ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
Elizabeth (1998) |
|
Βιογραφική | 124' | ![]() |
|
![]() |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 6 Νοε 1998 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 09/10/2007 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 2/3/2010 Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Γαλλικά |
![]() |
Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Aντιφατικότητα ψήφων: ![]() |
- Υπότιτλος:Ανυπέρβλητη. Ανέγγιχτη. Ανίκητη. |
- Κριτική από το Cine.gr:
Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Μαζί με τη «Βασίλισσα Μαργκό», τα ιδανικά παραδείγματα των 1990 για το πώς πρέπει να αφηγείται μια μεσαιωνική βιογραφία. Τα σημεία της ζωής της βασίλισσας Ελίζαμπεθ εκπνέουν μια πολύ σκοτεινή υφή κι έτσι ακριβώς το εκλαμβάνει ο Καπούρ. Επί της ουσίας, το αναπαράγει ως ένα ιστορικό θρίλερ, με υπόγεια κι επιφανειακή βία, με βασανισμένα μυστικά και υπολήψεις, με χαρακτήρες άλλης εποχής, έτοιμους για όλα. Ανάμεσα σε ένα ατόφιο επιτελείο ηθοποιών, η Κέιτ Μπλάνσετ λάμπει στο σκοτάδι. Μια άψογη ερμηνεία που τα Όσκαρ προτίμησαν να απορρίψουν για χάρη της Γκουίνεθ Πάλτροου! Μα κι από καλλιτεχνικής άποψης, φωτογραφίας, μουσικής, ιδανικό. Μάλιστα, το τελικό φόρεμα της Ελίζαμπεθ πάρθηκε από το αληθινό πορτρέτο της. Η ταινία τιμήθηκε με Όσκαρ μακιγιάζ, ενώ άλλες έξι υποψηφιότητες πήγαν στον βρόντο. Οι Χρυσές Σφαίρες τίμησαν την Μπλάνσετ, ενώ πιο απλόχερα ήταν τα Μπάφτα, λογικό φυσικά μια και μιλάμε για βρετανική παραγωγή, με έξι βραβεία. Το 2007 παίχτηκε μια αχρείαστη συνέχεια, με πολλούς ίδιους συντελεστές.
Βαθμολογία:




(0 κακή |















Σταύρος Γανωτής

Βαθμολογία:







Κωστας Σωτηροπουλος

H βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ αφορίζεται από τον Πάπα Πίο τον 5ο που βλέπει στο πρόσωπό της μια απειλή για την Καθολική Εκκλησία εξαιτίας των Προτεσταντικών της πιστεύω. Ένας αφορισμός που κόντεψε να της στοιχίσει τη ζωή. Δραματοποιημένα ιστορικά γεγονότα στο Elizabeth του Shekhar Kapur (1998), με τους Cate Blanchett, Geoffrey Rush και Joseph Fiennes στους κεντρικούς ρόλους και τον John Gielgud σε αυτόν του Πάπα.
Βρεττός Λιάπης (Αφιέρωμα)
Ο Ινδος Σεκαρ Καπουρ σκηνοθετει τα ιστορικα γεγονοτα σκοτεινα με οπτικη ταινιας τρομου αλλα χανει τους ρυθμους, πεφτει στο γκραν γκινιολ και παρα την πολυδαπανη παραγωγη που του εξασφαλιζει υψηλα στανταρ στα κοστουμια, τα σκηνικα και τη φωτογραφια και γνωστους ηθοποιους στο καστ κανει μια ανιση και καπως κουραστικη ταινια. Η Ελιζαμπεθ κοιταει τα διαπλεκομενα και τη διαφθορα της εξουσιας απο την αγγλικη πλευρα (σε αντιθεση ας πουμε με τη Mary Of Scotland του Φορντ) παρουσιαζει ενδιαφερον οταν αναφερεται στη σχεση εκκλησιας – κρατους και το πως η εκκλησια ασκουσε επιρροη στους αρχοντες και ηταν υπευθυνη κατα τη διαρκεια της ιστοριας για μεγαλο μερος των πολεμων, της μισαλλοδοξιας και των δολοφονιων. Όμως λειπει εκεινη η ιδιαιτερη αποψη που θα καταφερει να τραβηξει την ταινια απο το ανουσιο υπερθεαμα (η προκληση για την προκληση) και θα δημιουργησει μια σοβαρη ιστορικη ταινια με φοντο την αγγλικη εξουσια των σκοτεινων χρονων αφου “αν ειναι δυνατον!” στο φιναλε η βασιλισσα αγιοποιειται οπως συνεβαινε σε πολλες παλιες αγγλικες ταινιες εποχης (Fire over England) και δεν δινεται λιγο περισσοτερο φως (αφου θελει να πει την σκοτεινη ιστορια) στον διωγμο που υποκινειται απο τη μισαλλοδοξια.
Οι ερμηνειες σε γενικες γραμμες κινουνται σε ικανοποιητικα επιπεδα. Η Μπλανσετ (υποψηφια για Όσκαρ) εντυπωσιαζει με την ομοιοτητα της με την Ελισαβετ και δινει μια πολυ πειστικη ερμηνεια, ο Τζεφρι Ρας εσωτερικος τρομαζει με τον υπουλο χαρακτηρα του και κλεβει συχνα την παρασταση, ο Ατενμπορο σωστος (σε εναν ρολο διχως δυσκολιες), σωστοι και οι Ίκλεστον, Γκιλγκουντ και αρκετοι αλλοι απο το υπολοιπο καστ. Αλλα ο Τζοζεφ Φαινς ετσι κι ετσι, αλλου λιγος και αλλου υπερβολικος δεν τα καταφερνει τοσο καλα οσο στον Ερωτευμενο Σαιξπηρ αν και δεν ειναι κακος. Κακιστος ομως ειναι ο Κασελ (απο αλλο ανεκδοτο) και σχετικα ψυχρος (αντε πες τις ατακες σου) ο πρωην ασσος της Μαντσεστερ Γιουναιτεντ Ερικ Καντονα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5/10
arismavrellis
Οι ερμηνειες σε γενικες γραμμες κινουνται σε ικανοποιητικα επιπεδα. Η Μπλανσετ (υποψηφια για Όσκαρ) εντυπωσιαζει με την ομοιοτητα της με την Ελισαβετ και δινει μια πολυ πειστικη ερμηνεια, ο Τζεφρι Ρας εσωτερικος τρομαζει με τον υπουλο χαρακτηρα του και κλεβει συχνα την παρασταση, ο Ατενμπορο σωστος (σε εναν ρολο διχως δυσκολιες), σωστοι και οι Ίκλεστον, Γκιλγκουντ και αρκετοι αλλοι απο το υπολοιπο καστ. Αλλα ο Τζοζεφ Φαινς ετσι κι ετσι, αλλου λιγος και αλλου υπερβολικος δεν τα καταφερνει τοσο καλα οσο στον Ερωτευμενο Σαιξπηρ αν και δεν ειναι κακος. Κακιστος ομως ειναι ο Κασελ (απο αλλο ανεκδοτο) και σχετικα ψυχρος (αντε πες τις ατακες σου) ο πρωην ασσος της Μαντσεστερ Γιουναιτεντ Ερικ Καντονα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5/10
arismavrellis
