---

The New World (2005) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Αγνωστος Κόσμος
Ιστορική | 150' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 23 Φεβ 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 09/07/2006 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Ινουίτ
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.62/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Αφού ανακαλύφθηκε, άλλαξε για πάντα.

---

- Πλοκή:

Τον 17ο αιώνα οι πρώτοι Άγγλοι αποικιοκράτες καταφθάνουν στις ακτές της Αμερικής. Πολύ γρήγορα θα αρχίσουν να δημιουργούν τους πρώτους οικισμούς, σε τοποθεσίες στις οποίες μέχρι τώρα κατοικούσαν οι ιθαγενείς. Ανάμεσα στο βρετανικό πλήρωμα, βρίσκεται και ο φιλόδοξος Τζον Σμιθ, που στην εξερευνητική του περιπλάνηση στις παρθένες εκτάσεις του Νέου Κόσμου, θα εισχωρήσει πιο βαθιά στις συνήθειες των ντόπιων, έχοντας την θέληση να τους προσφέρει γνώση και μάθηση. Δεν θα μείνει όμως ανεπηρέαστος και από την εξωτική ομορφιά της κόρης του βασιλιά της φυλής των ινδιάνων.

---

- Παραλειπόμενα:

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2006
Το 1607, τρία πλοία φτάνουν στις ακτές της Αμερικής από το βασίλειο της Αγγλίας. Εκ μέρους της βασιλικής εταιρείας Virginia Company που τα έχει ναυλώσει, επιθυμούν να εγκαθιδρύσουν μια πολιτισμική, θρησκευτική και οικονομική βάση στην ακτή αυτού που αντιλαμβάνονται ως τον Νέο Κόσμο. Ο John Smith, αναζητώντας βοήθεια από τους ντόπιους, συναντά τυχαία μια νεαρή γυναικά που με τη πρώτη ματιά μοιάζει περισσότερο με ξωτικό του δάσους παρά με ανθρώπινο πλάσμα. Σύντομα ένας δεσμός αναπτύσσεται ανάμεσα στον Smith και την Pocahontas, ένας δεσμός τόσο ισχυρός που υπερβαίνει τη φιλία ή ακόμα και τον έρωτα, για να γίνει τελικά η αφετηρία ενός από τους πιο ανθεκτικούς στο πέρασμα του χρόνου αμερικάνικους θρύλους των τελευταίων 400 ετών.

Επόμενη στάση: Νέος Κόσμος

Η Αμερική δε γεννήθηκε από τον Κολόμβο και τα πλοία του Νίνα, Πίντα και Σάντα Μαρία, ή από την κοινότητα των αποίκων που έγινε γνωστή ως Jamestown και αποτέλεσε τον πρώτο μόνιμο Βρετανικό καταυλισμό, το 1607… Είχε ήδη γεννηθεί από την κουλτούρα των ιθαγενών που ζούσαν εκεί επί 15.000 χρόνια, πριν δουν τον κόσμο τους να έρχεται τα πάνω κάτω με την άφιξη των νεοφερμένων από μακρινές, ξένες ακτές. Αυτή η συναρπαστική ιστορία, με επίκεντρο τη σχέση του Καπετάνιου John Smith με την Pocahontas, κέντρισε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του Terrence Malick πριν δύο δεκαετίες.

«Ο Terry πρωτοέγραψε το σενάριο του «Άγνωστου κόσμου» πριν 25 χρόνια», διευκρινίζει η παραγωγός Sarah Green. «Η ιδέα του ήρθε στο μυαλό κάποια στιγμή στα ‘70, και τη φύλαξε στη σκέψη και τη φαντασία του. Ο «Άγνωστος κόσμος», όπως όλες οι ταινίες του Terry, κατανοεί βαθιά την ανθρώπινη φύση». Όπως όμως κάθε δουλειά του Malick, το φιλμ είναι πολλά περισσότερα από μια απλή αφήγηση της ιστορίας. «Είναι μια μαρτυρία της ιστορίας που μας διαμόρφωσε ως Αμερικάνους, των αδυναμιών, των προτερημάτων, των αρετών και της σταδιακής συνειδητοποίησής μας, κεντημένα μαζί με το πιο απλό από όλα τα χαρακτηριστικά μας, αυτό που μας κάνει ανθρώπινα πλάσματα: την αγάπη» λέει η Green. «Είναι μια ιστορία κατά την οποία οι άνθρωποι προδίδουν ο ένας τον άλλον, δοκιμάζουν να επανορθώσουν, προδίδουν ξανά ο ένας τον άλλο, και τελικά μαθαίνουν ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες και ο καθένας μπορεί να ζήσει μόνο τη δική του. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Κάθε ήρωας είναι συμπαθής, κάποιοι περισσότερο από τους άλλους, και κάθε ήρωας έχει ελαττώματα, και πάλι, κάποιοι περισσότερο από τους άλλους».

