---

I`m Not There. (2007) - Μεταφρασμένος Τίτλος: I`m Not There
Βιογραφική | 135' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 7 Φεβ 2008 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 30/04/2008 Διανομή: Audio Visual Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.35/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι ο εαυτός μου, όποιος κι αν είναι αυτός. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Κυρίες και κύριοι… η ταινία της χρονιάς!

Ό,τι δεν έκανε ο Oliver Stone στους Doors, ό,τι δεν έκανε ο Anton Corbijn στο Control, ό,τι δεν έκανε κανείς ως τώρα σε μουσική βιογραφία γενικά, το κάνει ο Todd Haynes και το κάνει τόσο καλά που, αν μπεις στον κόπο να τον ακολουθήσεις (γιατί θέλει κόπο) θα ζήσεις μία μαγική περιήγηση μέσα σε ένα από τα πλέον επαναστατικά πνεύματα των 1960. Η βιογραφία του Bob Dylan είναι μία ταινία που πρέπει να δεις πάνω από μία φορά. Είναι σαν ένα ποίημα που δεν κατάλαβες με την πρώτη, είναι σαν ένα τραγούδι που πρωτάκουσες μισοκοιμισμένος, είναι σαν μία όμορφη γυναίκα που προσπέρασες στον δρόμο, είναι σαν ένα ουράνιο τόξο που είδες την ώρα που σβήνει…

Το 1998, ο Todd Haynes πρωτοασχολήθηκε με τη μουσική πλάθοντας μία ευφυέστατη κρυμμένη βιογραφία των ηρώων του glam και υιοθετώντας μία διερευνητική αφήγηση, παρμένη από το μοτίβο του Πολίτη Καίην. Το φάντασμα του Καίην είναι και τώρα ζωντανό, αφού το I`m not There δεν είναι τίποτα άλλο από μία έρευνα, όπου τη θέση του ροδανθού την έχει πάρει η ψυχή του Dylan. Λες και θέλει να δει τον τραγουδοποιό από αριστοτελική σκοπιά, τον σπάει σε έξι κομμάτια, απλά για να κάνει το υποκείμενο αντικείμενο, κοιτώντας το από πολλά διαφορετικά σημεία.

Πρώτα θα τον δει σαν Woody Guthrie (ο μαύρος μουσικός ήταν η μεγαλύτερη επιρροή του Dylan), σαν ένα παιδί διαφορετικό, με μεγάλα όνειρα κι αγνό, ατόφιο ταλέντο. Μετά θα τον δει σαν Jack Rollins, νεαρό τραγουδοποιό της folk μουσικής, που το λιγότερο που τον ενδιαφέρει είναι η επιτυχία. Έπειτα είναι ο Robbie Clark, ένας καλλιτέχνης που δεν μπορεί να συνδυάσει την προσωπική του ζωή με αυτήν της νοοτροπίας του. Ύστερα είναι ο Jude Quinn, ένας καλλιτέχνης σε απόγειο, ένας ποιητής του λόγου, που δέχεται βολές για την εμπορικοποίηση της τέχνης του. Και αφού περνάει και ως Arthur Rimbeau (του Γάλλου ποιητή του 19ου αιώνα, που κι αυτός επηρέασε τον λόγο του Dylan), επαναστάτης και διωκόμενος, καταλήγει σαν γερασμένος Billy the Kid (ο Dylan έπαιξε στο Pat Garret and Billy the Kid του Sam Peckinpah) σε μία σουρεαλιστική άποψη της Άγριας Δύσης.

Για όλες αυτές τις εκδοχές, ο Haynes επιφυλάσσει και διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, τόσο οπτικό όσο και σεναριακό, αλλά και κοινή παράμετρο τις κυριότερες ιδιότητες του Dylan, την αντισυμβατικότητα, την επαναστατικότητα, την έντονη συνειδητοποίηση τού ποιος είναι και τη φιλοσοφική του έκφραση. Ισορροπώντας συνεχώς σε λεπτό σκοινί το υλικό του, τολμάει να αμφισβητήσει το ίδιο το κοινό και την κριτική που θα τον κρίνουν και φτιάχνει έναν κινηματογράφο τόσο πρωτοποριακό όσο και το 8 ½ του Fellini, που υπονοείται κατά κόρον σε πλάνα του. Αναζητάει ανοιχτά αυτιά και γρήγορες αντιλήψεις (αυτό άλλωστε δεν αναζητούσε και ο Bob Dylan;), λες και θέλει να αφυπνίσει φωνάζοντας μέσα στα αυτιά της κοιμισμένης γενιάς τού τότε. Είναι ταυτόχρονα και μοντέρνος, συστήνοντας με αυτόν τον δυναμικό τρόπο τη μουσική και τη νοοτροπία του Dylan στα σύγχρονα-γρήγορα μάτια.

Κριτική Σύνοψη

Το I`m not There είναι ένα αριστούργημα σύλληψης κι αφήγησης, που όσο κι αν πηγαίνει, ηθελημένα, να σε μπερδέψει, έχει αυτό που πρέπει για να σε μαγέψει. Δεν είναι μια εύκολη ταινία, αλλά μια πρόκληση από αυτές που συνήθιζε κι ο ίδιος ο Dylan. Το έντονο μοντάζ, η διαφορετική φωτογραφία σε κάθε ιστορία, το συνεχές άκουσμα τραγουδιών του Dylan, το φιλοσοφημένο σενάριο, οι πολλαπλοί ρόλοι… Ο αείμνηστος Heath Ledger κάνει την ερμηνεία της ζωής του (είμαι σίγουρος πως θα το είχε υπόψη του), οι Richard Gere, Christian Bale, σαν παρουσίες, δεν ήταν ποτέ καλύτεροι, αλλά και οι τρεις είναι υπό τη σκιά της ερμηνείας της χρονιάς, αυτής της Cate Blanchett που είναι ψυχή και σώμα ο Dylan. Είναι μία ταινία-σκηνοθετική προσέγγιση που σίγουρα θα βρει συνεχιστές (ή μιμητές) και θα εκτιμηθεί καλύτερα στο μέλλον, όταν οι πολλαπλές θεάσεις θα το δικαιώσουν. Το τοποθετώ στην καλύτερη πεντάδα των ταινιών αυτής της δεκαετίας, έτσι και σαν προσωπικό στοίχημα. Δείτε το μία φορά με μάτια ανοιχτά και μία, όπως θα έλεγε και ο Kubrick, με ορθόκλειστα…

