---

Le Fabuleux Destin d`Amelie Poulain (2001) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Αμελί - Γνωστό και ως: Amelie from Montmartre
Κομεντί | 122' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 19 Οκτ 2001 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 19/3/2002 Διανομή: Προοπτική Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Γαλλικά - Ρωσικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.10/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ένα πρόσωπο μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου για πάντα. - Gallery:

---

- Πλοκή:

Η Amelie ειναι μια αθωα και ησυχη κοπελα η οποια αναζητα την αγαπη και το νοημα της ζωης. Την βλεπουμε να μεγαλωνει σε μια οικογενεια με προβληματα. Τωρα ειναι σερβιτορα και συναντα περιεργους γειτονες και πελατες. Χρονο με τον χρονο καταλαβαινει οτι αυτο που κανει τους ανθρωπους ευτυχισμενους ειναι το εξυπνο χιουμορ. Ετσι παιρνει μονη της την πρωτοβουλια να το μαθει και σε αλλους.

---

- Διάσημες Ατάκες:

Amélie: It`s better to help people than garden gnomes.
------------------------------------------------------------
Amélie: A least, you can`t be a vegetable, because even a artichoke has heart.
------------------------------------------------------------
Amélie: [whispering in theater] I like to look for things no one else catches. I hate the way nobody ever looks at the road in old movies!
------------------------------------------------------------
Georgette: Vive la France!
------------------------------------------------------------
Hipolito (The Writer): Without you, today`s emotions would be the scurf of yesterday`s.
------------------------------------------------------------
Amélie: I am nobody`s little weasel.

---

- Παραλειπόμενα:

- Το ρολο της Αμελι ηταν αρχικα να ερμηνευσει η Emily Watson, αλλα αναγκαστηκε να αρνηθει γιατι δεν μιλουσε γαλλικα και γιατι ειχε ηδη δεχτει να παιξει την ταινια "Gosford Park" του Robert Altman.

CineFun
Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2003

Οι γαλλικές ταινίες είναι παρμένες από τη ζωή

Όταν έχει ζέστη και λειτουργούν ακόμα οι θερινοί κινηματογράφοι, τι καλύτερο από το να περάσεις το βράδυ σου στο φιλόξενο περιβάλλον ενός θερινού; Αυτό σκέφτηκα κι εγώ κι αποφάσισα να πάω σε έναν που είχε αφιέρωμα στο γαλλικό κινηματογράφο. Άλλωστε, πάντα πίστευα πως οι ευρωπαϊκές ταινίες είναι βγαλμένες από τη ζωή!

Κοιτάω τις ταινίες, λοιπόν, και βλέπω την «Αμελί». Σχετικά παλιά ταινία, αλλά δεν την είχα δει παρόλο που όλοι μου έλεγαν πως θα ταυτιστώ με την ηρωίδα της. Κι αφού η παρέα μου επέμενε πως θα ενθουσιαστώ, πήρα τη γρανίτα μου και κάθισα στις όχι και τόσο αναπαυτικές καρέκλες – για να λέμε την αλήθεια - του θερινού.

Και η ταινία ξεκίνησε – ξέρετε, είναι αυτή με μια φοβερή ηρωίδα που αποφασίζει πως πρέπει να βοηθάει τον κόσμο γιατί έτσι αισθάνεται καλύτερα και που κάπου στην πορεία συναντάει τον έρωτα – κι εγώ ταυτίστηκα πραγματικά με την ηρωίδα. Βρήκα πως η Αμελί και η Νανά έχουν πολλά κοινά και το αποφάσισα. Η Αμελί αποφάσισε να βοηθάει τους αδύναμους και να «εκδικείται» τους κακούς. Το ίδιο θα κάνει και η Νανά, ακολουθώντας τα ίχνη της «δασκάλας Αμελί». Πράγματι, τελικά οι ευρωπαϊκές ταινίες βγαίνουν μέσα από τη ζωή!

Η Αμελί βρίσκει ένα κουτί με έναν παιδικό θησαυρό και αποφασίζει να το επιστρέψει στον ενήλικο τώρα πια ιδιοκτήτη του… Ο ιδιοκτήτης συγκινείται, φιλοσοφεί και τα ξαναβρίσκει με την οικογένειά του.
Η Νανά βρίσκει στο πάρκο μία τσαντούλα με ένα πιστολάκι μέσα και λυπάται. Σκέφτεται πόσο στενοχωρημένο θα είναι το παιδάκι που το έχασε και αποφασίζει να του το επιστρέψει…

Η Αμελί εκδικείται τον κακό μανάβη που ταλαιπωρεί τον ανάπηρο βοηθό του, αντικαθιστώντας την οδοντόκρεμα με αλοιφή για τα πόδια, αγοράζοντάς του μικρότερες παντούφλες και ρίχνοντας αλάτι στο ουίσκι του… ο μανάβης φωνάζει απελπισμένος με την αλοιφή των ποδιών στο στόμα, δε μπορεί να ξεκουράσει τα πόδια του και απογοητευμένος, πηγαίνοντας να πιει λίγο ουίσκι , φτύνει «κινηματογραφικά» το αλατισμένο υγρό. Στο τέλος αρχίζει και τρελαίνεται, αφήνοντας τις πρωτοβουλίες στον ανάπηρο υπάλληλό του.
Η Νανά εκδικείται τον απαίσιο εργοδότη της που ταλαιπωρεί όλο το προσωπικό του γραφείου, αντικαθιστώντας τον καφέ του με σιρόπι για την ευκοίλια, αγοράζοντας ένα πακέτο χαρτί υγείας για δώρο στον ανώτερό του –τυλιγμένο φυσικά σε χαρτί περιτυλίγματος με ωραιότατο φιόγκο– και ρίχνοντας στάχτες μέσα στο ντοσιέ με τα πολύτιμα έγγραφά του…

