---

Constantine (2005)
Υπερήρωες | 121' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 4 Μαρ 2005 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 24/8/2005 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Φιλιππινεζικά - Ταγκαλόγκ
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.79/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η κόλαση τον θέλει. Ο παράδεισος δεν τον δέχεται. Η Γη τον χρειάζεται. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2005

“Κι αν σου έλεγα ότι ο Θεός και ο Διάβολος έβαλαν στοίχημα, ένα αιώνιο στοίχημα, για το ποιος θα κερδίσει τις ψυχές των ανθρώπων;”

O John Constantine (Keanu Reeves) έρχεται από την κόλαση για να αλλάξει τη μοίρα των ανθρώπων και τη δική του διατηρώντας την ισορροπία του πλανήτη ανάμεσα στις δυνάμεις του καλού και του κακού που σφετερίζονται την άγνοια του κόσμου καταστρώνοντας «παιχνιδάκια» εις βάρος του. Έχοντας ένα χάρισμα που μόνο κινδύνους και βάρος του έχει προκαλέσει, να αντιλαμβάνεται την ύπαρξη πλασμάτων που ανήκουν σε άλλες διαστάσεις, τους λεγόμενους «ενδιάμεσους»-αγγέλους και δαίμονες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας επηρεάζοντας τις τύχες των ανθρώπων και τη ζωή του πλανήτη-αναγκάζεται να αναλάβει το ρόλο του εξολοθρευτή δαιμόνων ξαποστέλνοντάς τους πίσω στην κόλαση, ελπίζοντας να βρει την εξιλέωση και τη λύτρωση . Η Angela Dodson (Rachel Weisz) είναι μια νεαρή ντετέκτιβ της αστυνομίας που αναζητά την αλήθεια για τη μυστηριώδη αυτοκτονία της δίδυμης αδερφής της. Οι έρευνές της τη φέρνουν στο δρόμο του Constantine και στην απόκοσμη φύση του και μαζί θα προσπαθήσουν, παρά τις δυσκολίες, να βρουν τη γαλήνη.

Ο John Constantine έρχεται στη μεγάλη οθόνη μέσα από τις σελίδες του Hellbrazer της σειράς των εικονογραφημένων ιστοριών της DC Comics / Vertigo σε σενάριο των Kevin Brodbin και Frank Cappello και σε σκηνοθεσία του Francis Lawrence , η εμπειρία του οποίου περιοριζόταν μέχρι την ανάληψη της σκηνοθεσίας του Constantine σε μουσικά video clip. O Lawrence εικονοποιεί την «κόλαση» του Δάντη δίνοντας μια πιο «Καθολική» οπτική σύνθεση στο ατμοσφαιρικό περιβάλλον του ήρωά του και προσεγγίζοντας μέσω των εντυπώσεων μια αισθητική και νοητική οικείωση ενός κόσμου φανταστικού, που όμως υποβάλλει την ύπαρξή του στις θρησκευτικές μας αναφορές και πεποιθήσεις.

H ταινία περιβάλλει το ιδιαίτερό της στυλ συνδυάζοντας την αισθητική του Matrix και το κρυπτικό μεταφυσικό ξάφνιασμα του Εξορκιστή . Το πάντρεμα των διαφορετικών αυτών κόσμων που λειτουργούν ως πόλοι μιας σχέσης με δύο όψεις εξυπηρετεί την απήχηση που έχουν τα στοιχεία σύνθεσης του Constantine στους θεατές και κατ’επέκταση στην ανταπόκρισή τους σ’αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Το ζωντάνεμά τους στηρίζεται ως επί το πλείστον στη χρήση οπτικοακουστών εφέ αν και ο Lawrence προσπαθεί να μην «πνίξει» τους χαρακτήρες του μέσα στον ευφάνταστο κόσμο που πλάθει και επιδιώκει να τους δώσει χαρακτηρολογικές διεξόδους με ανθρώπινα στοιχεία προσωπικότητας. Ωστόσο, συχνά την έντονη συγκίνηση της δράσης διαδέχονται στιγμές αμηχανίας όταν οι ήρωες, αποστερημένοι της υπερ-ηρωικής τους λάμψης ή αντι-ηρωικής τους συμπεριφοράς, κινούνται ή τουλάχιστον προσπαθούν να κινηθούν ως ανθρώπινες φιγούρες πλαισιωμένες από καθημερινές ανησυχίες και προβληματισμούς.

