---

Dias de Santiago (2004) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Μέρες του Σαντιάγο - Γνωστό και ως: Days of Santiago
Δραματική | 83'
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ισπανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: n/a (<3 ψήφοι)

---

- Κριτική από το Cine.gr:

23 Νοεμβρίου 2004

Είναι αναπόφευκτο για όποιον έχει πάει, έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα, να υπηρετήσει την πατρίδα να υιοθετήσει, ακόμη και στον «ανώδυνο» ελληνικό στρατό, συγκεκριμένη φρασεολογία και συμπεριφορά γνωστή σε κυρίους και κυρίες, είμαι σίγουρος, ως αποτέλεσμα της προσαρμογής και του τρόπου ζωής που επιβάλλεται εντός των στρατοπέδων. Μπορεί κανείς άραγε να φανταστεί πόσο πιο έντονες θα είναι οι συνέπειες μιας εξαετούς θητείας για έναν δεκαοκτάχρονο στην κυριολεκτική και μεταφορική ζούγκλα των συνόρων Περού-Ισημερινού, αλλά και πόσο ομαλή μπορεί να είναι η επανένταξη σε μια κοινωνία που φαντάζει πιο επικίνδυνη από πεδίο μάχης;

Αυτή είναι η ιστορία του 23χρονου Santiago που, μετά από μια εξαετία κατά την οποία αναλώθηκε σε «βρωμοδουλειές» του περουβιανού στρατού που περιλάμβαναν δολοφονίες παντός είδους, επιστρέφει σε μια οικογένεια την οποία ταλανίζουν ένα κάρο προβλήματα και που δεν τον θέλει, σε μια σχέση που έχει μείνει στον προ στρατού εαυτό του και προσπαθεί εκούσια ή μη να τον «καπελώσει», σε μια κοινωνία με ελλείψεις και προβλήματα που δεν έχει την υποδομή για να τον ενσωματώσει. Ο Santiago είναι πια λόγω εμπειριών ένας γέρος άνθρωπος, χωρίς επαφή και κοινά ενδιαφέροντα με τους συνομηλίκους, έχει τύψεις γι’ αυτά που έχει κάνει στο παρελθόν και προσπαθεί να επανορθώσει προς όλες τις κατευθύνσεις, άσχετα αν αυτά που επιχειρεί καμία σχέση δεν έχουν με τα πεπραγμένα. Προσπαθεί να εξιλεωθεί, τουλάχιστον ενσυνείδητα. Γιατί υποσυνείδητα έχει ποτιστεί τόσο πολύ με το στρατιωτικό τρόπο ζωής, ώστε πια η πορεία του να μοιάζει μη αναστρέψιμη και να εμφανίζει μεταπολεμικά συμπτώματα που παραπέμπουν σε Αποκάλυψη Τώρα. Δεν αργεί η στιγμή που η διάψευση των προσδοκιών του και η απογοήτευση αντλούν από μέσα του τους κανόνες επιβίωσης με καταστροφικά αποτελέσματα λόγω της δυσαναλογίας των καταστάσεων…

Ο Mendez καταφέρνει να αποτυπώσει θαυμάσια το κοινωνικό δράμα όχι μόνο του πρωταγωνιστή του, αλλά μιας ολόκληρης κατηγορίας ανθρώπων, και κατ’ επέκταση της σύγχρονης πραγματικότητας μιας ολόκληρης χώρας. Η αφήγηση όμως δεν είναι σε στυλ ντοκυμαντέρ, αλλά μοιάζει περισσότερο μυθιστορηματική και σ’ αυτό συμβάλλει και η συνεχής εναλλαγή έγχρωμου-ασπρόμαυρου που συχνά ευνοεί την παράθεση των σκέψεων και παραληρηματικών ενεργειών του πρωταγωνιστή δίνοντας έτσι περιοδικά έναν σουρεαλιστικό τόνο.

Μια προσπάθεια που συνολικά αξίζει να μην περάσει απαρατήρητη.

Βαθμολογία: (7,5/10)

Θάνος Νικηφορίδης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.