Αυτό που κάνει τον «Άγνωστο κόσμο» μοναδικό, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Malick συνδυάζει το προσωπικό του όραμα όσον αφορά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν 400 χρόνια στο Jamestown με μια εξονυχιστική ιστορική έρευνα της εποχής. «Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη το 1607» παρατηρεί η Sarah Green. «Είμαστε αναγκασμένοι να αρκεστούμε στα γραπτά των λιγοστών αυτόπτων μαρτύρων, τα περισσότερα εκ των οποίων όμως είτε αντιφάσκουν μεταξύ τους, είτε είναι γραμμένα από τον ίδιο τον Smith. Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε ήταν να πάρουμε το μύθο του John Smith και της Pocahontas και να τον θέσουμε στην υπηρεσία του οράματος του Terry για διαφορετικούς πολιτισμούς που ενώνονται και βρίσκουν δρόμους να εξελιχθούν παράλληλα, και για τις μοιραίες συνέπειες των παρεξηγήσεων».

«Έχουμε φυσικά εκμεταλλευτεί και το προνόμιο της ποιητικής αδείας», συμπληρώνει η Green. «Όπως όλα τα ιστορικά δράματα από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων τραγωδών, ο «Άγνωστος κόσμος» χρησιμοποιεί πραγματικά γεγονότα – ή όσα γνωρίζουμε γι΄αυτά - ως αφετηρία. Η κουλτούρα των ιθαγενών, για παράδειγμα, εξιδανικεύεται σε μεγάλο βαθμό από τον Smith στην αφήγησή του στη ταινία, όπως ακριβώς συμβαίνει τόσο στα γραπτά του πραγματικού John Smith, όσο και σε εκείνα των James Barlow, Robert Beverly και άλλων. Αργότερα, αυτή η άποψη προσγειώνεται απότομα στην πραγματικότητα όταν η ιστορία αλλάζει από ειρηνική συνύπαρξη σε αμετάκλητο πόλεμο. Η εξέλιξη συγκεκριμένων γεγονότων έχει συμπυκνωθεί, ενώ οι λεπτομέρειες της ζωής και η μοίρα κάποιων πραγματικών χαρακτήρων έχουν αλλάξει ώστε να υποστηρίξουν τη ροή της ιστορίας. Η ταινία μας αποτελεί μια δραματική ερμηνεία των γεγονότων και όχι ένα ντοκιμαντέρ».

Ξαναχτίζοντας έναν χαμένο κόσμο

Επιλέγοντας την ειδυλλιακή φύση της Virginia ως βάση της παραγωγής ήταν μόνο η αρχή της δημιουργίας του θαυμάσιου περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο εξελίσσεται ο «Άγνωστος κόσμος». Για να δώσει πνοή ζωής σε αυτό τον κόσμο, ο Malick απευθύνθηκε στον παλιό συνεργάτη του, καλλιτεχνικό διευθυντή Jack Fisk. «Όταν περιπλανιέσαι σε ένα από τα σετ του Jack, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στο στούντιο του Caravaggio», λέει η συνεργάτης του στον «Άγνωστο κόσμο», δημιουργός των κουστουμιών Jacqueline West. «Είναι σαν να γυρίζεις πίσω στο χρόνο».

Για τον Fisk, η δουλειά στον «Άγνωστο κόσμο» του επιφύλασσε προκλήσεις που όμοιές τους δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ ξανά. «Αν και ζω στη Virginia, δεν γνώριζα πολλά για τους πολιτισμούς των Ινδιάνων ή των Άγγλων της εποχής της ίδρυσης του Jamestown… Μόνο ότι είχα μάθει στο σχολείο», λέει ο Fisk. Με σκοπό να εξοικειωθεί περισσότερο με αυτούς τους πολιτισμούς, ξεκίνησε ταχύρρυθμα μαθήματα, τα οποία έμελλε να έχουν ως αποτέλεσμα την πιο αυθεντική απεικόνιση που έχει κατατεθεί ποτέ σε φιλμ της ζωής στη Βόρεια Αμερική των αρχών του 17ου αιώνα.

