---

Παρ 25 Δεκ 2009

Ευτυχισμένες γιορτές!

Περιμένατε κινηματογραφικό αφιέρωμα μέσα στα Χριστούγεννα; Κακώς! Τώρα είναι ώρα για ξεκούραση κι αρπαγή όσης ζεστασιάς μπορούμε από τους ανθρώπους που αγαπάμε και το γενικό κλίμα. Εγώ είπα να το ρίξω λιγάκι στην σάτιρα, αφού πιστεύω βαθιά πως κάθε ενήλικας έχει δικαίωμα να αισθάνεται σαν παιδί αυτές τις ημέρες και να γελάει… να γελάει όσο μπορεί, όσο δεν του επιτρέπει η ρουτίνα της καθημερινότητας. Το μόνο που με κολλάει είναι ότι κατά κάποιον τρόπο συμμετέχω στην παρερμηνεία των θείων, αλλά είμαι κάθετος στο ότι αυτά πρέπει να τα αισθανόμαστε οικεία, φιλικά απέναντι μας κι όχι απόμακρα όπως τις τελευταίες… χιλιετίες. Άλλο αμαρτία επί των θείων νόμων κι άλλο «αμαρτία» όπως αυτή εκφράζεται από ανθρώπους που έκαναν την πίστη επάγγελμα και δεν αναφέρομαι στο πλείστον του κλήρου. Πάμε, λοιπόν, το cine.gr παρουσιάζει...

Τα Χριστούγεννα του Μανωλάκη.

Αθήνα, 2009, ημέρα Χριστουγέννων. Σε ένα διαμέρισμα της Κυψέλης μένει ο Μανωλάκης με τους γονείς του. Ο Μανωλάκης είναι στην ηλικία των οχτώ και όπως πολλά παιδιά της ηλικίας του πιστεύει ακόμα ότι ο Αϊ Βασίλης φέρνει τα δώρα – αφού του φαίνεται απίστευτο πως οι αχαΐρευτοι γονείς του μπορεί να του αγοράσουν κάτι - και πως η γέννηση του Χριστούλη ήταν μια προσφορά της Πάναφον, αφού και αυτή ενώνει τον κόσμο.

Αυτές, όμως, οι γιορτές είναι δυσκολότερες από προηγούμενες, αφού οι γονείς του άδραξαν το καθυστερημένο εφάπαξ της γιαγιάς κι έφυγαν για το μαγευτικό Τιρόλο. Η ώρα είναι οχτώ το πρωί και σε δύο-τρεις ώρες θα εμφανιστεί η μπέιμπι-σίτερ που έχουν προσλάβει και που ο Μανωλάκης είναι σίγουρος πως την έχει δει στο ρεπορτάζ του Άλτερ για τις βασανίστριες μπέιμπι-σίτερ. Το δέντρο μοιάζει ομορφότερο από ποτέ κι ο μικρούλης ξυπνώντας το διαλέγει για συντροφιά από τον Παπαδάκη…

-Αχ δέντρο μου, δεντράκι μου, υπάρχει άραγε στα σίγουρα ο Αϊ Βασίλης, αυτός φέρνει τα δώρα, ο Θεούλης μάς αγαπάει, η Καλομοίρα θα κάνει, επιτέλους, διεθνή καριέρα;
Οι απορίες κατέκλυσαν τον κατανυκτικό χώρο και οι απαντήσεις δεν άρχισαν να έρθουν...
-Ναι, Μανωλάκη!
Απάντησε το δέντρο και δεν προκάλεσε απορία στον μικρό αφού αν έχεις dvd τα έχει δει ήδη όλα.
-Σήμερα ο Θεούλης μού ψιθύρισε πως μπορείς να τον καλέσεις και να σου πραγματοποιήσει τις ευχές που κρατάς μες στην καρδιά σου. Μπορείς να ζητήσεις ότι θέλεις και να ξεχρεώσεις σε πενήντα ισόποσες δόσεις με το μοναδικό επιτόκιο του 30%.
Ο Μανωλάκης ένοιωσε ευτυχισμένος όσο ποτέ. Οι προσευχές του εισακούστηκαν στα ουράνια. Ο Αϊ Βασίλης ήταν πραγματικότητα, η Καλομοίρα θα κατακτούσε Ευρώπη και Αμερική.
-Χμ, νόμιζα ότι διεθνή καριέρα θεωρούταν και η Τουρκία… Πρόσθεσε το δέντρο και προσγείωσε τα όνειρα του Μανωλάκη. Τι τον νοιάζει όμως αυτό, μπορεί να έχει ότι θέλει. Αποφασιστικός ανταποκρίνεται…
-Πώς μπορώ να μιλήσω με τον Θεούλη;
-Συγκενρώσουουουου.
-Συγκεντρωμένος είμαι δέντρο μου.
-Όχι εννοώ συγκεντρώσου και παρακάλεσε τον μέσα σου να σου φανεί. Θα δεις. Τώρα πρέπει να σιωπήσω αφού ο χρόνος ομιλίας μου έληξε. Καλά Χριστούγεννα Μανωλάκη και τα βράδια κλείνετε τα λαμπάκια. Άναψα το καψερό.
Το δέντρο πράγματι σιώπησε, όπως και οι βουλευτές όταν τους ζητούνται ευθύνες, κι αμέσως ο μικρός Μανωλάκης έβαλε μπρος τα ζόρικα κόλπα που έμαθε από την Ινδία, μέσω του Νάσιοναλ Τζεογκράφικ, και την επιτέλους χρήσιμη, αλλά περίεργη, επιμονή του μπαμπά να βλέπει κρατική τηλεόραση.
-Τζένγκα, Τζένγκα. Όχι λάθος. Θεούλη μου, Θεούλη μου εσένα εγώ καλώ να έρθεις εδώ στο πλάι μου, να δεις το τι ποθώ.