Η Αμελί, προσπαθώντας να βγάλει άκρη με τον ιδιόρρυθμο άντρα που κλέβει σχισμένες φωτογραφίες από το αυτόματο μηχάνημα του μετρό, τον ερωτεύεται και του παίζει ένα παιχνίδι με αινίγματα, προκειμένου να τον κάνει να καταλάβει ποια είναι… στο τέλος, εκείνος ανακαλύπτει την ταυτότητά της μετά από αρκετές περιπέτειες και ζουν ευτυχισμένοι για πάντα!
Η Νανά, προσπαθώντας να βγάλει άκρη με τον ιδιόρρυθμο άντρα που έψαχνε κάθε πρωί μεταξύ 7 και 8 η ώρα στα παρτέρια της κεντρικής πλατείας –εντάξει, για να πούμε και την αλήθεια, ήταν ο μόνος ιδιόρρυθμος που μπόρεσε να ανακαλύψει- προσπαθεί σκληρά να τον ερωτευτεί, άλλωστε μη ξεχνάμε πως οι ταινίες αντιγράφουν τη ζωή, και τελικά του ρίχνει χαρτάκια με στοιχεία ανάμεσα στα παρτέρια για να ψάξει εκείνος να τη βρει.

Η ζωή και οι ταινίες, ιδίως οι γαλλικές σύμφωνα με έγκυρες πηγές, είναι ταυτόσημες. Ως εδώ καλά. Η Νανά αρχίζει όμως τώρα να αναρωτιέται τι δεν έκανε καλά σε όλα τα παραπάνω και τα πράγματα ήρθαν έτσι όπως ήρθαν.

Γιατί εντάξει, τα έκανε όλα αυτά που έκανε στον εργοδότη της, που να φανταστεί όμως πως τον καφέ ο εργοδότης θα τον πρόσφερε στον κούκλο συνάδερφό της; Και φυσικά, ούτε ο κούκλος συνάδερφος θα φανταζόταν ποτέ γιατί έτρεχε όλη την ώρα στην τουαλέτα και τον κοίταζαν όλοι παράξενα.


Ούτε μπορούσε η Νανά να φανταστεί, φυσικά, πως το χαρτί υγείας αντί να δοθεί στον προϊστάμενο, κατέληξε στα χέρια της γκόμενας του εργοδότη. Που του το έφερε φυσικά καπέλο και έφυγε ουρλιάζοντας, αλλά λίγο τον ένοιαξε από τη στιγμή που έτσι κι αλλιώς έψαχνε τρόπο να της πει πως ήρθε η ώρα να χωρίσουν επιτέλους.

Και φυσικά, με τίποτα δε θα μπορούσε να βάλει στο μυαλό της πως ο εργοδότης της θα της έδινε να ανοίξει εκείνη το φάκελό του και να βγάλει από μέσα τα έγγραφα. Και η απόλυση δεν ήταν αρχικά στο σχέδιο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά πράγματα κρατώντας τα κατεστραμμένα διαγράμματα με τα χέρια μέσα στη στάχτη.

Και τέλος, είναι πολύ άδικο να βρίσκεται τώρα στη φυλακή και να γράφει αυτό το άρθρο. Γιατί φυσικά δεν μπορούσε να γνωρίζει πως ο τύπος εκείνος που έψαχνε στα παρτέρια δεν έψαχνε εκείνη, αλλά ένα μικρό βαλιτσάκι με ένα όπλο μέσα. Κι όταν εκείνη του το έδωσε περιχαρής, περιμένοντας να λάμψει στο πρόσωπό του η ευτυχία και να ζήσουν μετά καλά για πάντα, δεν φανταζόταν με τίποτα πως θα ορμούσε η αστυνομία και θα τους συλλάμβανε και τους δύο για παράνομη κατοχή και εμπόρια όπλου. Και φυσικά δεν είναι δυνατό να υπογράφει τώρα την κατάθεσή της ενώ οι αστυνομικοί επιμένουν να την ανακρίνουν για να τους δώσει τα στοιχεία της αρχηγού της εμπορίας όπλων ή της «δασκάλας Αμελί» όπως ήταν το κωδικό της όνομα.


Και τελικά, η Νανά δηλώνει το εξής: Την επόμενη φορά, θα διαλέξει μία άλλη ταινία που να είναι κι αυτή παρμένη από τη ζωή. Τι θα λέγατε για τον Εξολοθρευτή 3 για παράδειγμα; Σίγουρα θα είναι λιγότερο επικίνδυνη!

Θεανώ Κανελλίδου

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.