«Ενθουσιάστηκα γιατί ήξερα ότι πλησίαζε η 400η επέτειος της ίδρυσης του Jamestown και αισθάνθηκα ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να ειπωθεί αυτή η ιστορία, και για τους δύο πολιτισμούς», λέει ο Fisk. «Για να φτιάξω το Φρούριο της πόλης (γνωστό ως James Fort), μελέτησα όλα τα γραπτά των αποίκων: ότι έχει απομείνει από τις μαρτυρίες τους. Ήμουν τυχερός που το Πρόγραμμα της Εξ Αρχής Ανακάλυψης του Jamestown γινόταν πολύ κοντά στον τόπο που είχαμε επιλέξει για τα γυρίσματα. Στην έρευνά μας για το James Fort, όλοι μας δουλέψαμε με βάση τις καταγεγραμμένες, ιστορικές περιγραφές. Οι αρχαιολόγοι όμως δουλεύουν με βάση χειροπιαστές αποδείξεις: τα κειμήλια που βρίσκουν μέσα στο χώμα. Μερικές από τις πληροφορίες που μας έδωσαν στην πρώτη μας συνάντηση με ενθάρρυναν να αλλάξω το αρχικό μας σχέδιο για το Φρούριο».

Για τον σκηνογράφο David Crank, η ευκαιρία που του δόθηκε να χτίσει το Φρούριο αποτέλεσε την πραγματοποίηση ενός παιδικού ονείρου. «Έχοντας μεγαλώσει στη Virginia, έχτισα το James Fort με καλαμάκια από γλειφιτζούρια, στην τετάρτη δημοτικού», θυμάται. Όσο όμως συναρπαστική ήταν η κατασκευή του Φρουρίου, άλλο τόσο προκλητική αποδείχθηκε. Αυτό που δυσκόλεψε ιδιαίτερα το χτίσιμο του ήταν το στιλ κινηματογράφησης του Malick, το οποίο απαιτεί κάθε σκηνικό να είναι τρισδιάστατο και όσο το δυνατό πιο αυθεντικό.

«Ο Terry είναι ένας από τους ελάχιστους σκηνοθέτες που δεν κοιτά τα προσχέδια» λέει ο Fisk. «Απλά μας προειδοποιεί: «Οτιδήποτε κι αν χτίσετε, εμείς θα εισβάλουμε σαν το συνεργείο ενός ντοκιμαντέρ για να το κινηματογραφήσουμε». Δεν του αρέσει να γυρίζει μπροστά από ένα μόνο κομμάτι ή έναν τοίχο του σκηνικού, προς μια μόνο κατεύθυνση. Όσο πιο ολοκληρωμένο είναι ένα σκηνικό, τόσο πιο χρήσιμο του γίνεται. Και αφού δεν συνηθίζει να φωτίζει με τεχνικό τρόπο τις σκηνές του, προσαρμόζει τη σκηνοθεσία του στο φως του ήλιου. Έτσι κρίθηκε αναγκαίο να δημιουργήσουμε ένα σκηνικό μέσα στο οποίο θα μπορούσε να κινηθεί όσο και προς όποια κατεύθυνση επιθυμούσε. Του Terry του αρέσουν τα αληθινά πράγματα, και ήταν διασκεδαστική η προσπάθεια κατασκευής αληθινών σκηνικών».

Στη περίπτωση του James Fort, τα προσχέδια απαιτούσαν την ανέγερση του τεράστιου οικοδομήματος στις ακτές του ποταμού, πέρα από τις οποίες απλωνόταν μια μεγάλη έκταση αγρών, όπου φυτεύτηκαν αγριόχορτα και μάραθος. «Σταθήκαμε ιδιαίτερα τυχεροί με την επιλογή που κάναμε, μετά από παρότρυνση του Jack, να χτίσουμε τα σκηνικά μας σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που – από όσο ξέρουμε - χτίστηκαν και τα πραγματικά κτίρια», λέει ο David Crank. «Χρειάστηκε πολύ χειρωνακτική δουλειά».

