Παρ` οτι φανατικος οπαδος του Τεο οφειλω να κρινω τη συγκεκριμενη ταινια ως υποδεεστερη απο ολες τις ταινιες του Τεο μεχρι σημερα... Βασικο προβλημα της ταινιας το σεναριο το οποιο ειναι εξαιρετικα προβληματικο σε βαθμο που προκαλει απορια σε οσους ξερουν το ποσο τελειομανης ειναι ο μεγαλος Τεο... Επισης τα πολιτικα - ιστορικα στοιχεια της ταινιας μπαινουν εντελως σε δευτερη μοιρα & δινεται εμφαση στην πορεια των ηρωων μεσα στο χρονο. Ο Νταφοε "λιγος", πραγματικα ακαταλληλος γι` αυτο το ρολο, αλλα & οι υπολοιποι πρωταγωνιστες, αν εξαιρεσουμε την εξαιρετικη ερμηνεια του Μπρουνο Γκατζ, δεν ανταποκρινονται στις αναγκες της ταινιας. Όσο για την πρωταγωνιστρια, διατρεχοντας 5 δεκαετιες με μονο βοηθο το μακιγιαζ πραγματικα ορισμενες φορες αναρωτιεσαι σε ποια ηλικια ειναι! Τελος αυτο που λειπει απ` την ταινια & ειναι ισως πολυ βασικο για ολους τους λατρεις του Τεο ειναι η ελλειψη της πρωτοτυπιας που χαρακτηριζει τα περισσοτερα εργα του... Λειπει το μεγαλειωδες πλανο, η μεγαλειωδης σκηνη που θα κανει τη διαφορα, σαν να εχει στερεψει η φαντασια του σκηνοθετη! Παρ` ολ` αυτα δεν παυει να ειναι μια ακομη "αγγελοπουλικη" ταινια, με ολα τα θετικα αυτου & σημειωτεον φοβερη - για μια ακομη φορα - η φωτογραφια του Ανδρεα Σινανου. Σε καμια περιπτωση η κριτικη δεν πρεπει να αποτρεψει καποιον απ` το να απολαυσει αυτην την ταινια.
Δημήτρης Κουντούρης

Θα συμφωνησω με τον Βασιλη Καγιογλιδη, δυστυχως (ειμαι μεγαλος θαυμαστης του Τεο Αγγελοπουλου): Προκειται για οδυνηρη αποτυχια. Κατα καποιον τροπο, ολα τα συστατικα που εχουν διαμορφωσει την ποιητικη ιδιαιτεροτητα του Αγγελοπουλειου σινεμα ειναι παροντα, αλλα το αποτελεσμα μας αφηνει παντελως αδιαφορους και ψυχρους. Επιπλεον, αποτελει μια επιτομη αποτυχιας σε ολα τα επιπεδα: μονταζ, διευθυνση ηθοποιων, αφηγηματικη δυναμη. Εν ολιγοις, εχουμε να κανουμε με μια στομωμενη και κουρασμενη κινηματογραφικη γλωσσα. Κινηματογραφος που μυριζει φορμολη. Ας μου επιτραπει δε να επισημανω, με ολο το σεβασμο που οφειλω στο πολιτικο παρελθον του συγκεκριμενου δημιουργου, οτι ο Αγγελοπουλος δειχνει να εχει πληρως αποκοπει απο οποιαδηποτε προσπαθεια κατανοησης της πραγματικοτητας γυρω του, οπως φαινεται με εναργεια απο την προσχηματικη και γελοια ιστορια των "υπαρξιακων" προβληματων της νεαρης Ελενης, μιας εφηβου ταχα του καιρου μας.

Παρεστην στην προβολη στο "Ολυμπιον" στη Θεσσαλονικη την Τεταρτη 25 Φεβρουαριου 2009, με την παρουσια του σκηνοθετη. Για πρωτη φορα η εκ των υστερων "επεξηγηση" του νοηματος του εργου απο τον ιδιο τον Αγγελοπουλο ηταν πιο πειστικη απο το ιδιο το φιλμικο γεγονος. Η αγωνια του σκηνοθετη να προβει σε μια ερμηνευτικη αποκατασταση των ελλειμματων του εργου του με εκανε να ντραπω γι` αυτον.

Προκειται για μια κακη ταινια και σιγουρα για τη χειροτερη ολης της καριερας του Αγγελοπουλου. Δεν μπορω παρα να αναλογιστω οτι οι διευθυντες των Φεστιβαλ Καννων και Βενετιας προφυλαξαν την υστεροφημια του μη αποδεχομενοι την προβολη τους εκει. Επισης, δεν μπορω παρα να νοσταλγω τα μεγαλα του αριστουργηματα μεχρι το "Μετεωρο βημα του πελαργου"...
Ιωάννης Παπαδόπουλος