Το «Νεανικο πλανο», στον κινηματογραφο Φιλιπ, μας χαρισε για αλλη μια φορα ενα ομορφο κινηματογραφικο, κυριακατικο απογευμα.

Η ταινια του Yasmin Ahmad, "Mukhsin", απο την Μαλαισια, που κερδισε στον φετινο διαγωνισμο ταινιων για παιδια και νεους, που εγινε στον Πυργο της Ηλειας, ηταν μια ξεχωριστη αποδραση σε μια χωρα τροπικη, με διαφορετικα ηθη και εθιμα απο τα δικα μας. Ήταν μια γνωριμια με εναν αλλο τροπο ζωης, αλλα ταυτοχρονα και μια ιστορια γεματη συναισθημα, λυρισμο και παιδικη αθωοτητα στα ορια του ερωτικου ξυπνηματος. Η ξωφαλτση σαϊτια, που ο παιχνιδιαρης θεος του ερωτα εριξε πανω στις ευθραυστες προεφηβικες ψυχες, αφηνοντας για παντα μια γλυκια ουλη, δενει πανεμορφα με το Ασιατικο τοπιο και την καταγραφη καθημερινων, ανθρωπινων δραστηριοτητων, ενος τοσο μακρινου πολιτισμου απο τον δικο μας.

Η Orked (Sharifah Aryana), γυρω στα δεκα, μεγαλωνει μεσα στα πλαισια, μιας οχι και τοσο συμβατικης μουσουλμανικης οικογενειας. Οι αντικομφορμιστες γονεις της, βιωνουν τον δυνατο τους ερωτα, αδιαφορωντας για τα σχολια των χωριανων τους και ανατρεφουν την κορη τους με εναν ελευθερο τροπο, διδασκοντας την, να χαιρεται την ζωης της, τηρωντας ομως παραλληλα και ολες τις ηθικες αρχες, που η θρησκεια τους προτρεπει, να ακολουθουν. Ο Mukhsin (Mohd Syafie Naswip) καταφτανει στο χωριο με τον μεγαλυτερο αδελφο του, στον οποιο ειναι και προσκολημενος, για να μεινει με την θεια του, μιας και η σχεση των γονιων του περναει μια σοβαρη κριση. Όταν ο αδελφος του απομακρυνεται για λιγο, ο δωδεκαχρονος Mukhsin γοητευεται απο τον αυθορμητισμο της Orked, που την γνωριζει σε ενα ομαδικο, παιδικο παιχνιδι της υπαιθρου. Και η ιδια η Orked ελκεται απο το νεαρο αγορι και αναπτυσσεται μεταξυ τους μια δυνατη φιλια γεματη πλατωνικο ερωτα. Το σιδερο στον σκελετο του ποδηλατου του Mukhsin, επενδυμενο με ενα πανακι, γινεται για την Orked η σελα για τις ατελειωτες βολτες στην εξοχη. Τα ζεστα γεματα κατανοηση βλεμματα, τα παιχνιδια και τα «τυχαια» αγγιγματα των σωματων φερνουν τα δυο παιδια κοντυτερα, το ενα με το αλλο. Ο Mukhsin βλεπει στην οικογενεια της φιλης του μια αναπληρωση της δικης του κατεστραμενης οικογενειας, αλλα γινεται και ο ιδιος δεκτος απο τα «πεθερικα» του, που χαιρονται να βλεπουν την κορη τους, να βιωνει τοσο ομορφα συναισθηματα. Η ωριμανση ομως της σεξουαλικοτητας, αυτης της βιβλικης Εδεμ των ενηλικων (Eden for grown-ups) διακοπτεται αυτοματα, οταν μια παρεξηγηση απομακρυνει τα δυο παιδια. Ο οριστικος χωρισμος τους, σαν αποτελεσμα της αναχωρησης του Muksin απο το χωριο, θα σημανει και το τελος μιας σχεσης, που απο το φυσικο επιπεδο θα περασει σε σφαιρες ανωτερες, νοητικες. «Οι δυο εραστες δεν συναντηθηκαν για πρωτη φορα, βρισκονταν παντα ο ενας μεσα στον αλλο», τελειωνει η γλυκια αυτη ταινια.

Μια αλλου ειδους ισλαμικη κοινωνια ειναι αυτη που βλεπουμε. Μακρια απο την θεοκρατια και την Τζιχαντ με τα οποια μας πιπιλανε το μυαλο τα δυτικα Μ.Μ.Ε. Ο μουσουλμανισμος ειναι για τους κατοικους, ακριβως, οτι ειναι και ο χριστιανισμος για την δικη μας κοινωνια. Επηρεαζει τον τροπο της ζωης τους με τον ιδιο ακριβως τροπο. Το κορανι, μεσα απο το οποιο διαβαζουν τα παιδια, τους μεταφερει αρχες και στασεις ζωης. Τους μεταφερει τα μηνυματα μιας θρησκειας γλυκιας, ανεκτικης και δικαιης. Μας δειχνει ποσο λαθος ειναι να τσουβαλιαζουμε κατω απο τον θρησκευτικο ορο «Ισλαμ» ολες τις κοινωνιες, που εχουν σαν κυριο θρησκευμα τον μουσουλμανισμο. Η προοδευτικοτητα καθε κοινωνιας η ο αναχρονισμος της δεν εχει να κανει με το θρησκευμα. Έχει πρωτιστως να κανει με την ωριμοτητα και την εξελιξη των ιδιων των ανθρωπων. Στο φτωχο Μαλαισιανο χωριο μπορεις, διπλα ακριβως στις μαντηλες, να δεις τον ερωτα, το παιχνιδι, τις εξωσυζυγικες σχεσεις, την αιθουσα με τα μπιλιαρδα. Μεσα στα υπερυψωμενα απο το εδαφος (λογω πλημμυρων) ξυλινα σπιτια, κατοικουν ανθρωποι σαν και μας, που γεννωνται, ερωτευονται και πεθαινουν
http://margkan.pblogs.gr

margkan