Η μοντέρνα ανακατασκευή του Φρουρίου αποδείχθηκε τόσο δύσκολη που έκανε την ομάδα παραγωγής να αναρωτιέται πως οι Άγγλοι άποικοι κατάφεραν να το χτίσουν τόσα χρόνια πριν. «Ήθελα να χρησιμοποιήσουμε ντόπια δομικά υλικά, ώστε η λάσπη, οι καλαμωτές και τα επιχρίσματα στα σκηνικά μας να μην ξενίζουν», λέει ο Fisk. «Εμείς είχαμε πριόνια για να κόβουμε και υδραυλικό γερανό για να σηκώνουμε τα κομμάτια της ξυλείας που χρειαζόμασταν και η οποία έφτανε σε μας μέσα σε φορτηγά. Αντίθετα, οι άποικοι έπρεπε να κόψουν ξύλινες κολόνες που υψώνονταν 4 ή 5 μέτρα πάνω από το έδαφος, και απλώνονταν άλλο ένα μέτρο υπογείως για την οχύρωση, να σκάψουν συνολικά 400 μέτρα χαντάκι για να στηρίξουν τις κολόνες και μετά να τις απογυμνώσουν από όλα τα κλαδιά και τα φύλλα τους. Όλα αυτά εν έτη 1607. Φαντάζουν ως υπεράνθρωπη αποστολή».

Παρά τα πλεονεκτήματα της μοντέρνας τεχνολογίας, η κατασκευή του Φρουρίου προέκυψε ιδιαίτερα χρονοβόρα στην ολοκλήρωσή της. «Χτίσαμε τον περιμετρικό τοίχο του Φρουρίου σε 30 ημέρες, και δαπανήσαμε άλλες έξι εβδομάδες για να φτιάξουμε τις 11 ή 12 εσωτερικές αίθουσες», λέει ο Fisk. «Δεν χρησιμοποιήσαμε πρόκες ή μεντεσέδες, παρά μόνο ξύλινες σφήνες, που σκαλίσαμε μόνοι μας. Ήταν σαφώς πιο αποτελεσματικές. Μικρά πειράματα σαν κι αυτό μας κράτησαν σε εγρήγορση. Ήταν καταλυτική η απόφασή μας να χρησιμοποιήσουμε υλικά που βρήκαμε στη περιοχή».

Αν και το Φρούριο του Jamestown όπως θα το δούμε στον «Άγνωστο Κόσμο» είναι κατά 25% μικρότερο από το αυθεντικό οικοδόμημα, οι τραχείς τοίχοι του και οι ακατέργαστες κατασκευές στο εσωτερικό του αποπνέουν έναν αέρα απόλυτου ρεαλισμού. Δεν υπάρχει τίποτα καθαρό ή απολυμασμένο στο Φρούριο, στα λασπωμένα εδάφη του κείτονται διάσπαρτοι λάκκοι γεμάτοι νερό της βροχής, η φτιαγμένη από χώμα και ξύλο ραχοκοκαλιά του στέκει προκλητική απέναντι στο φυσικό κόσμο που την περιβάλει.

Κι ενώ το James Fort του «Άγνωστου κόσμου» προβάλει – όπως υπήρξε και στη πραγματικότητα - ως ένα άκαμπτος, ξένος εισβολέας στη γη των Ινδιάνων, σημαντικά πιο οργανικά δεμένος με το παραλιακό δάσος που τον φιλοξενεί είναι ο οικισμός του Powhatan, Werowocomoco, έτσι όπως τον οραματίστηκε ο Fisk. Και αφού οι ιθαγενείς αυτού του κόσμου δεν έγραψαν πουθενά τα απομνημονεύματά τους, ο Fisk, ο Crank και οι συνεργάτες τους υποχρεώθηκαν να εμπιστευτούν τα σχέδια του εγγλέζου John White, ο οποίος έκανε εκτεταμένα ταξίδια μεταξύ των Ινδιάνων της Βόρειας Καρολίνας του 17ου αιώνα, τις περιγραφές του John Smith, καθώς επίσης, σε σημαντικό βαθμό, της προφορικές παραδόσεις των Ινδιάνων της περιοχής.

