Το Enemy Mine αποτελεί τη δεύτερη αγγλόφωνη ταινία του Wolfgang Petersen, λίγα χρόνια μετά την επιτυχία του Das Boot και ένα μετά το παιδικό Ιστορία Δίχως Τέλος. Πρόκειται για μια sci-fi ταινία παραγωγής 1985, με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά εφέ της εποχής (βλ. Dune, Star Wars, Star Trek κλπ). Η ταινία αποκτά σχετικό ενδιαφέρον (ευτυχώς) όταν ένας γήινος (ο νεαρός Dennis Quaid) και ο αντίπαλός του εξωγήινος (ο Louis Gossett Jr. κάτω από 5 κιλά μέικ-απ) πέσουν σε έναν έρημο πλανήτη και πρέπει να συνεργαστούν για να επιβιώσουν. Μεταξύ τους θα δημιουργηθεί μια ιδιαίτερη φιλία όταν βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους. Φυσικά και θα εμπλακούν σε διάφορες περιπέτειες που θα τους ενώσουν περισσότερο και θα δείξει στον «πολιτισμένο» γήινο ότι υπάρχουν και άλλοι λαοί ίσως και πιο πολιτισμένοι. Παρόλο τις σεναριακές και... επιστημονικές ευκολίες, η ταινία προσπαθεί να περάσει κάποια ουμανιστικά και αντιρατσιστικά μηνύματα και, εν τέλει, παρακολουθείται ευχάριστα μέσα στην απλοϊκότητά της.

Ανδρομέδα: αποστολή άκρως απόρρητος ήταν ο ελληνικός τίτλος της ταινίας The Andromeda Strain, παραγωγής 1971. Βασισμένη στο ομώνυμο techno-thriller μυθιστόρημα του Michael Crichton, η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Robert Wise, αποτελώντας απλά την καλύτερη ταινία που προέρχεται από βιβλίο του εν λόγω συγγραφέα μέχρι σήμερα (άλλες δουλειές του τα Jurassic Park, Η Σφαίρα, Timeline, Ανατέλλων Ήλιος κλπ). Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, τα καταπληκτικά σκηνικά και κυρίως η επιστημονική προσέγγιση δίνουν στο φιλμ μια αίσθηση ρεαλισμού, ο οποίος συμβάλλει φυσικά στην αύξηση της έντασης και της αγωνίας. Η ιστορία ενός θανατηφόρου μικρο-οργανισμού που ήρθε στη Γη από έναν διαστημικό δορυφόρο (και σκοτώνει στο πιτς-φυτίλι) δεν θα ξαναγυριστεί με τέτοιο τρομακτικά ρεαλιστικό τρόπο.

Έστω ότι είστε ένας μεσήλικας ο οποίος έχει μια καλή δουλειά, οικογένεια με μια τυπική συζυγική σχέση και καλοπαντρεμένα πλέον παιδιά, σκάφος για τις διακοπές σας. Έχετε δηλαδή ολοκληρώσει τους σκοπούς σας και τώρα απλά... ζείτε μέσα στη ρουτίνα και την καθημερινότητα. Τι θα λέγατε αν σας δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία να ξαναζήσετε; Αν σας πρότειναν να αλλάξετε ζωή, να αφήσετε πίσω σας τα πάντα και να ξεκινήσετε άλλος (και πιο νεαρός) άνθρωπος; Δύσκολα θα λέγατε όχι, όπως δηλαδή και ο ήρωας μας στην ταινία Seconds. Η συνέχεια όμως δεν θα είναι και τόσο ρόδινη, όσο δηλαδή σας υπόσχεται η Σατανική Επιχείρηση (του ελληνικού τίτλου). Αυτοί που ζουν πλέον μια δεύτερη ζωή, οι λεγόμενοι Seconds, βρίσκονται ανάμεσά σας και σας ελέγχουν ώστε οι καταστάσεις να μην ξεφύγουν από κανέναν έλεγχο.
Καφκικού περιεχομένου αυτό το εφιαλτικό σενάριο το οποίο βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του David Ely και σκηνοθετήθηκε με δεξιοτεχνία από τον John Frankenheimer (έντονα close-ups, στραβές γωνίες λήψης, κάμερα στο χέρι κλπ) έχοντας τη βοήθεια του εκπληκτικού φωτογράφου James Wong Howe. Επίσης, η ανατριχιαστική μουσική του Jerry Goldsmith «επιδεινώνει» την όλη κατάσταση, σπρώχνοντας μεθοδικά το τελικό αποτέλεσμα προς την παράνοια. Ο Rock Hudson βρίσκεται πρωταγωνιστής στην πιο τολμηρή επιλογή του, σε μια εποχή (1966) που η καριέρα του είχε πάρει την κατιούσα. Η εμπορική αποτυχία της ταινίας την εξαφάνισε για κάποιο διάστημα, μέχρι τη στιγμή που απέκτησε cult ταμπέλα και ανακαλύφθηκε πάλι.

