Η καλύτερη ίσως ταινία που αποτυπώνει την αόρατη πτυχή του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, τις τελευταίες μέρες του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία και την τελική πτώση του ναζιστικού του καθεστώτος...
αιφνιδιαστικά αμερόληπτη, δεν χειραγωγεί το κοινό, απλώς περιγράφει μία διαφορετική οπτική γωνία των γεγονότων...
αποπνέει μάλιστα μία έντονη αυθεντικότητα, τόσο εξαιτίας της γερμανικής γλώσσας της, όσο και λόγω των προσεγμένων σκηνικών και των κοστουμιών...
οι ιστορικές λεπτομέρειες είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, ενώ λείπουν οι μελλοδραματισμοί και οι κοινοτοπίες.. αντίθετα παρέχεται ένα κατά το δυνατό ρεαλιστικό και αντικειμενικό πορτραίτο των χαρακτήρων και των επιλογών τους...
ο Bruno Ganz μπαίνει απίστευτα στο πνεύμα του ρόλου και πείθει και τον πιο απαιτητικό θεατή, ενώ και το υπόλοιπο cast ανταποκρίνεται, με συνέπεια να αποδίδεται ικανοποιητικά ο "αέρας" της εποχής εκείνης...
οι 2,5 περίπου ώρες της αξίζουν κάθε λεπτό...

  8-8,5/10...

  anfield09...

Ποια ειναι η "παγιδα" κυρια Στελλα μας?Μηπως να δουμε και την ανιρωπινη πλευρα του Χιτλερ που,ειτε μας αρεσει ειτε οχι,υπηρξε?Ας αφησουμε τις προκαταληψεις κι ας δουμε αυτη την ταινια,πολυ αξιολογη τοσο απο κινηματογραφικης αποψης οσο κι απο νοηματα...
Δ.Σωτηροπουλος

I tainia itan arketa kali. O Ganz poly peistikos sto rolo tou, an kai ego tha eniotha aidiasmenos apo ton eavto mou an epaiza toso kala ena anthropomorfo teras:) I Alexandra Maria Lara episis poly kali. Apistevto na vlepeis mesa se olo avto to xaos dyo toso athoa matia. Alla avtos pou mou ekane perissotero entiposi itan o Ulrich Matthes os Goebbels. Apo tin proti stigmi pou ton vlepeis stin tainia les...: avtos tha borouse na itan ekei!(San komplimento to theto, gia tin ithopoiia tou)
Avto pou mou arese perissotero stin tainia einai i televtaia skini me ti grammatea tou Xitler na milaei gia tin antistasiaki Sophie Scholl, oti eixan tin idia ilikia kai vlepontas to mnimeio tis eixe katalavei oti 22 eton boreis na katalaveis kapoia pragmata kai na prospathiseis na ta katapolemiseis.
Vathmologia: 7 kai kati.
jmentas

Η πτωση

Βγαινοντας απο το σινε αισθανθηκα σαν να εχω περασει 20 μερες στα κρατητηρια των τουρκικων φυλακων. Ευτυχως με μερικες τεκιλες καταφερα να συνελθω...

Απο τις ταινιες που σου κανουν την καρδια περιβολι, σου γυρναει τα αντερα και σου τα δινεις να τα φας. Επιβαλλεται να το δουν ολοι οι μαθητες. Αξιζει οσο 20 ωρες μαθηματος...

Ξεκινοντας απο τα φρου φρου εντυπωσιαστηκα απο το καστ. Λες και καθε ηθοποιος ειχε γεννηθει για τον ρολο που επαιζε. Μπορει το μυαλο μου να φθειρεται πιο γρηγορα απο το αναμενομενο, αλλα μπορεσα να θυμηθω μερικους που επαιζαν και στο das experiment, ισως τη μεγαλυτερη ταινια που μας ηρθε απο την Γερμανια τα τελευταια 10 χρονια. Ειδικα αυτος που υποδυοταν τον Γκεμπελς ηταν ολα τα λεφτα. Τον Μπρουνο Γκανζ τον θυμαμαι απο το «μια αιωνιοτητα και μια μερα». Συγκλονιστικος και ισως ο ..ιδιος ο Χιτλερ!!!

Ωραια σκηνοθεσια με εστιαση στις αθωες ματαρες της γραμματεας και η φωτογραφια αποτυπωσε με μεγαλη δοση αληθειας την αθλιοτητα και τον παραλογισμο.