«Μερικά από τα σχέδια για το Werowocomoco και για διάφορες άλλες ινδιάνικες τοποθεσίες, βασίστηκαν σε έρευνα, και κάποια άλλα τα εμπνεύστηκα από ότι μου είπαν να κάνω… πνεύματα που με επισκέφτηκαν» λέει ο Fisk. «Αισθάνθηκα λίγο αμήχανα στη προσπάθεια μου να αναπαραστήσω μια ινδιάνικη κουλτούρα, ένα κομμάτι της οποίας εξαλείφθηκε. Οι Ινδιάνοι καταστράφηκαν από την απληστία των αποίκων για περισσότερη γη. Μόλις ανακάλυψαν το ταμπάκο –που για τους ιθαγενείς αποτελούσε ιερό φυτό, απαραίτητο μόνο για τελετουργικούς σκοπούς - και συνειδητοποίησαν πως μπορούσαν να το πουλήσουν, οι άποικοι καταβρόχθισαν κάθε χιλιοστό γόνιμης γης στη Virginia, αναγκάζοντας τους Ινδιάνους να μετακομίσουν σε περιοχές όπως το Ohio και η Oklahoma. Δεν ήταν σε θέση να ανταγωνιστούν τους Άγγλους, ούτε σε πολεμοφόδια, ούτε, τελικά, και σε πληθυσμό. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι επειδή δεν υπήρχε ένας γραπτός λόγος για να καταθέσουν την ιστορία τους, μπορούμε να ιχνηλατήσουμε την κουλτούρα τους μόνο στα απομεινάρια της και μέσω της αρχαιολογίας. Η δουλειά μας είναι βασισμένη κατά ένα μέρος σε αποδείξεις και κατά ένα άλλο στη φαντασία, αλλά ελπίζω η αίσθηση που αφήνει να είναι αντιπροσωπευτική ενός σπουδαίου πολιτισμού».

Υπό τη σκιά πανύψηλων δέντρων, ο κατάφυτος, δροσερός και ευχάριστος τόπος στις ακτές του Chickahominy ήταν το τέλειο μέρος για να οικοδομηθεί μια ινδιάνικη κοινότητα που δεν επιβάλλεται στη Φύση, αλλά συνυπάρχει με αυτή. «Οι Ινδιάνοι ήταν οργανωμένοι ως αγροτική κοινωνία, ταυτόχρονα όμως ήταν εξαιρετικοί κυνηγοί και ψαράδες» λέει ο Fisk. «Ζούσαν από την πανίδα των ποταμών και του όρμου Chesapeake».

Αυτό που επινόησε ο Fisk για το Werowocomoco και τα άλλα Ινδιάνικα χωριά αποτελούν θαύματα υποβλητικής καλλιτεχνικής διεύθυνσης, καθώς οι κατοικίες των Powhatan μοιάζουν να έχουν φυτρώσει μέσα από τη γη και να έχουν αναπτυχθεί με τον πιο φυσικό τρόπο. Όχι τυχαία, τα σπίτια των ιθαγενών κατασκευάστηκαν με φυσικά υλικά και βασίστηκαν στην πιο σύγχρονη έρευνα. «Αντίθετα με τα σχέδια του John White, που περιγράφουν τις οικίες των Powhatan ως τετράγωνα κτίρια, οι τελευταίες αρχαιολογικές μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι όλα ήταν στρογγυλά, ακριβώς όπως αποφασίσαμε να τα φτιάξουμε», σημειώνει ο David Crank.

Τόσο οι μικρότερες κατοικίες, όσο και το επιβλητικό μακρύ σπίτι του αρχηγού Powhatan, είναι σκεπασμένα με ψάθα, η οποία τα προστατεύει αποτελεσματικά από το κακό καιρό, αλλά τις ηλιόλουστες μέρες μπορεί εύκολα να τυλιχτεί στην άκρη για να αφήνει τον αέρα να μπει.

Εκτός από τις οικίες του πληθυσμού του Werowocomoco, ο Fisk και το συνεργείο του σχεδίασαν και πραγματοποίησαν βοηθητικά οικοδομήματα που υποδηλώνουν την παλλόμενη πνευματική ζωή της κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων ενός ήσυχου ναού στο δάσος, ενός τελετουργικού κύκλου από σκαλισμένα στο ξύλο τοτέμ και ενός εντυπωσιακού γλυπτού με τη μορφή μιας όρθιας αρκούδας, την οποία σκάλισε στο κορμό ενός δέντρου ο ξυλουργός Michael Boone μία μόλις ημέρα πριν αρχίσουν τα γυρίσματα στο συγκεκριμένο σετ.