Όπως καταλάβατε ο Μανωλάκης δεν είχε ελπίδες να γίνει Ελύτης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι ελπίδες για Νόμπελ ήταν λιγοστές. Το θαύμα έγινε. Μια λάμψη γέμισε το δωμάτιο κι ο μικρός έσπευσε να καλέσει τον Χαρδαβέλα, ώσπου μια γλυκιά γυναικεία φωνή τον καθησύχασε…

-Να είσαι ευγενικός και ποτέ εγωιστής. Να ακολουθείς τον δύσκολο δρόμο του καλού και ποτέ τον εύκολο που οδηγεί στην κακία. Τότε, ίσως, μια μέρα να γίνεις αληθινό παιδάκι.
-Μήπως ψάχνετε για την οικία του Κύριου Τζεμπέτο;
-Ναι, Πινόκιο εσύ δεν είσαι;
-Όχι, ο κύριος Τζεμπέτο μένει ακριβώς δίπλα.
-Συγνώμη.

Το λάθος θαύμα, που αργότερα οδήγησε τον διευθυντή του ΟΤΠ (Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Παραδείσου) να παραιτηθεί, δεν πτόησε τον μικρούλη που συνέχισε με περισσότερη επιμονή της επικλήσεις…

-Θεούλη μου, Θεούλη μου, αχού καλέ Θεούλη – η ηλικία των οχτώ είναι άκρως επικίνδυνη αφού δεν έχει κατοχυρωθεί πλήρως η σεξουαλική ταυτότητα - έλα αμέσως από εδώ, πριν απ`την Ουκρανέζα.
Μια φωνή ακούστηκε από το υπερπέραν…
-Ο Θεούλης αυτήν την στιγμή απουσιάζει. Αμέσως μετά το χαρακτηριστικό ήχο αφήστε μήνυμα και οι ουρανοί θα επικοινωνήσουν με σας. Ωσαννά! Ωσαννά! Αλληλούια, Αλληλούια, Αλλήλουουιααα...
-Ναι, λέγομαι Μανώλης και οι γονείς μου με έχουν αφήσει μοναχό να περάσω τις γιορτές...
-Έλα γιέ Μου μονογενή.
Διέκοψε μια δυνατή φωνή.
-Νόμιζα πως θα είναι κανένα παιδαρέλι που θα ζητάει να βάλω το χέρι Μου να μπει στο Εξ-Φάκτορ. Άσε τις ειρωνείες και πες Μου, πάλι άδειασες την πιστωτική;
-Εεε, δεν είμαι ο Χριστούλης, απλά με λένε Μανώλη και θα ήθελα...
-Την μάνα του Γιου Μου. Πες Μου τι θες αλλά πες Μου γρήγορα, Είμαι διακοπές σε μαύρη τρύπα.
-Καλέ μου Θεούλη θα ήθελα ειρήνη για όλους, ευτυχία για μένα και την Καλομοίρα και να φέρεις τους γονείς μου πίσω.
-Μιλάς με σύνεση και αυτό Με εντυπωσιάζει. Όμως, αυτά που Μου ζητάς δεν είναι στο χέρι Μου. Θα επικοινωνήσω με τον Αϊ Βασίλη κι όταν θα συνδεθεί με σένα, ζήτα του ότι θες. Πάντως, επειδή Μου είσαι συμπαθής θα σου ικανοποιήσω την μία από τις ευχές Αυτοπροσώπως. Από εδώ και πέρα κάθε κορίτσι στην Γη θα ονομάζεται Ειρήνη. ΟΚ; Άντε τα λέμε...
Γεμάτος απορίες αλλά με περισσή αυτοπεποίθηση αφού οι ουρανοί είχαν πλέον ανοίξει, ο μικρός Μανωλάκης συνέχισε τον εορταστικό χαβά του.
