---

Elizabethtown (2005)
Κομεντί | 123' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 3 Νοε 2005 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 21/3/2006 Διανομή: UIP Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.86/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η πόλη που θα αλλάξει τη ζωή τους.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2005

Μελετηρός όπως πάντα πάνω στα ζητήματα των ανθρωπίνων σχέσεων μας προκύπτει και στην καινούργια του ταινία, το Elizabethtown ο Cameron Crowe, ένας σύγχρονος αμερικάνος δημιουργός που ξεχωρίζει για τον λόγο πως εμβαθύνει όσο μπορεί περισσότερο σε βασικές έννοιες της σύγχρονης καθημερινότητας. Και όχι κατ ανάγκη της αμερικάνικης. Οικογενειακοί δεσμοί, φιλίες, βαρετές συνήθειες, ηθικές αρχές περνούν πάντοτε από το μικροσκόπιο του, με απαιτούμενο συμπλήρωμα το χιούμορ που έχει χαρακτηρίσει τις γραφές του και στο παρελθόν, αλλά και την δίχως τέλος μουσική επένδυση, δείγμα πως δεν ξεχνά πως την υπηρέτησε για καιρό, από την θέση του δημοσιογράφου, ως συντάκτης του Rolling Stone.

Ο Ντρου Μπέιλορ, έχοντας παταγωδώς αποτύχει στον σχεδιασμό του νέου σούπερ μοντέλου παπουτσιών της εταιρίας που εργάζεται, προσφέροντας της μια ζημιά της τάξεως του ενός δις δολαρίων, βρίσκεται μόλις μια στιγμή προτού βάλει τέλος στην αδιάφορη πια ζωή του. Το τηλεφώνημα που θα δεχτεί, αν και θλιβερό, στην κυριολεξία θα του σώσει την ζωή. Ο πατέρας του κατά αναπάντεχο τρόπο είναι νεκρός και ο ίδιος πρέπει να ταξιδέψει στο μακρινό Ελίζαμπεθταουν του Νότου για να τον συντροφέψει στην τελευταία του κατοικία. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού του, ψηλά στα 35.000 πόδια κι ενώ τα βάσανα στροβιλίζουν το μυαλό του, θα κάνει την εμφάνιση του ο φύλακας άγγελος του...

Ένα παλιό γνωμικό αναφέρει πως υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα στην αποτυχία και στο φιάσκο. Κι όμως! Ο Καλιφορνέζος δημιουργός κατορθώνει μέσα από την πάντοτε αισιόδοξη ματιά του, να μετατρέψει τις δύο αυτές αρνητικές έννοιες σε θετική πραγματικότητα. Με ποιο τρόπο; Έχοντας γράψει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σενάριο, από όποια πλευρά και να το κοιτάξει κανείς, αλλά κυρίως οδηγώντας μαεστρικά δύο μέχρι τώρα απλά συμπαθητικούς νεαρούς ερμηνευτές σε εξαιρετικές ερμηνείες. Ειδικά ο Orlando Bloom, με έναν άλλο αέρα και μακριά από τις γνώριμες ασκήσεις τοξοβολίας, κατορθώνει να κερδίσει την συμπάθεια του θεατή από τις πρώτες στιγμές του φιλμ. Η Dunst ομορφότερη - και με περισσότερη σπιρτάδα στο μόνιμα θολό βλέμμα της - από ποτέ, κατορθώνει να αποσοβήσει το μοιραίο που προδιαγράφεται στην ζωή του Ντρου, ως πανέξυπνη (;) αεροσυνοδός.

Κλείνοντας απαιτείται ακόμη μια ειδική μνεία στην τόσο μεγάλη ηθοποιό Susan Sarandon που στον ρόλο της νευρωσικής χήρας, για δέκα λεπτά, σε ένα ανεξάντλητο stand up comedy, παραδίδει μαθήματα ζωής – και υποκριτικής – για το πως πρέπει να αντιμετωπίζει ο πολιτισμένος κόσμος, αυτό που - σωστά - οι αμερικάνοι ονομάζουν passed away. Εξίσου όμορφο είναι το ολιγόλεπτο πέρασμα του πολύ έμπειρου πια Alec Baldwin, ενώ η Jessica Biel, εκτός από το εξωτικό μουτράκι της δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο…

Από το Elizabethtown δεν περίμενα συνολικά κάτι λιγότερο. Καλογραμμένο, εύπεπτο, διασκεδαστικό παρασύρει στον μόνιμα μουσικό ρυθμό του τον θεατή, δημιουργώντας του όμορφα αισιόδοξα συναισθήματα. Αν θα πρέπει να εντοπίσω κάτι το αρνητικό πάντως, αυτό είναι η μακρά διάρκεια της ταινίας, η οποία διαθέτει δύο, τρία φινάλε περισσότερα (!!!) από το κανονικό. Πιθανότατα να είχαν περισσέψει στον Crowe, μερικά τραγούδια και βρήκε αυτόν τον τρόπο για να τα χωρέσει.

Βαθμολογία: (6/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.