίποτα περισσότερο από 6/10 για ένα κουραστικό σύνολο με καλαίσθητα εφέ το οποίο θα αποδειχθεί άπιστο στο πολλά υποσχόμενο trailer - εν αντιθέσει με το γεμάτο 7,9/10 των φίλων του IMDb.

Βαθμολογία: (6/10)

Δημήτρης `YpNoS` Παπαγεωργίου

---

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Η επιστημονική φαντασία σαν πρόσφατο λογοτεχνικό είδος μυθιστορημάτων, παρόλη την περιφρόνηση που δέχτηκε από διάφορους ακαδημαϊκούς κύκλους, είναι πλούσιο, πολύμορφο, πολύεδρο και πολυδιάστατο με πολλές μορφές έκφρασης, φαντασίας και τεχνικής.

Ο κινηματογράφος ο οποίος έχει ουσιαστικά την ίδια ηλικία με αυτή την κατηγορία μυθιστορημάτων δεν άργησε να εκμεταλλευτεί αυτές τις δυνατότητες δημιουργίας και έκφρασης και να καταστήσει πιο απτό αυτό το αληθοφανές όνειρο. Κάτι όμως το οποίο σπανίζει την έβδομη τέχνη είναι η ουχρονία, μία πίστα που εκμεταλλεύτηκε ο Zack Snyder στο έργο Watchmen. Προκειμένου όμως να προχωρήσουμε σε μία ανάλυση και κριτική αυτού του έργου θα επιθυμούσαμε να δώσουμε τον ορισμό της ουχρονίας. Πρόκειται για μία αφήγηση η οποία αναφέρεται σ`ένα παρόμοιο κόσμο με τον δικό μας κι αυτό μέχρι την ύπαρξη ενός αγνώστου γεγονότος.. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ουχρονία αν περιγράφαμε σε ένα μυθιστόρημα ένα γεγονός που θα λάμβανε χώρα τα Χρόνια του Φιλίππου, αλλά θα άλλαζε εάν φανταζόμασταν στη συνέχεια το Μέγα Αλέξανδρο να κατακτά την Δυτική Ευρώπη.

Το κινηματογραφικό έργο είναι ουχρονικό αλλά και ετεροχρονικό χωρίς όμως να προβάλλει τον κόσμο στο μέλλον. Αντίθετα, στηριζόμενο στο έτος 1985, και λαμβάνοντας υπόψη την πρόσφατη ιστορική πραγματικότητα δημιουργεί την δική του υπέρβαση εισάγοντας τεχνολογικά στοιχεία που υπερβαίνουν εκείνη την εποχή αλλά και την δική μας. Βέβαια ο χαρακτήρας της επιστημονικής φαντασίας αμβλύνεται όταν εισέρχεται το φανταστικό στοιχείο κάτι πού μειώνει την αληθοφάνεια του έργου. Η κινηματογραφική ταινία Watchmen είναι ένας ενδιαφέρων συνδυασμός όλων αυτών των χαρακτηριστικών οι οποίοι προβάλλουν σαν κεντρική θεματική το τέλος του κόσμου. Οι διάλογοι είναι συνεκτικοί με σύνθετες προτάσεις, πλούσιο λεξιλόγιο και με πολλαπλά σχήματα λόγου. Το περιεχόμενο αυτών έχει φιλοσοφική χροιά η οποία βασίζεται σε δύο πόλους σκέψεως: Την ανθρώπινη φύση καθώς δε και την αιώνια έννοια του καλού και του κακού. Αν και όλα αυτά είναι τα ισχυρά σημεία του έργου, ωστόσο, πολλές είναι οι αδυναμίες που μας κάνουν να μην μπορούμε να το θεωρήσουμε σαν αριστούργημα· δυστυχώς, τα περισσότερα από αυτά τα μειονεκτήματα τοποθετούνται στο χώρο του κινηματογράφου. Η πλοκή του έργου είναι δυσνόητη και ασαφής. Ο θεατής θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και υπομονετικός για να μπορέσει να κατανοήσει την ταινία. Η συνοχή του είναι τόσο αδύναμη που θα μπορούσε να συγκριθεί μ`ένα σουρεαλιστικό έργο. Για παράδειγμα το μυθιστόρημα Nadja του André Breton έχει σαφέστερη πλοκή από το Watchmen. Αν λάβουμε υπόψη τους μεστούς φιλοσοφικούς διαλόγους των προσώπων σε σχέση με την αδύνατη πλοκή του έργου, τότε η έλλειψη συνοχής γίνεται εντονότερη. Η αισθητική των εικόνων είναι μέτρια χωρίς όμως να αγγίζει τα όρια της κακαισθησίας. Η σκηνοθεσία εν γένει στέκεται πολύ κοντά το αντίστοιχο εικονογραφημένο έργο, χωρίς να εκμεταλλεύεται επαρκώς τις δυνατότητες του κινηματογράφου προκειμένου να δώσει νέες διαστάσεις σ`αυτό το έργο.

Το Watchmen, παρόλες τις αδυναμίες που έχουμε επισημάνει, είναι ένα πολύπλοκο έργο με πρωτότυπη όραση και παραμέτρους για την κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας και το θέμα του τέλους του κόσμου. Εξάλλου, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι το πρότυπο εικονογραφημένο έργο θεωρούταν ότι ήταν αδύνατο να προσαρμοστεί στον κινηματογράφο κάτι που έγινε εφικτό χάρις στο σκηνοθέτη Zack Snyder και τους σεναριογράφους.

Γεώργιος Κόκκινος (Συνεργαζόμενος Αναγνώστης)

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.