Μια κρίσιμη πτυχή του σκηνικού του Werowocomoco είναι οι αγροί με τα σπαρτά, τα οποία φρόντιζαν με μεγάλη σχολαστικότητα οι ιθαγενείς της Virginia. «Οι εποχές και τα σπαρτά έχουν αλλάξει από τις αρχές της δεκαετίας του 1600 και ξοδέψαμε πολύ χρόνο στην έρευνα για να βρούμε σπόρους ινδιάνικου καλαμποκιού και ταμπάκο», λέει ο Fisk. «Φυτέψαμε ένα χωράφι τριών εκταρίων για να δημιουργήσουμε το βασικό κήπο του Werowocomoco, και συνεργαστήκαμε με ένα θαυμάσιο συνεργείο γεωπόνων υπό την εποπτεία του Jeffrey DeBell. Φύτεψαν βιολογικά ανεπτυγμένα είδη, που πιστεύουμε ότι αφθονούσαν στη συγκεκριμένη περιοχή, τη συγκεκριμένη περίοδο, και σταθήκαμε τυχεροί γιατί είχαν τη δυνατότητα να τα φυτέψουν την άνοιξη, ώστε να μεγαλώσουν όσο έπρεπε μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού, οπότε άρχισαν τα γυρίσματα». Η ειρωνεία είναι, ότι το καλαμπόκι, οι κολοκύθες, τα πεπόνια και το ιερό ταμπάκο που φυτεύτηκαν… θριάμβευσαν χάρη στις καταρρακτώδεις καλοκαιρινές βροχές που δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα σε άλλα τμήματα της παραγωγής.

Η αληθινή ιστορία

Το 1607, τρία αγγλικά πλοία, ναυλωμένα από την London Virginia Company διέσχισαν τον Ατλαντικό ωκεανό αναζητώντας τους θρυλικούς θησαυρούς και το χρυσό που πίστευαν ότι θα βρουν στα νέα εδάφη της «απέναντι όχθης». Προσάραξαν κοντά στον ποταμό James της (σημερινής) Virginia και ίδρυσαν την αποικία Jamestown. Καθώς όμως, τα περισσότερα από τα 103 μέλη της αποστολής ήταν αριστοκράτες που δεν είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα για τη ζωή σε αυτόν τον Νέο Κόσμο και το όνειρό τους να βρουν χρυσάφι σύντομα έσβησε, η αποικία δυσκολευόταν πολύ να επιβιώσει.

Ο καπετάνιος John Smith τέθηκε επικεφαλής της εκστρατείας περισυλλογής τροφής κατά μήκος του ποταμού Chickahominy. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας μέλη της φυλής ιθαγενών του Powhatan, η οποία κυβερνούσε τη περιοχή, έστησαν ενέδρα στο Smith και στους άντρες του. Όλοι, εκτός από τον Smith, σκοτώθηκαν. Ο Smith οδηγήθηκε στο χωριό των ιθαγενών, όπου συνάντησε την κόρη του αρχηγού, Pocahontas, η οποία τον μύησε στην κουλτούρα και τα έθιμα της φυλής της. Μήνες μετά, με αρκετή τροφή για να βοηθήσει την αποικία να επιβιώσει το χειμώνα, ο Smith επέστρεψε στη Jamestown. Την ερχόμενη άνοιξη, αφού ανακαλύπτει ότι οι άποικοι σκοπεύουν να μείνουν, ο Powhatan ετοιμάζεται για πόλεμο. Εν αγνοία του, η Pocahontas προειδοποιεί τον Smith για την επερχόμενη μάχη. Όταν ο στρατός του γνωρίζει την ήττα, ο Powhatan συνειδητοποιεί πως η κόρη του τον πρόδωσε και την εξορίζει από τη φυλή και την οικογένειά της για πάντα.

Η Pocahontas αναγκάστηκε να ζήσει με μια γειτονική φυλή, μέχρι που τελικά παραχωρήθηκε στους Εγγλέζους με αντάλλαγμα την παύση των επιθέσεων από τη φυλή του πατέρας της. Έζησε μεταξύ των αποίκων και σταδιακά προσαρμόστηκε στον τρόπο ζωής τους. Εκείνη την περίοδο, ο Smith έλαβε διαταγή να επιστρέψει στην Αγγλία ώστε να ηγηθεί άλλων αποστολών. Ο Smith δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν έφυγε ποτέ ξανά από την Αγγλία, αν και σχεδίαζε την επιστροφή του στη Νέα Αγγλία. Μετά την επιστροφή του από τη Virginia σπατάλησε έντεκα χρόνια αναζητώντας μάταια χρηματοδότες για καινούργιες εκστρατείες. Θα έβλεπε την Pocahontas μόνο μια φορά ακόμα, πολλά χρόνια μετά, όταν εκείνη πήγε στην Αγγλία.