Η αντι-ηρωική συμπεριφορά είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του βασικού ήρωα John Constantine. Πρόκειται για έναν άνθρωπο τρωτό και δυναμικό συνάμα, ένα πλάσμα χαρισματικό και ταυτόχρονα παρακμιακό που πίνει, καπνίζει υπερβολικά και έχει αναλάβει την σωτηρία του πλανήτη την στιγμή που πεθαίνει από καρκίνο. Ο Keanu Reeves στιλιστικά και ερμηνευτικά κινείται ακόμα στις επιταγές του ρόλου του ως Neo,αν και περισσότερο κυνικός και πεσιμιστής στο Constantine, διαθέτει την αυστηρή έκφραση του σκληρού που μιλά λίγο, αγωνίζεται μάταια αλλά δεν έχει άλλες επιλογές. Η Rachel Weisz, αν και ο ρόλος της δεν της παρέχει τις κατάλληλες ευκαιρίες, ξεφεύγει από τις αδυναμίες του σεναρίου και παρουσιάζει μια Angela σε πιο γήινες διαστάσεις και με φυσιολογικές αγωνίες παρά το ενορατικό και διαισθητικό της ταλέντο. Ενώ, μεγάλη έκπληξη αποτελεί η παρουσία του αρχάγγελου Γαβριήλ που ενσαρκώνεται από γυναίκα (Tilda Swinton) και η επιλογή της τολμηρής παρουσίασης του όντος μέσω μιας ερμαφρόδιτης ή ουδέτερης φύσης.

Προσωπική εκτίμηση : Ανεξάρτητα από την κινηματογραφική του απόδοση και προσέγγιση το Constantine ανήκει σε εκείνη την κατηγορία ταινιών που ασκούν μια ιδιαίτερη έλξη με τη θεματολογία τους και σίγουρα θα αποκτήσει το δικό του κοινό.

Βαθμολογία: (6.5/10)

Ελενη Ανδρεάδου

---

Τρίτη 23 Αυγούστου 2005

CONSTANTINE

25 λέξεις – Για τον Τζον Κόνσταντιν, το χάρισμα του να αντιλαμβάνεται δίπλα του την ύπαρξη των δυνάμεων του Καλού και του Κακού, μοιάζει με κατάρα. Για τον υπόλοιπο κόσμο είναι όμως σωτηρία!

Στο Ράφι – Στα πλαίσια της αντεπίθεσης που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό η DC Comics για την ανάκτηση των πρωτείων, στον τομέα της κινηματογραφικής μεταφοράς των ηρώων που κοσμούν τις πολύχρωμες σελίδες των εντύπων της, εντάσσονται και μορφές λιγότερο διάσημες από αυτές του Batman ή του Superman. Μια από αυτές ξεπηδά από τις περιπέτειες της περίφημης σειράς Hellblazer και δεν έχει να κάνει τόσο με έναν απίστευτων υπερφυσικών δυνάμεων υπεράνθρωπο, αλλά με έναν χαρισματικό μεν αλλά τρωτό χαρακτήρα, που δεν καλείται να αντιμετωπίσει κάποιον εξ ορισμού πανίσχυρο κακό. Για να ακριβολογώ πρέπει να τα βάλει με το υπέρτατο Κακό…

