---

The Texas Chain Saw Massacre (1974) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι - Γνωστό και ως: The Texas Chainsaw Massacre (1974) Stalking Leatherface
Τρόμου | 83' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Σάβ 15 Ιουν 1974 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 5/9/2006 Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Mono Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.58/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ποιοι θα επιβιώσουν και τι θα απομένει από αυτούς; - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Παρόλο που ήμουν φανατικός θεατής των horror-movies, δεν είχα δει ποτέ μου τον Σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι· την πρώτη ταινία· του 1974· πραγματικά! Έκατσα, που λέτε, να τη δω με το σκεπτικό ότι θα είναι μια παλιομοδίτικη ταινία, θα τη δούμε στα γρήγορα και θα τελειώσουμε επίσης στα γρήγορα απ`αυτή την υποχρέωση. Έλα όμως που μετά τις αρχικές (και λίγο σαχλές) συστάσεις, η ταινία μπαίνει σε πιο ατμοσφαιρικά μονοπάτια και, ενώ γνωρίζω την υπόθεση, το όλο θέμα περί αληθινής ιστορίας αρχίζει να μη μου κάθεται καλά. Στη συνέχεια, το αλυσοπρίονο παίρνει μπρος και τα αίματα αρχίζουν να πιτσιλάνε την οθόνη, αλλά εμείς παραμένουμε πεισματικά στις θέσεις μας. Όταν όμως έρχεται η ώρα του «οικογενειακού» συμποσίου, η ανωμαλία και η παράνοια σε χτυπάει στο κεφάλι. Τότε πραγματικά σας λέω ότι ανατρίχιασε ο σβέρκος μου. Καιρό είχα να την πατήσω έτσι. Και πολύ καιρό θα κάνω να ξαναδώ αυτή την ταινία.

Ζήσης Μπαρτζώκας (5Χ5 on Classic by Zisis: Psycho Stories)

---

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Ο Hooper, το 1974, μια εποχή όπου τα horror movies είχαν την τιμητική τους, με ένα πενιχρό budget και άγνωστους πρωταγωνιστές, αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία τρόμου βασισμένη πάνω στην ιστορία του Ed Gain. Δεν θέλησε να κάνει ακριβή καταγραφή κι απεικόνιση των πραγματικών γεγονότων αλλά, να χρησιμοποιήσει μια γεύση τους για να πλάσσει ένα διεστραμμένο χαρακτήρα που έμελλε, χωρίς ούτε ο ίδιος να το περιμένει, να σημαδέψει την ιστορία και το όνομά του να μεγαλώσει γενιές και γενιές.

Ο Hooper έπειτα από αυτή την ταινία, που για πολλά χρόνια ήταν απαγορευμένη σε πολλές χώρες, έμελλε να γίνει κορυφαίο όνομα στον χώρο του τρόμου. Η ταινία, όχι μόνο απέφερε τρελά κέρδη αλλά, αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα σπουδαίο κεφάλαιο του κινηματογραφικού τρόμου και μάλιστα, δεν είναι λίγες οι ταινίες αλλά και οι δημιουργοί που εμπνεύστηκαν από αυτήν. Και όλα αυτά για έναν και μόνο λόγο. Γιατί ο Hooper δημιούργησε μια οικονομική ταινία τρόμου, αλλά όχι φτηνή.

Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι σκοτεινή και υπέροχη. Ένα πέπλο μυστηρίου μοιάζει να είναι επιμελώς απλωμένο και μπορείς να μυρίσεις σχεδόν την σαπίλα των πτωμάτων και της βίας. Μιας βίας που δεν αποτυπώνεται με προκλητικά αιματοβαμμένο τρόπο, χωρίς να παραλείπεται ωστόσο, μένει κρυμμένη στις σκιές, να υποβόσκει και να ξεσπάει από ιδιαίτερες γωνίες λήψεις προκαλώντας έτσι τον πηγαίο φόβο μας. Ένα φόβο που δεν πηγάζει από τρομακτικές απαραίτητα εικόνες αλλά, κατ`εξοχήν από την παράνοια που κυκλοφορεί γύρω από τους πρωταγωνιστές προκαλώντας την ανατριχίλα μας.

Από την εναρκτήρια κιόλας σκηνή στη μέση της αμερικανικής ερήμου, παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα. Ρίγη έχουν αρχίσει να μας διαπερνάνε και περιμένουμε με αγωνία από που θα έρθει το μοιραίο χτύπημα σε κάθε έναν από τους πρωταγωνιστές. Ο θάνατος υπάρχει διάχυτος στην ατμόσφαιρα και τον νιώθουμε τόσο εμείς, όσο και οι πρωταγωνιστές. Μόνο που εκείνοι με αγωνία προσπαθούν να ξεφύγουν από μια μοίρα που εμείς, δεν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και που γνωρίζουμε ότι εκείνοι δεν μπορούν να αποφύγουν.

Αν και ψιλοάγνωστο, το cast της ταινίας δίνει τον καλύτερο, το πιο ρεαλιστικό κομμάτι του εαυτού του. Οι ερμηνείες τους είναι εκρηκτικές χωρίς να καταφεύγουν σε μανιερισμούς και υπερβολές, οι εκφράσεις τους είναι μοναδικές ως προς την εξωτερίκευση του φόβου και της αγωνίας που νιώθουν καταφέρνοντας να μας μεταφέρουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους ακόμα και στις πιο ακραίες στιγμές του έργου.

Τελικά ο Hooper δημιούργησε μια ταινία με ντοκιμενταρίστικες προδιαγραφές που πρώτο και κύριο στόχο της είχε να προκαλέσει τον φόβο μας και να παίξει με τα νεύρα μας. Και το πετυχαίνει με μεγάλη επιτυχία αφού, ακόμα και 35 χρόνια μετά η ταινία, όχι μόνο δεν φαντάζει παλαιομοδίτικη στα μάτια μας αλλά, προκαλεί την ίδια ακριβώς αίσθηση με την πρώτη θέαση. Μια αμφιλεγόμενη κι ανατριχιαστική ταινία που, δεν οφείλετε απλά να έχετε δει αλλά, να την έχετε και στην συλλογή σας. Ένα διαμάντι των κλασσικών ταινιών τρόμου.

Βαθμολογία: (9/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.