ΣΧΟΛΙΟ του ΚΓΠ στο [http://www.cine.gr/film.asp?id=703653] Lost in Translation (2003) Ο μεγαλοηθοποιός Bob Harris (Bill Murray) μεταβαίνει στο Τόκυο, για να γυρίσει κάποιες διαφημίσεις ποτών για την τεράστια Ιαπωνική αγορά. Εκεί, μετά τις κάποιες εντατικές ώρες γυρισμάτων δεν έχει τίποτα να κάνει και περιφέρει την βαρυεστημένη του υπαρξη από σάουνα σε μπάρ... Στο ίδιο ξενοδοχείο ο δυναμικός φωτογράφος John  (Giovanni Ribisi) απογειώνει την καριέρα του, αφήνοντας την όμορφη και έξυπνη γυναίκα του Charlοtte (Scarlett Johansson) να βολοδέρνει μόνη της όλη μέρα... Οι δύο αυτές ψυχές κάποτε συναντιώνται και μία τρυφερή σχέση αναπτύσσεται μεταξύ τους, καθώς και οι δυο ψάχνουν να γεμίσουν τις κενές ζωές τους με λίγη κατανόηση και αγάπη από τον άλλο. Η σχέση τους δεν εκφυλίζεται σε σεξουαλική συνεύρευση, αλλά σε ένα πονεμένο και βουβό αίσθημα, γιατί και οι δύο ξέρουν ότι δεν μπορούν να αφήσουν τις ...κανονικές τους ζωές, με τα παιδιά, τις γυναίκες ή άντρες και τις δεσμεύσεις που κουβαλάνε.. Συμπαθητικό έργο, αν και σε πολλά σημεία ξεφεύγει και από μία συναισθηματική, ανθρώπινη ιστορία καταντάει ...τουριστικός οδηγός της υπέροχης πόλης του Τόκυο. Ο Murray δεν ήταν ποτέ αγαπημένος μου ηθοποιός, δεν ξέρω κάτι με απωθούσε σε αυτήν την "καθημερινή" εικόνα που πρόβαλε. Σε αυτό το έργο όμως είναι μία ήρεμη δύναμη, με αληθοφανή ερμηνεία, δίπλα στην όμορφη και ελκυστική Johansson, που ερμηνεύει τον ρόλο της πονεμένης γατούλας υπέροχα...[Κώστας ΚΓΠ 16062015](7/10)

Απιστευτη ωριμοτητα απο τοσο νεα σκηνοθετη...
Η αληθεια , η τρυφεροτητα κι η συγκινηση μιας σχεσης που πλεκεται σαν γιασεμι σε συρματοπλεγμα στον ψευτικο, σκληρο, τυπικο κοσμο του συγχρονου Τοκιο...
εικονες και ηχοι και σιωπες, εντονα φωτα και ημιφως και σκιες σε μια παραθεση σχεδον φυσικη...
ειχα καιρο να δω εργο στο οποιο ενα αγγιγμα χεριου γεμιζει με αισθησιασμο την οθονη κι ενα φιλι να ειναι η ερωτικη του σκηνη...
κι ο ψιθυρος που δεν ακουγεται στην τελευταια σκηνη του αποχωρισμου αφηνει ολα τα ενδεχομενα ανοιχτα κι ενα χαμογελο στα προσωπα των ουκ ολιγων +50ρηδων που προχωρουσαν αργα στην εξοδο με τις συμβιες τους !!!
Nίκος Κ.

Επιτελους η Σοφια Κοπολα φαινεται πως βρισκει την κλιση της και σκαλοπατι το σκαλοπατι, ταινια την ταινια μοιαζει να κανει πραξη τη ρηση περι του μηλου που θα πεσει κατω απο την μηλια. Στη αυγη της προηγουμενης δεκαετιας η ενασχοληση της με τον τομεα της ηθοποιιας (Νονος 3), μια βιαστικη αποπειρα που εγινε υπο την πατρικη προστασια και καθοδηγηση ευτυχως για εκεινη δεν της αφησε χρονιες τραυματικες εμπειριες παροτι το ολο εγχειρημα ειχε βραχυβια διαρκεια και πενιχρα αποτελεσματα. Του εναντιον οπως θα ελεγε και ο θυμοσοφος λαος καθε εμποδιο για καλο καθως μπορει μια πορτα να εκλεισε μια αλλη ανοιξε για την αξιαγαπητη Σοφια, εστω και με καθυστερηση ολιγων χρονων. Αυτοχειρες Παρθενοι και ενας ακομα σκηνοθετης στην οικογενεια Κοπολα γεννηθηκε. Και αν αυτη η πρωτη της αποπειρα μια τετραετια νωριτερα δεν ηταν τιποτα αλλο απο ενα πρωτολειο εργο με οσα συν και βεβαια πολυ περισσοτερα πλην αυτο συνεπαγεται στο Χαμενοι στην Μεταφραση ολοι οι οιωνοι μοιαζουν να ειναι στο πλευρο της καθως και οι τυχον επιρροες τοσο απο τον συζυγο Τζονζι οσο και απο πατηρ Κοπολα μοιαζουν αορατες εχοντας ενσωματωθει δημιουργικα προσθετοντας και ουχι αφαιρωντας σε συστατικα ποιοτητας αλλα και η δικη της θηλυκη ματια, το γυναικειο χερι ειναι εμφανης παντου. Στην εξαιρετικη επιλογη των χωρων δρασης με το μελλοντολογικο Τοκιο να συμπρωταγωνιστει, αξιοποιηση στο επακρο των υποκριτικων προσοντων του πρωταγωνιστικη-χαμαιλεοντα Μαρει, μια οσκαρικη ερμηνεια αξιοθαυμαστης εσωτερικοτητας αλλα και της Γιοχανσον, που ειχε ηδη κλεψει καρδιες οντας εφηβη στον Γητευτη των Αλογων αλλα και υιοθετωντας συνειδητα την επιλογη ενος χαλαρου δραματουργικου ρυθμου αφηγησης

Βαθμολογια : 6,5/10


ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΡΔΑΛΗΣ

Τωρα εγω πειραζει που δε θα συμπλευσω με τις υποψηφιοτητες, τις εκθειαστικες κριτικες κλπ; Άθλια μου φανηκε η ταινια. Εξαιρετικα αργη, ανουσια, το μικροφωνο "μπου" να φαινεται τοσο στα περισσοτερα πλανα που απορεις πως δεν χτυπουσε τους πρωταγωνιστες, μια ιστορια που θα μπορουσε να απογειωθει αλλα αντιθετως θαφτηκε κατω απο το γιαπωνεζικο κιτς. Αν εμενε ως ντοκιμαντερ για την γιαπωνεζικη κουλτουρα θα ηταν πιο ενδιαφερον. Ο κοσμος γελουσε με τις - υπερβολικες - μπηχτες στη γιαπωνεζικη συγχρονη κουλτουρα αλλα τιποτα παραπανω. Χαμενος χρονος, δυστυχως...

4/10

(Ναι, οι ερμηνειες ηταν καλες. Αλλα αρκει; )
viewmaster