Βαθμολογία: (4.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

---

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008

Ήδη έχει προκαλέσει μεγάλη αίσθηση η καινούρια ταινία του εναλλακτικού Todd Haynes « I`m not There», με θέμα τη ζωή και την αντισυμβατική μουσική του τραγουδοποιού Bob Dylan. Ο εν λόγω σκηνοθέτης φαίνεται ότι έχει ένα φετίχ με τις μουσικές ταινίες και έτσι καταφεύγει συχνά στην μουσική θεματολογία. Παλαιότερα, στα πρώτα του κιόλας κινηματογραφικά βήματα, είχε ασχοληθεί με την τραγική ιστορία της ανορεξικής τραγουδίστριας των Carpenters στη μικρού μήκους ταινία «Superstar: The Karen Carpenter story» ενώ αργότερα μας γλυκοπαρέσυρε στους εκκεντρικούς ήχους του βρετανικού glam rock με το ηλεκτρικό « Velvet Goldmine», φέρνοντας (και στις δυο περιπτώσεις) στην επιφάνεια, ενδιαφέρουσες πτυχές της μουσικής ιστορίας και προσφέροντας μια διεισδυτική αλλά και συμπονετική ματιά στα γεγονότα. Αυτή τη φορά όμως ο Haynes ξεπέρασε τον εαυτό του. Δεν έχει απλά δημιουργήσει μια παραδοσιακή μουσική ταινία όπως το « Doors» του Oliver Stone, ούτε μια συνηθισμένη, γραμμικού ύφους μουσική βιογραφία όπως το πρόσφατο « Control» του Anton Corbijin.

Το « I`m not There» εξελίσσεται με ποιητική ροή, χαρακτηριστική και στις δημιουργίες του Dylan. Ο σκηνοθέτης βλέπει τον Bob Dylan σαν μια προσωπικότητα με πολλά διαφορετικά πρόσωπα και εκφράζει αυτή την άποψη στη ταινία του με έναν ασυνήθιστο και πρωτότυπο τρόπο, βάζοντας έξι διαφορετικούς ηθοποιούς να υποδυθούν τον Dylan σε μια διαφορετική στιγμή της ζωής του κάθε φορά. Ανάμεσά τους είναι ο αείμνηστος Heath Ledger, ο Christian Bale, ο Ben Whishaw, ο Richard Gere, και η πολυτάλαντη Cate Blanchett, ενώ κάνουν την χαριτωμένη τους εμφάνιση και οι Marcus Carl Franklin, Charlotte Gainsbourg και Julianne Moore.

Για όλες τις εκδοχές-πορτρέτα, ο Todd Haynes επιφυλάσσει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης τόσο οπτικό όσο και σεναριακό εμπλουτίζοντας έτσι τη ταινία με πολύτιμο καλλιτεχνικό υλικό. Αλλά μέσα σ’ όλα αυτά επιμένει σε μια κοινή παράμετρο και υπογραμμίζει τις κυριότερες ιδιότητες του Dylan που είναι η αντισυμβατικότητα, η επαναστατικότητα, η διαμαρτυρία, η έντονη συνειδητοποίηση του ποιος είναι και η φιλοσοφική του έκφραση. Ισορροπώντας συνεχώς σε λεπτό σκοινί το avant-guard υλικό του, τολμάει να αμφισβητήσει τους ίδιους τους θεατές που θα τον κρίνουν όπως έκανε κι ο Dylan όταν άρχισε να δέχεται βολές για την δήθεν εμπορικοποίηση της τέχνης του.

Το «I`m not There» πρόκειται για μια δυσκολούτσικη ταινία, μία πρόκληση από αυτές που συνήθιζε και ο ίδιος ο Dylan να προσφέρει. Το έντονο μοντάζ, η διαφορετική φωτογραφία σε κάθε ιστορία, το συνεχές άκουσμα τραγουδιών του Dylan, το φιλοσοφημένο σενάριο, οι πολλαπλοί ρόλοι, όλα μαζί παράγουν ένα αριστούργημα κινηματογράφησης και αφήγησης, που αν και (ηθελημένα) σε οδηγεί σε νοηματικούς λαβυρίνθους πηγαίνει, έχει αυτό που πρέπει για να σε μαγέψει. Κι αν μπεις στον κόπο να τον ακολουθήσεις - γιατί θέλει κόπο - θα ταξιδέψεις σε μία έντονη εποχή με σκοπό να δεις, να ακούσεις, να γνωρίσεις ή και να ξαναγνωρίσεις ένα από τα πλέον επαναστατικά και αμφιλεγόμενα είδωλα της δεκαετίας του ’60. Η βιογραφία του Bob Dylan είναι μία ταινία που ανοίγει τα μάτια και τα αυτιά μας γιατί όπως δηλώνει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης «μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα φρέσκο ξάφνιασμα για την εποχή εκείνη αλλά και σαν ένας νέος τρόπος προσέγγισης για τη μουσική του.»

Βαθμολογία: (8.5/10)

Αθηνά Δημητρακοπούλου

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.