---

Duck Soup (1933) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Σούπα Πάπιας
Κωμωδία | 68' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 19/12/2006 Χρώμα: Ασπρόμαυρο Ήχος: Mono Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.73/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί σε τέτοια μαγειρική! - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Η ταινία ήταν η τελευταία που γύρισαν οι αδελφοί Μαρξ στην Paramount, το 1933. Κι αυτό λόγω της εμπορικής της αποτυχίας! Στη συνέχεια, μετά φόβου Θεού έφτιαξαν μαζί με πλείστους άλλους κωμικούς της Αμερικής (ανάμεσα στους οποίους φημολογείται ότι ήταν και ο Μπάστερ Κήτον) το μεγαλειώδες «Μια νύχτα στην όπερα». Τι είναι, όμως, η Σούπα Πάπιας;

Η ταινία ξεκινάει στη Freedonia, μία υποθετική χώρα της οποίας ουσιαστικά ηγείται η πλούσια και αυταρχική κυρία Τσίζντεηλ, η οποία έχει χρήσει ηγέτη τον … Groucho Marx! Την κυρία Τσίζντεηλ προσπαθούν να προσεγγίσουν ερωτικά διάφοροι μεγαλόσχημοι προικοθήρες, ανάμεσα στους οποίους και ο πρεβευτής του γειτονικού κράτους της Sylvania, προς τον οποίο, όμως, ο Groucho δεν θα φανεί ιδιαίτερα ευγενικός με αποτέλεσμα η Sylvania να κηρύξει πόλεμο στη Freedonia.

Η ταινία βρίθει των γνωστών κωμικών gags που καθιέρωσαν τους Μαρξ, αλλά παρ’ όλ’ αυτά, δεν είναι η πιο αστεία ταινία τους, μολονότι συνήθως οι κριτικοί την θεωρούν καλύτερη από το «Μια νύχτα στην Όπερα». Το σίγουρο είναι πάντως, ότι δεν είναι πιο γελαστική από εκείνη. Τα αστεία της αν και καταιγιστικά φαίνονται παλιωμένα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που το εικαστικό μέρος της ταινίας (κοστούμια, σκηνικά) απορροφά το θεατή. Πέραν της κακής εμπορικής πορείας που είχε στην Αμερική η ταινία τότε (και της υπερθετικής που θα έχει μάλλον στην Ελλάδα σήμερα, καθότι, σοφότατα, βγήκε στις αίθουσες μετά την απίστευτη καλοκαιρινή επιτυχία της «Όπερας»), αξίζει να δει κανείς και το πολιτικό σχόλιο που υπάρχει (και ) σε αυτήν την ταινία των Μαρξ. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στα 1933, με νωπές τις μνήμες από τον WWI και τον WWII επί θύραις. Η αναφορές στα χαρακώματα δεν είναι καθόλου τυχαίες («Σκάψτε τα μέχρι το λαιμό, για να μη χρειάζονται οι στρατιώτες στολές. Όχι, μέχρι το κεφάλι, για να μην χρειαζόμαστε ούτε στρατιώτες»). Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με την αναφορά στην διαπλοκή πλούτου-πολιτικής εξουσίας.

Οι αδελφοί Μαρξ βρίσκονται σε μεγάλα κέφια, και οι 4 μαζί για τελευταία φορά. Σίγουρα ορισμένα από τα αστεία πολυφορέθηκαν με την πάροδο των ετών, καθώς οι Μαρξ επηρέασαν το σύνολο του μετέπειτα διεθνούς κωμικού κινηματογράφου. Η ταινία έχει μια αρκετά χαλαρή σεναριακή δομή, από την οποία απουσιάζει μια πραγματική ερωτική ιστορία, η οποία ήταν το εμπορικό σεναριακό ζητούμενο της εποχής στην Αμερική. Το πολιτικό σχόλιο γίνεται αντιληπτό σε μας κάπως ετεροχρονισμένα, αν και με πολύ χαριτωμένο τρόπο. Γενικότερα, η παλαίωση της ταινίας ίσως να μην καθιστούσε τόσο επιτακτική την επαναδιανομή της, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν πως πρόκειται για την καλύτερή τους στιγμή. Όπως και να έχει για όλους τους λόγους και για όσους θα ανακαλύψετε μόνο αν δείτε την ίδια την ταινία, επισκεφθείτε την αίθουσα προετοιμασμένοι τουλάχιστον για να γελάσετε.

Βαθμολογία: (6/10)

Βασίλης Σωτηρόπουλος

Υ.Γ. Tροφή για σκέψη: όσοι την είδατε, προβληματιστήκατε για την προέλευση και το νόημα του τίτλου; Περιμένω απόψεις και από τα μέλη του cine.gr που είδαν την ταινία σύσσωμα σε κεντρικό σινεμά της Αθήνας, τρομοκρατώντας τους (ανα)διανομείς με την απειλητική παρουσία τους!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.