Κάτι πολύ παράξενο κρύβεται πίσω από την αναπάντεχη αυτοκτονία μιας ψυχικά διαταραγμένης κοπέλας που εδώ και καιρό νοσηλευόταν σε ένα ψυχιατρικό κατάστημα. Αυτήν την αίσθηση έχει αποκομίσει η δίδυμη αδελφή της Άντζελα Ντόντζον, μια δυναμική και φιλόδοξη ντετέκτιβ που ερευνώντας τα αίτια θα βρεθεί μπροστά σε ένα τεράστιο αίνιγμα. Τα στοιχεία της μελέτης θα την καθοδηγήσουν στον μυστηριώδη Τζον Κόνσταντιν, που οι μεταφυσικές δυνατότητες του να επικοινωνεί ταυτόχρονα με τους αγγέλους των δύο πόλων, του Παραδείσου και της Κόλασης, έχουν καταστήσει τέτοιες περιπτώσεις ρουτίνα. Μια συνήθεια από την οποία εδώ και πολύ καιρό μάταια προσπαθεί να απεμπλακεί…

Το βασικό στοιχείο του φιλμ που υπογράφει ο λιγοστής κινηματογραφικής εμπειρίας Francis Lawrence, έχει να κάνει με την κατάσταση ισορροπίας που κινείται η υπόθεση πάνω στο τεντωμένο σκοινί της θρησκευτικής ιδεολογικής αναπαραγωγής. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις χαμένο βγαίνει το ίδιο το φιλμ, του οποίου τα κεντρικά νοήματα συγκρούονται με κάποιες ακαδημαϊκές αρχές, με συνέπεια να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην εμπορική αποτυχία. Όπως συνέβη άλλωστε και με το “Constantine”, αφού στην απόπειρα του να δώσει μια πρωτότυπη εξήγηση για τον τρόπο που διαπραγματεύονται καθημερινά οι απεσταλμένοι εκατέρωθεν των δυνάμεων, τις απροετοίμαστες ψυχές των ανθρώπων, ξεχνά πως πρέπει ταυτόχρονα να φέρει πίσω στα ταμεία τουλάχιστον το ποσό του αρχικού μπάτζετ.

Κι όμως είμαι βέβαιος πως η ταινία άξιζε ακόμη καλύτερης τύχης, την οποία ελπίζω να έχει στην δεύτερη ευκαιρία που της δίνεται στο βίντεο όπου ο θεατής μπορεί καλύτερα να μελετήσει κάποια από τα βασικά νοήματα που θέλει να περάσει. Αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια ο κεντρικός ήρωας, ή μάλλον καλύτερα αντι-ήρωας, αφού ενεργώντας με εντελώς αντίθετο τρόπο από οποιονδήποτε άλλο ομόσταυλο του στις σελίδες των κόμικ της DC, υποπίπτει σε κάθε είδους κατάχρηση. Για τον λόγο αυτό και δεν του απομένει παρά μόνον ελάχιστος χρόνος ζωής χάρη στην ανίατη πάθηση των πνευμόνων από την οποία πάσχει.

Επιστροφή σε έναν δυναμικό ρόλο για τον Keanu Reeves, που πρέπει με κάποιο τρόπο να επανέλθει στις επιτυχίες μετά τις όχι αναμενόμενης αποδοχής συνέχειες του Matrix. Εδώ ο συμπαθής ηθοποιός που έφτασε στο απόγειο της καριέρας του με τον ρόλο του χαμένου στον κυκεώνα του δικτύου Νίο, καταφέρνει να κρατήσει ολόκληρο το πρότζεκτ στην πλάτη του, ακόμη και αν δεν γίνεται πειστικός ούτε στις ελάχιστες απαιτήσεις ενός…ξερόβηχα! Για να δούμε στο μέλλον τι μας επιφυλάσσει. Παρτενέρ στην προσπάθεια να εντοπίσει την πραγματικότητα που τον βασανίζει από τα παιδικά του χρόνια είναι η άνιση στις επιλογές της Rachel Weisz, που δεν αβαντάρεται από τον χαρακτήρα της Άντζελα. Καλές περιφερειακές στιγμές για την Tilda Swinton που η ξερακιανή της εξωτερική εμφάνιση ταιριάζει απόλυτα με την ερμαφρόδιτη μορφή του Αρχάγγελου Γαβριήλ και τον Peter Stormare με το παρανοϊκό βλέμμα στο ρόλο του άρχοντα του σκότους.

