---

Le Conseguenze dell`Amore (2004) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Οι Συνέπειες του Ερωτα - Γνωστό και ως: The Consequences of Love
Αστυνομική | 100'
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 6 Ιαν 2011 Διανομή: New Star Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ιταλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.90/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Κάθε άνθρωπος έχει ένα ανομολόγητο μυστικό. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Έχοντας βγάλει το καπέλο στον σεναριογράφο-σκηνοθέτη Paolo Sorrentino πριν δυο χρόνια για το «Il Divo», και βλέποντας τώρα τις «Συνέπειες του έρωτα» που γύρισε 4 χρόνια νωρίτερα, θέλω να δω οτιδήποτε έχει σκηνοθετήσει. Είναι σπουδαίος μάστορας, ένας στυλίστας της γραφής που επαναφέρει τον Ιταλικό κινηματογράφο στην πρώτη γραμμή όπως ήταν στις δεκαετίες 60 - 70 – άραγε να συνυπολογίσουμε σε αυτή την ευχή και το «Io Sono l`Amore» του Luca Guadagnino; μακάρι. Ανεξάρτητα από το θέμα του, μας χαρίζει την απόλαυση μιας κινηματογραφικής γλώσσας που διακρίνεται για την ακρίβεια αλλά και την γλαφυρότητα που, κατά ένα τρόπο αναπάντεχα, προκύπτει μέσα από μια αυστηρότητα και λιτότητα πλάνων και μοντάζ. Η εικόνα, κινούμενη ή στατική περιέχει με οικονομία μόνο αυτά που απαιτούνται και η κάθε μικρή αλλαγή (ένα βλέμμα, μια μικρή κίνηση, μια γεωμετρική μετατόπιση) παράγει μαγικά και σε «μεγέθυνση» αυτό που πρέπει να υπαινιχθεί. Στην γραφή του σκηνοθέτη, όπως π.χ. στην γραφή του Καβάφη, ένα οπτικό «κόμμα» μπορεί να σημαίνει όσα μια ολόκληρη σκηνή. Εδώ η τέχνη αποκτά την μαγεία της τελετής. Και εδώ, ο χωρόχρονος αποκτά την υπαρξιακή βαρύτητα που αισθανόμαστε π.χ. στο σινεμά του Αντονιόνι.

Ας πάμε στο φιλμ. Ο πενηντάρης Τίτα ντι Τζιρόλαμο ζει κοντά δέκα χρόνια σε ένα ξενοδοχείο σε ιταλόφωνο καντόνι της Ελβετίας – επικοινωνώντας με τη γυναίκα του και τα παιδιά του που ζουν στην Ιταλία μόνο τηλεφωνικά. Elegant στο ντύσιμο, με την αυστηρότητα μιας παλιάς αρχοντιάς, αργός στις κινήσεις, εξαιρετικά λιγομίλητος και ανεξιχνίαστος, μοιάζει να συγκεντρώνει στο βλέμμα του όλη την κούραση του κόσμου, μετουσιωμένη σε αυστηρότητα, σχεδόν μισανθρωπία. Ο ντι Τζιρόλαμο είναι ένας περίπου φυλακισμένος σε μια πολυτελή φυλακή. Κάθε μήνα παραλαμβάνει μια βαλίτσα με πολλά εκατομμύρια της Μαφίας και τα παραδίδει σε μια τράπεζα. Ενδιαμέσως, περιφέρει το φάντασμα του εαυτού του στο λόμπι και στους διαδρόμους ενώ μια τακτή ώρα και μέρα της βδομάδας παίρνει μια, και μόνο μια, δόση ηρωίνης, μοναδική στιγμή ανακούφισης μετά από τις έξι προηγούμενες μέρες αϋπνίας και «ήσυχου» υπαρξιακού βασανιστηρίου. Ο ήρωάς μας κάποτε ως οικονομικός σύμβουλος ανέλαβε μια κολοσσιαία επένδυση για την Κόζα Νόστρα που απέτυχε και τώρα το πληρώνει ως Τάνταλος στα Τάρταρα. Η ζωή είναι πάντα σε απόσταση. Έστω και λίγα μέτρα από το μπαρ του λόμπι όπου δουλεύει μια όμορφη σερβιτόρα. Σταδιακά την ερωτεύεται, εκφράζοντάς το, ως άμυνα, με ακόμη μεγαλύτερη μισανθρωπία απέναντί της. Αλλά κάποια στιγμή θα υποκύψει και θα παραβεί κανόνες. Αργότερα, η ζαβολιά δυο πιονιών της μαφίας θα ξεχειλίσει τον αμφορέα και εν τέλει ο Τζιρόλαμο θα ενεργοποιηθεί και θα οδηγήσει τα πράγματα στην τραγική λήξη-κάθαρση.