Μετά τον Ιούλιο Βερν και τον Georges Melies, το 1950 ήταν η ώρα του Χόλιγουντ να εποικίσει τη Σελήνη. Ο τίτλος Destination Moon τα λέει όλα (οι ελληνικοί τίτλοι λένε ακόμα περισσότερα!). Το ενδιαφέρον σε αυτήν την περίπτωση έγκειται στο ότι οι δημιουργοί προσπάθησαν —με τα όποια μέσα διέθεταν εκείνη την εποχή— να φτιάξουν όσο πιο αληθοφανή γινόταν την ιστορία της κατασκευής του πυραύλου που θα πήγαινε τους πρώτους ανθρώπους στο φεγγάρι. Για αυτό λόγο έχουμε πολλές τεχνικές αναλύσεις και ένα ενδιαφέρον ένθετο βιντεάκι με τον... Woody τον τρυποκάρυδο που μας εξηγεί πολλά πραματάκια! Λιγότερο όμως από μια ταινία μυθοπλασίας πάντως, η ταινία αγγίζει το ντοκιμενταρίστικο στυλ (για να μην πούμε το προπαγανδιστικό). Ειδικά οι αναφορές για την απειλή της ανθρωπότητας αν και εφόσον κάποιοι εχθροί προλάβουν και πάνε πρώτοι στο φεγγάρι και το χρησιμέψουν ως βάση για να εκτοξεύουν πυραύλους, ακούγονται λίγο αστείες σήμερα. Επίσης αστείες μπορεί να σας φανούν πολλές σκηνές, ειδικά αυτές πάνω στον πύραυλο που... περπατάνε στο διάστημα και μερικές στο φεγγάρι· το σημερινό μάτι που έχει φάει τα εφέ με το κουτάλι θα τις δει ως παιχνίδια με playmobil! Εν κατακλείδι, η ταινία βλέπεται για... εγκυκλοπαιδικούς λόγους!

Υ.Γ.: Εμένα πάντως μου έφερε στο μυαλό την ομώνυμη περιπέτεια του... Τεν-Τεν!

Ο πρωταγωνιστής μας έχει καμένο πρόσωπο και κυκλοφορεί συνέχεια φορώντας γάζες. Αυτή του η αμφίεση τον έχει αποξενώσει από όλον τον κόσμο, ακόμα κι απ`τη γυναίκα του. Όταν βρει ένα γιατρό που θα του υποσχεθεί να του «φτιάξει» ένα νέο πρόσωπο, θα αλλάξει άρδην η ζωή του. Κι αυτό επειδή δεν θα μπορέσει να επανορθώσει τη δικιά του φάτσα, αλλά θα αποκτήσει Το πρόσωπο ενός άλλου. Θα ξαναγεννηθεί, θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση, θα γίνει ένας ξένος μέσα στον κόσμο, ένας αόρατος ανάμεσα στους γνωστούς του. Στο τέλος θα βάλει σκοπό να αποπλανήσει την ίδια του τη γυναίκα.

Η ταινία του Hiroshi Teshigahara παραγωγής 1966 δεν είναι καμιά απλή ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται στα ζητήματα ηθικής που ανακύπτουν και γι`αυτό βάζει το γιατρό να παρακολουθεί τον «ασθενή» και να τον «ανακρίνει». Προσπαθεί να βγάλει συμπεράσματα για τη μοναξιά, για το ρόλο της ταυτότητας στις σχέσεις των ανθρώπων, για τη σχέση εξωτερικής και εσωτερικής ομορφιάς. Μια καταπληκτική ταινία αποκλειστικά όμως για σινεφίλ κοινό.

---