Η πλακα ειναι πως μπορει σε περιπετειες του στιβεν σιγκαλ οε οε να βλεπεις 830 φονους παραπανω αλλα να μη σε πειραζει καθως ξερεις οτι εινα τρας παραμυθακι για να περνα η ωρα. Εδω με πολυ λιγοτερους σε πιανει καταθλιψη. Το στορι το ξερουμε. Οι τιτλοι τελους....

Στο between the lines, δεν εχω ουτε την ιστορικη γνωση ουτε την ..εμπειρια να γνωριζω τι ακριβως εγινε αλλα εχω την αισθηση πως καπως ετσι ηταν τα πραγματα.

Η σκηνη που νομιζω τα λεει ολα για τις τελευταιες ωρες του γ ραϊχ ειναι αυτη που στο ιδιο μερος συνυπαρχουν γερμανοι να τρεκλιζουν μεθυσμενοι κρατωντας στο ενα χερι μια ημιγυμνη γκομενα και στο αλλο το ημιαδειο μπουκαλι με το αλκοολ, λιγο πιο διπλα να ειναι κρεμασμενοι οι Γερμανοι που προσπαθησαν να αποφυγουν την επιστρατευση της τελευταιας στιγμης και παρακατω οι Ρωσοι να προελαυνουν θεριζοντας τους εσχατους απελπισμενους .

Ιλιγγο προκαλει και η σκηνη με την ψυχραιμια νευροχειρουργου να σκοτωνει η γυναικα του γκεμπελς και τα 4 παιδια πριν την αυτοκτονια του ζευγους.

Δεν περιγραφω αλλο που θα λεγε και ο Χελακης γιατι η φρικη αρχιζει να με ξανακυριευει....

Βεβαια υπαρχουν και μερικα αλλα σημεια που τα αντιμετωπισα με λιγο σκεπτικισμο:

- η εμφανιση της ευα μπραουν μεταξυ λολιτας και χαζοχαρουμενης ξανθιας

- η αναφορα μονο για τον αφανισμο των εβραιων ( λες και δεν σκοτωθηκαν και αλλου «τυπου» ανθρωποι)

- θεωρω οτι παρακουστηκαν λογικες φωνες και πιστευω οτι μαλλον θα ηταν πολυ λιγοτερες στην πραγματικοτητα....



μου αρεσαν πολυ ωραιες λεπτομερειες που τις σκεφτηκα μετα τις τεκιλες γιατι εκεινη την ωρα μου ειχε πολτοποιηθει ο εγκεφαλος. Οπως το οτι ο χιτλερ και γενικως η δραση δαδραματιζονταν σε ΥΠΟΓΕΙΟ. Το καταφυγιο κατω απο την επιφανεια της Γης που σχεδιαζε και υποδεικνυε την καταστροφη και τον τρομο. Η φρικη που τρομαζει. Ο ιδιος ανθρωπος φερθηκε με συμπαθεια και γλυκυτητα στη νεαρη κοπελιτσα – γραμματεα του και στα παιδια, ο ιδιος ανθρωπος παραληρουσε και ηθελε να παρει ολον τον κοσμο στον ταφο του. Και «οι ναζιστες» γινονται ακομα πιο αποτροπαιοι γιατι δεν μπορει να ισχυριστει καποιος «αδαης» πως τα εγκληματα εγιναν απο ψυχολογικα διαταραγμενους ανθρωπους αλλα απο ανθρωπους με επιγνωση....

Πιστευω οτι μιλαμε για μια ταινια ντοκουμεντο.

Για μια ιστορια που τη διαβαζουμε στα βιβλια και οτι εχουμε δει στον κινηματογραφο ειναι απλως ευκολες ιστοριουλες με ηρωισμους εκ του προχειρου που ο καλος συμμαχος σκοτωνει με μια πιστολια 4000 γερμανους, φερνει την ειρηνη, πηδαει την καλυτερη γκομενα, μας χαριζει το καλυτερο μελλον και σηκωνει το παγκοσμιο κυπελλο.

Και αυτο που φοβαμαι ειναι οτι ο ναζισμος δεν πεθανε μαζι με τον Αδολφο....

Με αριστα το δεκα: 8,5

Υγ. Οχι αλλη αυτοκτονια ρε παιδια, ουτε Ιαπωνες να εισασταν....

Suspect