---

Δευ 17 Νοε 2008

Ημέρα 2η

Σάββατο πρωί, δεύτερη μέρα προβολών με πολλές ικανοποιητικές ταινίες κινούμενες σε διαφορετικά μήκη κύματος. Πρωί – πρωί χωθήκαμε στην αίθουσα για την προβολή της νέας, βραβευμένης στις Κάνες, ταινίας των αδερφών Dardenne. Το Le Silence de Lorna, είναι το πιο μυστηριώδες και περίπλοκο σεναριακά φιλμ των Βέλγων σκηνοθετών, γεμάτο κοινωνικούς προβληματισμούς και ηθικά μηνύματα σκηνοθετημένο με τον ανατρεπτικό ρεαλισμό των αδερφών.

Της προβολής ακολούθησε ένα masterclass, στο οποίο ο Luc Dardenne (χωρίς το άλλο μισό) ανέλυσε τον τρόπο που βλέπουν οι δυο τους τα κινηματογραφικά πράγματα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο σκηνοθετούν. Μεταξύ άλλων μίλησε για το διακαή πόθο του αδερφού του να γίνει θεατρικός ηθοποιός αλλά λόγω έλλειψης ταλέντου κατέληξε στην σκηνοθεσία, σημείωσε ότι το σινεμά τους είναι καθαρά ανθρώπινο και αναφέρεται σε ανθρώπους που ζουν σε καταστάσεις ένδειας αγαθών και ορμώμενος από τις παγκόσμιες οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές τόνισε χαρακτηριστικά ότι «φτάνουμε στο σημείο να ζούμε πνιγμένοι στα σκατά μας λόγω υπέρμετρων μ……ν (ανοησιών)» και αδιαφορούμε για το αν αυτός που βρίσκεται δίπλα μας υποφέρει.
Πιο αργά το βράδυ πραγματοποιήθηκε τιμητική εκδήλωση προς τιμήν των δύο Ευρωπαίων δημιουργών.

Πολύ νωρίτερα όμως, κατά το μεσημεράκι, κατευθυνθήκαμε στις αίθουσες του Ολύμπιον για να παρευρεθούμε στην προβολή της πρώτης ταινίας του Διεθνούς Διαγωνιστικού, παρουσία της σκηνοθέτιδας και σύσσωμης της κριτικής επιτροπής και για να πάρουμε τελικά μια μεγάλη κρυολουσία. Άσχημα τα πράγματα για το Αργεντίνικο Μια Βδομάδα μόνοι, ένα αργόσυρτο και κενό φιλμάκι με ήρωες τα παιδιά, που λέει μονάχα δύο – τρία πραγματάκια μέσα σε δύο ολόκληρες ώρες που έμοιαζαν να μην περνάνε με τίποτα.

Δείγμα πρώτο αρνητικό λοιπόν και το δεύτερο….κάπως έτσι και αυτό. Ο Αποχωρισμός από την Ινδία και ο δικός μας από την αίθουσα έμοιαζε μάλλον αναπόφευκτος. Δήθεν πολιτικό, δήθεν ιδεολογικό, δήθεν κινηματογραφικό…Για γερά νεύρα και μεγάλες αντοχές…

Με αυτά και μ’ αυτά κατευθυνθήκαμε στη Φρίντα Λιάππα και την αποθήκη D του λιμανιού, όπου επικρατούσε το αδιαχώρητο στην είσοδο. Συνωστισμός για Τα Γυαλιά της Γιαπωνέζας Naoko Ogigami, η οποία μάλλον τα έβαλε σε όλους για τα καλά. Αν και η προβολή καθυστέρησε περίπου μισή ώρα λόγω μιας χαοτικής κατάστασης και έλλειψης συντονισμού, εν τούτοις απολαύσαμε τη συγκινητική, ανθρώπινη και υπερβολικά όμορφη ιστορία μιας περίεργης καθηγήτριας που βρίσκεται για διακοπές σ’ ένα υπέροχο μέρος, στο οποίο συναντάει ανθρώπους που εκλείπουν από την αστικοποιημένη ζωή μας, για να της μάθουν τελικά πως θα πρέπει να ζει. Είναι σίγουρο πως άξιζε τον κόπο η τόση αναμονή.

Για το φινάλε αφήσαμε το προερχόμενο από μεγάλα φεστιβάλ Ασε το Κακό να μπει που παρά το γεγονός της μεταμεσονύχτιας προβολής του, εντός της αίθουσας δεν έπεφτε καρφίτσα. Αυτό εξέπληξε και χαροποίησε ιδιαίτερα τον σκηνοθέτη της ταινίας που δήλωσε παρόν προκειμένου να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις μετά την προβολή. Ανατρεπτικό και καθαρά ευρωπαϊκό σινεφίλ θρίλερ που συνδυάζει επιτυχημένα δυο ιστορίες: μια ερωτική και μια αρκετά τρομακτική.
Αξίζει να επισημάνουμε ότι θέμα συζήτησης στα πηγαδάκια αποτέλεσε και η ταινία Φιλιά με καταγωγή από την Ιρλανδία, που μάλλον άρεσε σε πολλούς.

---