Τρόπος ζωής απλά. Είναι η ταινία που γλίτωσε τις ταινίες καρτούν από βέβαια πτώχευση καθώς είναι η μόνη ταινία κινουμένων σχεδιών που δείχνει ολοκληρωμένα το βίωμα της απώλειας του θανάτου. Σε συνδυασμό βέβαια με την υπέροχη μουσική του Ελτον Τζον.

 Δεν είναι περίεργο που όταν ακούει κανείς animation movies, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι ο "Βασιλιάς των Λιονταριών"...
το απόλυτο αμερικάνικο animation και αναμφίβολα ένα από τα κορυφαία όλων των εποχών (μάλλον δε και το πιο αγαπημένο)...
έχει μια μαγεία, μια αθωώτητα, μια παιδική αφέλεια, που δύσκολα συναντά κανείς αλλού...
οι χαρακτήρες είναι τόσο αποτελεσματικοί και εύστοχοι, που χαράζονται στη μνήμη (π.χ. η κακία και η πονηριά του scar, η ξεκαρδιστική παρουσία των timon και pumbaa, η πληθωρικότητα του mufasa, και βέβαια η παιδικότητα του simba)...
τα τραγούδια είναι όλα εξαιρετικά και εξυπηρετούν τους στόχους τους μοναδικά (το "circle of life" συνοψίζει το νόημα της ιστορίας και μας εισάγει και στο κλίμα της αφρικανικής ηπείρου, το "i just can`t wait to be king" εκφράζει όλη την παιδικότητα και την χαρά του μικρού simba, το αγαπημένο μου "be prepared" είναι το συνομωτικό τραγούδι των κακών και προοικονομεί τη συνέχεια, το "hakuna matata" απεικονίζει την ανέμελη φιλοσοφία ζωής των timon και pumba, ενώ το "can you feel the love tonight" συνοδεύει το απαραίτητο love story)...
επιπλέον, η μουσική επένδυση του hans zimmer είναι μαγευτική...
το "Lion King" δεν είναι μια τέλεια ταινία, αφού περιέχει ορισμένα κενά και ανακρίβειες, ενώ προχωράει και στις απαραίτητες απλουστεύσεις, για να γίναι προσιτή και στα μικρά παιδιά...
όλα αυτά όμως δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να επισκιάσουν την βαθύτατη συγκίνηση και την ανατριχιαστική ευχαρίστηση που η θέασή του προσφέρει...
για αυτό είναι η καλύτερη ταινία για όλη την οικογένεια που γυρίστηκε ποτέ (και αμφιβάλλω αν ποτέ θα ξεπεραστεί στον τομέα αυτό)... 


   9/10...

   anfield09...

Κριμα που ο Γουολτ Ντισνευ δεν εζησε μεχρι το 1994 να δει την εταιρεια του να παραδιδει στο κοινο το καλυτερο κινουμενο σχεδιο ολων των εποχων. Ο Βασιλιας των Λιονταριων τα εχει ολα. Επικη σκηνοθεσια, πανεμορφο χιουμορ ( Το διδυμο Timon & Pumbaa κανει τη διαφορα ), εξαιρετικα παιγμενοι ρολοι, καταπληκτικη μουσικη και τραγουδια και μαγευτικα σχεδια που δημιουργουν μια καταπληκτικη "κοινωνια" της Αφρικανικης Σαβανας. Περα απο ολα αυτα ο Βασιλιας των Λιονταριων ως ιστορια δεν ειναι απλα ο Άμλετ με ζωα αλλα ενα παραμυθι που γεννηθηκε στο μυαλο των δημιουργων του και ειναι καταδικασμενο να λατρευτει απο τα παιδια για αιωνες ακομα λισως και περισοτερα απο τις ιστοριες του Κριστιαν Άντερσεν και των αδερφων Γκριμ. Στο Βασιλια των Λιονταριων τα συναισθηματα ειναι ανυπερβλητα ενω για αλλη μια φορα μετα το Μπαμπι ο πονος και η απωλεια καταγραφονται στις παιδικες ψυχες αυτη τη φορα ειναι ο πατερας του Σιμπα που πεθαινει αφηνοντα΄ς τον γιο του μονο να βρει τον εαυτο του. Καθε σκηνη της ταινιας ειναι μαγικα αλλα αρκει μονο μια για να συλλαβεις το μεγαλειο της. Ο πατερας του Σιμπα ειναι θυμωμενος μαζι του γιατι τον παρακουσε τοτε ο Σιμπα προσπαθωντας να παει κοντα του παταει με το μικρο του ποδαρακι στην τεραστια πατημασια του πατερα του και το βλεμμα του αντανακλα το φοβο του γιου που φοβαται οτι δεν θα γιενι ανταξιος του πατερα του και ικανος να καμαρωνει γι αυτον. 10/10
george alex

Κριμα που ο Γουολτ Ντισνευ δεν εζησε μεχρι το 1994 να δει την εταιρεια του να παραδιδει στο κοινο το καλυτερο κινουμενο σχεδιο ολων των εποχων. Ο Βασιλιας των Λιονταριων τα εχει ολα. Επικη σκηνοθεσια, πανεμορφο χιουμορ ( Το διδυμο Timon & Pumbaa κανει τη διαφορα ), εξαιρετικα παιγμενοι ρολοι, καταπληκτικη μουσικη και τραγουδια και μαγευτικα σχεδια που δημιουργουν μια καταπληκτικη "κοινωνια" της Αφρικανικης Σαβανας. Περα απο ολα αυτα ο Βασιλιας των Λιονταριων ως ιστορια δεν ειναι απλα ο Άμλετ με ζωα αλλα ενα παραμυθι που γεννηθηκε στο μυαλο των δημιουργων του και ειναι καταδικασμενο να λατρευτει απο τα παιδια για αιωνες ακομα λισως και περισοτερα απο τις ιστοριες του Κριστιαν Άντερσεν και των αδερφων Γκριμ. Στο Βασιλια των Λιονταριων τα συναισθηματα ειναι ανυπερβλητα ενω για αλλη μια φορα μετα το Μπαμπι ο πονος και η απωλεια καταγραφονται στις παιδικες ψυχες αυτη τη φορα ειναι ο πατερας του Σιμπα που πεθαινει αφηνοντα΄ς τον γιο του μονο να βρει τον εαυτο του. Καθε σκηνη της ταινιας ειναι μαγικα αλλα αρκει μονο μια για να συλλαβεις το μεγαλειο της. Ο πατερας του Σιμπα ειναι θυμωμενος μαζι του γιατι τον παρακουσε τοτε ο Σιμπα προσπαθωντας να παει κοντα του παταει με το μικρο του ποδαρακι στην τεραστια πατημασια του πατερα του και το βλεμμα του αντανακλα το φοβο του γιου που φοβαται οτι δεν θα γιενι ανταξιος του πατερα του και ικανος να καμαρωνει γι αυτον. 10/10
george alex