---

Limitless (2011) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Απόλυτη Ευφυΐα
Επιστημονικής Φαντασίας | 105' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 31 Μαρ 2011 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 27/9/2011 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 27/9/2011 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.48/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Μπορεί ένα χάπι να σε κάνει πλούσιο και ισχυρό μέσα σε μια νύχτα; - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Ο Έντι Μόρα (Bradley Cooper) είναι επίδοξος συγγραφέας, έχει πάρει προκαταβολή από εκδότρια αλλά εδώ και μήνες δεν έχει γράψει λέξη, κοιτάει το πληκτρολόγιο, κοιτάει το ταβάνι, το σπίτι είναι αχούρι και εντέλει η καλή του τον αποχαιρετάει γιατί δεν αντέχει άλλο να τον βλέπει σε τέτοια παραίτηση. Ο κουνιάδος του (βαποράκι) από παλιό γάμο του, που διάρκεσε λίγες μέρες, λίγες ώρες ίσως, του πουσάρει ένα νέο παράνομο χάπι που διαστέλλει τις λειτουργίες του εγκεφάλου. Σε μισό λεπτό, το μυαλό χρησιμοποιεί το 100% των δυνατοτήτων μας. Έτσι, τελειώνει το βιβλίο του σε λίγες μέρες, κερδίζει στα χαρτιά, μαθαίνει γλώσσες, σπεκουλάρει στο χρηματιστήριο και βγάζει λεφτά, ακούγεται, φτάνει να γίνει γνωστός σε επιχειρηματία μεγαλοκαρχαρία (Robert De Niro) που τον θέλει για σύμβολο επενδύσεων. Χοροί εκατομμυρίων μπροστά του αλλά… το χάπι (που λειτουργεί βραχυπρόθεσμα όπως η κόκα), όπως όλα τα χάπια, έχει τις παρενέργειες του και σου καίει τον εγκέφαλο. Τα χάπια λιγοστεύουν, εκεί που κάνει επίδειξη, εκεί κρύβεται όταν ξαναγίνεται νορμάλ και πάλι τα ίδια. Το χάπι δεν είναι βέβαια τόσο μυστικό όσο νομίζει, κάποιοι τον κυνηγούν, έχει ένα κενό μνήμης και δεν ξέρει αν όντως σκότωσε ένα call-girl… στο τέλος, όμως, βρίσκει την άκρη για το αμερικάνικο όνειρο.

Αυτό είναι το θέμα. Ο Neil Burger (The Illusionist) κατά πόσο σατιρίζει το αμερικάνικο όνειρο και κατά πόσο αφήνεται στη διασκέδαση για τη διασκέδαση. Σκηνοθεσία κλιπαρισμένη, νευρικό «διαφημιστικό» μοντάζ με αφήγηση του ήρωα, το φιλμ μοιάζει να βιάζεται να δώσει πολλά μικρά περιστατικά για μια απλή κατά βάθος ιστορία που χάσκει σεναριακά από πολλές μεριές, με την αυθαιρεσία των παραμυθιών. Από την μια ακούμε για πολλούς που έκαναν χρήση και τα τίναξαν ή τα τινάζουν όπου να ’ναι, από την άλλη ότι άμα κάνεις υγιεινή ζωή, κοιμάσαι καλά κ.λπ. τα φέρνεις βόλτα μια χαρά. Έχει σάτιρα αλλά δεν είναι ξεκάθαρη. Η τέχνη (το μυθιστόρημα που έγραψε) που δεν περιέχει μεράκι αλλά αποτελεί εφαλτήριο για να πιάσεις την καλή, η ζωάρα που κάνει, η κοπέλα του που τον προσεγγίζει ξανά γιατί είναι επιτυχημένος ενώ υποτίθεται ότι αυτό που την ένοιαζε ήταν η συνέπεια και η αυτοπειθαρχία του στη ζωή, η τελική του ιδιότητα στην οποία τον οδήγησε το χάπι και οι διασυνδέσεις (δεν αποκαλύπτουμε), όλα αυτά έχουν σαρκασμό. Όμως, το σκηνοθετικό στυλιζάρισμα έρχεται μπροστά και κάπως τον ακυρώνει. Ο Cooper αποδίδει σωστά την κατάσταση του μέτριου μυαλού που γίνεται master-mind υπό την επήρεια. Πείθει για το ότι αυτή η ευφυΐα είναι τεχνητή. Όπως και ότι, από ένα σημείο και μετά, όταν έχεις ανέβει, δεν είναι και τόσο απαραίτητη…

Βαθμολογία: (2/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Χάρης Καλογερόπουλος

---

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Κάθε παραλλαγή του Φάουστ είναι αρμοστή στην εποχή μας. Το χάπι που παίρνει ο ήρωας χαρίζει επιτυχία με άγνωστο τίμημα. Αυτή την παραβολή έχει στα χέρια του ο Neil Burger κι επιστρέφει κάτι που μοιάζει εξαναγκαστικά με αυτήν, χωρίς να είναι επί της ουσίας. Παρότι η ταινία βρίσκει ένα κοινό να απευθυνθεί, χάνει την μία ευκαιρία μετά την άλλη για να είναι κάτι το αληθινά αξιόλογο. Κινούμενος σε αρκετά επίπεδα, ο Burger κάνει δράμα, κάνει φαντασία, κάνει θρίλερ, κάνει δράση, κάνει σάτιρα. Σε κανένα, όμως, δεν αριστεύει και σε αυτό φταίει ότι μοιάζει να είναι ένας δημιουργός χωρίς όραμα. Ειδικά το φινάλε, σωριάζει κάθε ελπίδα που είχε η ταινία να συμμαζευτεί και να διασωθεί στο παρά πέντε. Η πλάκα είναι πως ακόμα και τότε, ίσως θα μπορούσε.

Ξεκινάμε από ένα κακό χτίσιμο χαρακτήρα που αποσυντονίζει το έργο από την νοηματική του. Ενώ υπάρχει μια έξυπνη φωνητική αφήγηση που θα μπορούσε να συμπληρώσει τα κενά σε σχέση με το βιβλίο, ο πρωταγωνιστής παραμένει ο «ένας τύπος». Ο Burger αναπτύσσεται με κόμικ αφήγηση, στην οποία είναι ταιριαστοί κάποιοι ευρηματικοί ζογκλερισμοί, αλλά το σύνολο είναι αποσπασματικό και με πολλά περιττά σημεία. Από θέμα δράσης, μάλλον θα απογοητευτείτε, αφού θριλερικά δεν έχουμε αυτήν την ιδέα που θα σε έβαζε στο κόλπο κι όλα είναι μονοδιάστατα. Το κοινό στο οποίο η ταινία θα έχει κάποια επιτυχία είναι αυτό που του αρέσουν οι «cult-mainstream» ταινίες τύπου Fight Club (δεν γίνεται σύγκριση, φυσικά, ποιοτικά) και θα έχουν δίκιο για την θετική μεταμόρφωση του Bradley Cooper. Θα έριχνα όλο το φταίξιμο στον σκηνοθέτη για αυτό το ελεγχόμενο ναυάγιο, αλλά αφότου πρόσεξα και το όνομα της σεναριογράφου, άναψε ένα λαμπάκι…

Βαθμολογία: (1/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.