Disc – Ακριβώς ίδιο με τις αντίστοιχες κυκλοφορίες της υπόλοιπης Ευρώπης είναι το σετ που προσφέρει στην εγχώρια αγορά η Audiovisual, με σκοπό να ικανοποιήσει τους κατόχους αξιόλογων μονάδων home cinema. Και αυτό διότι η αναπαραγωγή της ταινίας γίνεται με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες τεχνικής αρτιότητας, που πολύ δύσκολα μέσα στον μήνα Σεπτέμβριο θα ξεπεραστούν από κάποια άλλη παραγωγή DVD. Το σετ περιλαμβάνει δύο δίσκους, έναν feature disc κι έναν για τα extras.

Μέσω του εντυπωσιακού μενού, που δίνεται σε κατακόκκινες αποχρώσεις της κόλασης, οδηγούμαστε στο κυρίως θέμα, το ίδιο το φιλμ, που εξαντλεί κατά κύριο λόγο την χωρητικότητα του δίσκου. Φυσικά μια τέτοιου ύφους ταινία, που είναι στολισμένη με πάμπολλα ειδικά εφέ θα ήταν κρίμα να μην παιχτεί σε πολύ δυνατές εντάσεις, άλλωστε συντείνει σε αυτό και η εξαιρετικά γραμμένη μπάντα Dolby Digital 5.1 που πρωταγωνιστεί καθόλη της διάρκεια της. Ειδικά οι μεσοχαμηλές στάθμες είναι πολύ σωστά καταχωρημένες με αποτέλεσμα σε πολλά σημεία το sub να αδυνατεί να κάνει πλήρη καταγραφή των συμβάντων, ενώ την ίδια στιγμή η περιφέρεια συνεχίζει να βομβαρδίζει το δωμάτιο με πληροφορίες. Τα πλάνα που απεικονίζουν τον Κόνσταντιν να βαδίζει στην κόλαση είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά, με τις αέρινες δίνες να σκίζουν τον χώρο, αποτελώντας το οπτικοακουστικό χάιλαιτ του φιλμ. Η εικόνα δίνεται σε κάδρο αναμορφικό widescreen 2.40/1 και την χαρακτηρίζει ένα έντονο τεχνητό πέπλο που χαρίζει στο φιλμ μια ιδιόμορφη υφή του εξωπραγματικού. Η λεπτομέρεια είναι πλήρους ανάλυσης και η οξύτητα αγγίζει το άριστο. Πραγματικά πολύ εντυπωσιακός συνδυασμός εικόνας και ήχου.

Τον πρώτο δίσκο συμπληρώνει το εναλλακτικό σχόλιο από τον Lawrence παρέα με τον παραγωγό Akiva Goldsman και τους δύο σεναριογράφους Kevin Brodbin και Frank Cappello, ένα μουσικό κλιπάκι από το άγνωστο συγκρότημα των Perfect Circle και το τρέιλερ που είναι πολύ ελκυστικό. Το συνοδευτικό DVD που περιλαμβάνει τα έξτρας, προσφέρει ένα πολύ όμορφο μενού άκρως χορταστικό για όσους θεατές ασχολούνται με το κομμάτι των προσθέτων. Η αρχή γίνεται με 18 λεπτά κομμένων στο τελικό edit σκηνών, με σχολιασμό από τον σκηνοθέτη που περιλαμβάνουν και μια διαφορετική εκδοχή του φινάλε. Ακολούθως υπάρχουν πολλά ντοκιμαντέρ που αναφέρονται στην παραγωγική διαδικασία με αμέτρητες αναφορές στον τρόπο δημιουργίας των ειδικών οπτικών εφέ και του δύσκολου μοντάζ των σκηνών δράσης. Ενδιαφέρον φιλμάκι είναι αυτό στο οποίο ο Lawrence εξομολογείται για τις δυσκολίες που συνάντησε στο να συνθέσει τον χαρακτήρα του Κόνσταντιν (Directors Confessional), ενώ πρέπει να δώσετε σημασία και στο βίντεο ο «Φανταστικός Κάτω Κόσμος» όπου καταγράφεται ο τρόπος που αναφέρεται το φιλμ στο άντρο των δαιμόνων. Τέλος υπάρχει DVD-ROM με αποκλειστικές επιπλέον πληροφορίες από την παραγωγή και ένα τυπικό making of.