Με τον καιρό, περισσότερα εφόδια και άποικοι από την Αγγλία έφτασαν στη Jamestown. Μεταξύ αυτών και ο χήρος αριστοκράτης John Rolfe, που έγινε ένας από τους πρώτους που καλλιέργησαν το ταμπάκο, το οποίο σύντομα αναδείχθηκε το πιο προσοδοφόρο σπαρτό της Jamestown. Με σημείο επαφής τους την αίσθηση της απώλειας που αμφότεροι είχαν βιώσει, η Pocahontas και ο Rolfe γνώρισαν και ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλον, παντρεύτηκαν και απέκτησαν ένα γιο. Όταν ο Rolfe την έφερε μαζί του στην Αγγλία, τη σύστησε στο Βασιλιά και τη Βασίλισσα ως Πριγκίπισσα της Virginia και για μια φευγαλέα στιγμή έγινε το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο στο Λονδίνο. Σύντομα όμως αρρώστησε και πέθανε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής στην Αμερική. Λέγεται ότι ήταν 21 ή 22 χρόνων όταν τη βρήκε ο θάνατος.

Trivia

• Σχεδόν όλη η ταινία γυρίστηκε με φυσικό φωτισμό.
• Όλοι οι ιθαγενείς αμερικανοί έπρεπε να μάθουν την ξεχασμένη γλώσσα Algonquian, που αναδημιούργησε ο καθηγητής γλωσσολογίας Blair Rudes για τις ανάγκες της ταινίας. Μόνο δέκα άνθρωποι μιλάνε αυτή τη γλώσσα και πολλοί από αυτούς έκαναν μαθήματα στους ηθοποιούς.
• Η διαδικασία εύρεσης της ηθοποιού για τον ρόλο της Pocahontas ήταν δύσκολη: οι παραγωγοί έπρεπε να ψάξουν ανάμεσα σε περισσότερες από 2000 κοπέλες.
• Ο σκηνοθέτης έκανε το μοντάζ αφού είχε ολοκληρωθεί το soundtrack και το βάσισε πάνω στη μουσική επένδυση της ταινίας, σε αντίθεση με τη συνηθισμένη τακτική.
• Η Pocahontas δεν αναφέρεται ποτέ με το όνομά της.
• Ο Colin Farrell, για να προετοιμαστεί κατάλληλα για τον ρόλο, διάβασε και τα επτά βιβλία του John Smith για τις εμπειρίες του στον Νέο Κόσμο.
• Πολλοί ηθοποιοί έπρεπε να χάσουν περίπου 10 κιλά σε ένα μήνα και στη συνέχεια έκαναν μαθήματα χρήσης όπλων, αλλά και να ζουν όπως οι άποικοι.

Επίσημο site: http://www.thenewworldmovie.com
Στέλιος Πούλιας (Cine-Making Of)

---

- Η ταινία γυρίστηκε σχεδόν εξολοκλήρου με φυσικό φωτισμό.
- Πάνω από 300 χιλιόμετρα φιλμ των 65 mm χρησιμοποιήθηκαν για την ταινία. Τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε φιλμ τέτοιου τύπου ήταν στον Άμλετ του Kenneth Branagh, το 1996.
- Το φρούριο της Βιρτζίνια χτίστηκε σε 30 μέρες, όσες χρειάστηκαν και οι πραγματικοί εξερευνητές το 1607. Αλλες έξι εβδομάδες χρειάστηκαν για τις 11 ή 12 εσωτερικές αίθουσες. Το Φρούριο του Τζέιμστάουν που βλέπουμε στην ταινία, είναι κατά 25% μικρότερο απ’ το αυθεντικό.
- Η Q`Orianka Kilcher επιλέχθηκε ανάμεσα σε 2000 υποψήφιες για το ρόλο της Ποκαχόντας, παρά το γεγονός ότι ήταν μόλις 14 χρονών.
- Ο Malick είχε γράψει το σενάριο του New World πριν 25 χρόνια, κάπου στα τέλη των 70’s.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.