-Άγιε μου Βασίλη, έλα από δω να σου ζητήσω δώρα για όλο το συφερτό.
-Χο, χο, χο!
Ο ήχος ήταν οικείος και χαρούμενος. Όχι δεν ήταν ο Μικρούτσικος αλλά ο Αϊ Βασίλης από την Καισαρεία. Η γνώριμη περσόνα με τα πυκνά γένια εμφανίστηκε να κάθεται στην πολυθρόνα εμπρός του.
-Χο, χο, χο! Είσαι εσύ ο Μανωλάκης που ο Κύριος και Θεός μας μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια;
-Ναι, Άγιε μου Βασίλη, δεν θα ήθελα να το παινευτώ, αλλά εγώ είμαι. Θα ήθελα να....
Η φόρα κόπηκε με τη γνωστή χαριτωμενιά από τον Άγιο.
-Χο, χο, χο! Άφησα πίσω στην Καισαρεία την Βασίλενα να καθαρίζει αυγά, εξού και το γέλιο, και έχει ανοίξει η όρεξή μου. Έχεις κανένα μπινελικάκι εορταστικό να τσιμπήσουμε ή θα την βγάλουμε ξεροσφύρι;
-Δεν έχουμε γλυκά, Άγιε μου, η μαμά νομίζει ότι ο Τσελεμεντές είναι βαρύ ανάγνωσμα, αλλά το ψυγείο είναι γεμάτο καλούδια. Έχει και τη παραδοσιακή πίτσα ντιλίβερι των Χριστουγέννων.
Τα λόγια περίττευαν πλέον και το όργιο δεν άργησε να αρχίσει. Ο Άγιος με μένος αρχίνησε από την παραδοσιακή πίτσα, συνέχισε με ότι φαγώσιμο βρήκε εμπρός του και τέλος την άραξε με μια Άμστελ στο χέρι.
-Χικ, χικ, χικ! Κάθε χρόνο τα ίδια. Ξεκινάω από ένα σπίτι και δεν ξεκολλάω με τίποτα. Δεν παίρνεις τηλέφωνο το ντιλίβερι να συνεχίσουμε; Κλειδιά ακουστήκανε στην πόρτα.
-Κρύψου, Άγιε μου Βασίλη, ήρθε η Ουκρανή.
Του κάκου, ο Άγιος δεν καταλάβαινε Εορτάσαντα και το μοιραίο συνέβη…
-Ποιος είναι ο κύριος, Μανωλάκη;
Ο Μανωλάκης έμεινε να την κοιτάζει με μάτια γουρλωμένα από τον φόβο, κάτι που έκανε κι ο Άγιος χωρίς τον φόβο.
-Έχω έλκηθρο, είσαι για βόλτα;
-Έχω μαστίγιο, έχεις μετρητά;
Η έλξη ήταν αμοιβαία. Οι δύο τους έφυγαν αγκαζέ από το σπίτι, αφήνοντας πίσω τους τον εμβρόντητο Μανωλάκη να κοιτάει την κλειστή πόρτα. Αφού πέρασε το πρώτο σοκ, επιτέθηκε με περισσή εκδικητική μανία στο δέντρο, μετά στο δωμάτιο, μετά στο σπίτι ολάκερο. Σήμερα ο Μανώλης είναι 30 χρονών (εορταστική αδεία) και ξεχρεώνει το χρέος στους γονείς του για τις καταστροφές και το εορτοδάνειο των Ουρανών, αφού θεωρήθηκε αμετάκλητο. Όχι, η Καλομοίρα δεν έκανε διεθνή καριέρα, απλά παντρεύτηκε Τούρκο πασά με τα όλα του και κερδίζει τα προς το ζην στην Κωνσταντινούπολη.

Χρόνια Πολλά λοιπόν και ευτυχισμένος... όμως ας προσέχουμε καλύτερα το ποιος μας ακούει....

---