Το δράμα συχνά περιέχει ένα δεύτερο σαρκαστικό επίπεδο με κωμικές πινελιές όπως στην μαφιόζικη «δίκη» σε συνεδριακό χώρο όπου πριν είχε γίνει ομιλία με το ιατρικό θέμα «Εισαγωγή στην υπερτροφία του προστάτη». Άλλοτε πάλι η κωμική πινελιά αφομοιώνεται τόσο πολύ μέσα στο σιωπηλό πένθος του ήρωα που καταντά τραγική: (Ο ντι Τζιρόλαμο κοιτάει με το σοβαρό του ύφος απ το παράθυρο του δωμάτιο κάτω στο δρόμο. Σε μακρινό, γενικό πλάνο πλονζέ, μια λυγερή γυναίκα περνά, ένας άντρας, βαδίζοντας κι αυτός, την χαζεύει, αποσπάται και κουτουλά σε ένα στύλο. Και πάλι κοντινό πλάνο με το πένθιμο πρόσωπο του Τζιρόλαμο). Ο τρόπος με τον οποίο η κάμερα τον ακολουθεί στους χώρους του ξενοδοχείου αναδίνει την αίσθηση του ακούσιου ιδρυματισμού που γίνεται βαθύτερος από τον ρέκβιεμ ρυθμό. Ακόμη και στις σπάνιες επισκέψεις του σε Moll υπάρχει μια μοναξιά. Η χαμηλόφωνη ηλεκτρονική μουσική επένδυση συχνά επιδρά μαγνητικά όπως οι χτύποι στα πλήκτρα του πιάνο στο «Eyes Wide Shut» του Stanley Kubrick (Musica ricercata του Λιγκέτι) κι άλλοτε «παγώνει» σημεία της δράσης (σε μια ταινία μη-δράσης) με ξεσπάσματα. Άλλοτε υπάρχει μοντάζ στο οποίο εναλλάσσονται ο ερμητισμός με τους σκληρούς ήχους από αυτοκίνητα της μαφίας: διασταυρώνονται τα βίαια αίτια με το σιωπηλό τους παράγωγο. ...Είναι αδύνατο να περιγράψουμε την σκηνοθεσία σε μια απλή κριτική παρουσίαση αλλά ας εντοπίσουμε το πόσα καταφέρνει το φιλμ σε νοηματικό επίπεδο.

/Η μέγγενη της μαφίας αποδίδεται με τον πιο ελλειπτικό τρόπο που έχουμε δει, και ως υπαρξιακό δράμα συμπληρώνει το κοινωνικό πορτρέτο που μας έδωσε ο Matteo Garrone στο Gomorra. / Η σοφία ζωής που αποκτά ο «καμένος» από τη μοίρα καταγράφεται και στην μπλόφα του ντι Τζιρόλαμο με τους τραπεζίτες όταν υπεξαιρεί ένα ποσό αλλά και στην επιλογή των ατόμων που ανωνύμως στο τέλος χαρίζει μια ολόκληρη περιουσία. Το χρήμα θα πάει όχι σε αγαπημένους αλλά σε εκείνους που το ποθούν, έστω και αντιπαθείς. Το χρήμα απομυθοποιείται από την βαθειά κατανόηση της ζωής. / Ο έρωτας μετά την γνώση, μπορεί να μην είναι πια αυτοσκοπός αλλά εφαλτήριο, μια κίνηση στη σκακιέρα της ψυχής, η κατάλληλη πινελιά για να ολοκληρωθεί ο πίνακας./ Και στον απολογισμό των πεπραγμένων πριν το τέλος, προβάλλει ως κορυφαίο, η φιλία με ένα άνθρωπο που είχε να δει 20 χρόνια.

Περιττό να πούμε ότι ο μόνιμος συνεργάτης του σκηνοθέτη Toni Servillo σφραγίζει το έργο με την ερμηνεία του ενώ η εγγονή της Anna Magnani, Olivia καταφέρνει να δώσει ένα χαρακτήρα ώριμης νεαρής με μάλλον διεκπεραιωτικές για το ρόλο ατάκες. Στον μικρό ρόλο του αδελφού του ήρωα παίζει ο γιός του Giancarlo Giannini, Adriano.

Απλά, μην το χάσετε.

Βαθμολογία: (4/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Χάρης Καλογερόπουλος

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.