Μμμμ… - Η παραγωγή της Warner μου μοιάζει λίγο αδικημένη εμπορικά αφού δεν προσφέρει μια απλά και μόνο μια ελαφριά ιστορία ενός ειδικών δυνατοτήτων ήρωα αλλά προσπαθεί έστω και ελάχιστα να προβληματίσει για τον ρόλο των αντικρουόμενων δυνάμεων πάνω στους ανυποψίαστους πολίτες. Δείτε την με την ενταση δυνατά για να εντυπωσιαστείτε από την τόσο καλογραμμένη ηχητική μπάντα!

ΕΙΚΟΝΑ – (8/10) ΗΧΟΣ – (8/10) EXTRAS – (7/10) CONSTANTINE – – (5/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος (CineDVD)

---

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Το Constantine είναι μια απ`τις πολλές κινηματογραφικές μεταφορές comic των τελευταίων ετών η οποία όμως έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Ανήκει στην κατηγορία εκείνη όπου δεν σχετίζεται με super ήρωες με κολάν όπου κυκλοφορούν ως μασκοφόροι τις νύχτες για να προστατέψουν τον κόσμο. Αυτό είναι το γεγονός που κάνει μια τέτοια απόπειρα ενδιαφέρουσα όπως και άλλες αντίστοιχες, έστω κι αν τελικά το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο ικανοποιητικό όσο θα θέλαμε.

Τα σκοτεινότερα comics όλων, ιδιαίτερα με τόσο ξεχωριστές καταβολές όσο αυτό, είναι συνήθως της DC Comics. Έτσι και αυτό, που μέσα από ένα οπτικοακουστικό περιβάλλον που θα μπορούσε να αποτελεί μια εικόνα της Κόλασης του Δάντη, με μια πιο μοντέρνα άποψη ενσωματωμένη στο γενικό σύνολο, ήρθε πριν μερικά χρόνια προσπαθώντας να προσφέρει κάτι το ξεχωριστό, να ταράξει τα νερά και να ξεχωρίσει.

Παρακολουθώντας κανείς σίγουρα θα βρει πολλές ομοιότητες, τόσο περιβαλλοντικές, όσο και στον τρόπο που οι ήρωες κινούνται μέσα σ`αυτό τον ευάλωτο κόσμο, με το Matrix. Ω ναι, η αλήθεια είναι ότι το Matrix άλλαξε τα σύγχρονα μοντέλα του μεταφυσικού και αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει να αποτυπώνεται και σε άλλες ταινίες σύντομα. Κι εδώ έχουμε την εικόνα δύο κόσμων όπου ο ένας κυβερνιέται από το καλό και ο άλλος από το κακό, δύο αιώνιες δυνάμεις που συγκρούονται χωρίς σταματημό προκειμένου η μία, αν όχι να εξουδετερώσει την άλλη, έστω να καταφέρει να την υποβαθμίσει και να τονίσει το πόσο πιο αξιόλογη είναι εκείνη.

Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, όπως και οι ήρωες της ιστορίας. Ο καθένας μπορεί να έχει τόσο τα στοιχεία εκείνα που θα τον θεοποιούσαν σε έναν κόσμο κυριαρχούμενο από το καλό, όσο και τα στοιχεία εκείνα που με μεγάλη ευκολία θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στα χειρότερα καζάνια ενός κακού κόσμου. Και παρά το ενδιαφέρον της σύγκρουσης και της αμφιταλάντευσης των κεντρικών προσώπων ανάμεσα σε αυτές τις δύο πανίσχυρες δυνάμεις το παιχνίδι τελικά κάπου χάνεται. Ίσως τελικά η έλλειψη έστω και απειροελάχιστης αληθοφάνειας, ακόμα και σε ένα μη ρεαλιστικό περιβάλλον να ξενίζει.

Ενώ ο Lawrence μας προσφέρει ένα καλό ξεκίνημα, αρχίζει σταδιακά να κάμπτει και να ανακάμπτει σε ένα συνεχές γαϊτανάκι εναλλαγής εικόνων και συναισθημάτων. Και αυτό μπορεί να μην ήταν κακό αν κατάφερνε να διατηρήσει την ισορροπία και τις σωστές αναλογίες, εκείνες που δεν θα έκαναν ορισμένες σκηνές να μοιάζουν τόσο αστεία γραφικές. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην του αναγνωρίσω την ικανότητα να πλάθει διαφορετικά περιβάλλοντα και να περιβάλει με περισσή στοργή τους ήρωές τους, ταυτοποιώντας τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο με τις χάρτινες φιγούρες. Συνδυάζει το μεταφυσικό με το θρησκευτικό στοιχείο σε μια αρκετά καλή αναλογία του ενός με το άλλο, έτσι ώστε να μην υπάρχει σύγκρουση από την ανάμειξη των δύο αυτών, όχι και τόσο σχετικών στοιχείων.

Ο Keanu Reeves μπορεί μετά τα Matrix να έγινε παγκόσμιο σύμβολο του sex, πρέπει όμως κάποια στιγμή να πάψει να κινείται και να συμπεριφέρεται ως ο Neo της τριλογίας. Δεν μπορεί κάθε ρόλος του να περιστρέφεται γύρω από τα στοιχεία αυτού του χαρακτήρα και αν δεν μπορεί να το αντιληφθεί από μόνος του, πρέπει κάποιος σκηνοθέτης, κάποτε να το κάνει. Απ`την άλλη βέβαια, ίσως να είναι και λάθος να έχουμε πολύ μεγάλες απαιτήσεις από ηθοποιούς του επιπέδου του που κακά τα ψέματα, στερούνται όχι μόνο φαντασίας και δημιουργικότητας, αλλά και ταλέντου.

Δίπλα του η Rachel Weisz, που θα μπορούσε να χαίρει καλύτερης μεταχείρισης, μιλώντας πάντα για τον ρόλο της, αφού δεν της αφήνονται τα κατάλληλα περιθώρια να τον εξελίξει και να τον αναπτύξει. Ωστόσο το παλεύει μόνη της, με όσα μέσα μπορεί, αφού όσον αφορά το ταλέντο της, έχει αποδείξει και κατά το παρελθόν ότι διαθέτει μπόλικο και δεν έχει ανάγκη.

Η ταινία θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη, αν ο σκηνοθέτης δεν είχε αφήσει τον εαυτό του να γίνει έρμαιο των οπτικοακουστικών εφέ, αν έμενε λίγο περισσότερο προσγειωμένος στην πραγματικότητα ή έστω, αν κατάφερνε να ισορροπήσει καλύτερα μεταξύ του υπαρκτού και του φανταστικού στοιχείου. Η ταινία άξιζε καλύτερη τύχη που όμως τελικά δεν είχε, ίσως να είναι και αυτός ο λόγος άλλωστε που η δεύτερη ταινία, παρά τα αρχικά σχέδια, παραμένει ακόμα στα συρτάρια.

Βαθμολογία: (6.5/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.