---

Πεμ 05 Ιουν 2008

Sex and the city : Δικαιολογώντας τις γυναικείες νευρώσεις

Γεια σου φίλε αναγνώστη. Ξέρω ότι η πρώτη blockbusterια του καλοκαιριού που έρχεται είναι το Sex and the city και μετά από επτά σεζόν με τις τέσσερεις καλοντυμένες μεγαλοκοπέλες, σε ρωτάω ευθέως: τι έμαθες; Αφού ζορίζεσαι, ας σε βοηθήσω εγώ.



Έμαθες πως αν αντιμιλήσεις στην Miranda θα σε δαγκώσει στην καρωτίδα και θα πεθάνεις. Έμαθες πως για να γλυτώσεις το σεξ με την Samantha πρέπει να είσαι ευνούχος. Έμαθες πως αν πλησιάσεις την Charlotte θα έπρεπε να απαντήσεις στο ερώτημα «εγώ πότε θα γίνω μάνα;». Έμαθες ότι η Carrie πιθανότατα είναι η τελειότερη γυναίκα του κόσμου (με τα 143 ζευγάρια παπούτσια/γραμμένο άρθρο) και τέλος έμαθες πως ο Mr. Big δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «αγόρι για σπίτι». Ναι μεν εσύ το έμαθες, αλλά η Carrie μετά από τρία χρόνια συμβίωσης (και άλλα επτά στην πλάτη, do the math) δεν φαίνεται να το έχει καταλάβει…

Και έτσι πάμε στην ταινία (τα spoilers αρχίζουν, take cover). Η Carrie αφού συζεί με τον Big με ένα status που η μέση Ελληνίδα δεν θα ανεχόταν πάνω από ένα δίμηνο χωρίς να ρωτήσει «που πάμε;», ψιλοεκβιάζει τον Big για να είναι «νομικά καλυμμένη», σε περίπτωση που αυτός ξαναβρεί καμία 25χρονη Ρωσίδα και την στείλει στα παπούτσια της. Προσωπικά πιστεύω πως αν οι συγγραφείς είχαν λιγάκι χιούμορ, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα αλάνθαστο και τυπικό ελληνικό εύρημα: τα αδέρφια της Carrie θα κατέφταναν από τα Σφακιά, μαυροφορεμένα και με χατζάρες, θα έπιαναν τον Big από την γραβάτα και θα του έλεγαν «θα την πάρεις ή θα αποθάνεις ωρέ;» και ο γάμος θα γινόταν πιο γρήγορα και από τον στιγμιαίο καφέ. Αλλά οι συγγραφείς προτιμούν να βάζουν τον Big σε δέσμευση (όταν ο άνθρωπος φοβόταν την δέσμευση περισσότερο απ’ ότι φοβάται ο Woody Allen τον Χάρο) με την νοοτροπία «έλα μωρέ, και δεν παντρευόμαστε εκεί να πάει και το παλιάμπελο..», με την ίδια ευκολία που υπογράφεις στο manager ποδοσφαίρου τον υπερταλαντούχο 18χρονο Καμποτζιανό δεξί μπακ (που είναι τρία χρόνια άνεργος), μόνο και μόνο επειδή είναι ελεύθερος. Η Carrie χαίρεται, οι άλλες λυσσάνε (αν οι φίλες σου δεν λυσσάξουν, δεν έχεις καταφέρει τίποτα σε αυτή τη ζωή) και ολόκληρη η Νέα Υόρκη αντί να ασχολείται με το δίλλημα «Χίλαρυ ή Ομπάμα;», κρατάει την ανάσα της μέχρι να διαλέξει φόρεμα η Carrie. Για να μην τα πολυλογώ, η Carrie σχεδιάζει στο μυαλό της ένα γάμο φτιαγμένο για παραμύθι (μόνο τα ξωτικά, οι Σιθ και οι Σλίθεριν έλειπαν από το guest list) και οργανώνει τα πάντα ώστε να είναι τόσο πομπώδη και εντυπωσιακά, που ο Big φρικάρει και την ..ψιλοκάνει.

Για αρχή, το ότι ο Big με τις τόσες ετοιμασίες θα φρίκαρε (αλλάζει ο άνθρωπος;) ήταν πιο πιθανό και από καύσωνα στο κέντρο της Αθήνας, Ιούλιο μήνα. Για να δικαιολογήσουμε όμως και το τέλος-κωλοτούμπα, ο Big φρικάρει, αλλά την βλέπει να φεύγει από τον γάμο κλαμμένη σαν τις Τρωάδες και ξε-φρικάρει (αυτό είναι πιο απίθανο και από το να μην είναι ιδρωμένος ο διπλανός σου στο λεωφορεία, εκείνη την ίδια μέρα του Ιουλίου), για να οδηγηθούμε σε ένα συναισθηματικό κρεσέντο, όπου η Charlote μεταμορφώνεται για λίγο σε gargoyle και απειλεί να φάει τον έρμο τον Big που πλήγωσε την πριγκίπισσα…

Από εκεί και πέρα η ταινία εξελίσσεται όπως και η σειρά, αλλά αντί να χρειαστεί δύο σεζόν, χρειάζεται δύο ώρες. Το μήνυμα είναι «αν-πιστεύεις-στην-αγάπη-θα-βγεις-κερδισμένος-γιατί-η-αγάπη-παντα-κερδίζει», ακόμα και αν είσαι πενηντάρα και συμπεριφέρεσαι σαν δεκαεφτάχρονη στις αντρικές ντουζιέρες. Just for the record πάντως, και η Αννα Παναγιωτοπούλου τα ίδια έκανε στο Dolce Vita, αλλά ούτε σε ταινία βγήκε, και «τεκνατζού» την είπαμε…



Φίλε αναγνώστη κλείνω με μια συμβουλή, χωρίς να σου αποκαλύπτω το τέλος, αλλά αν βάλεις κάτω τα στοιχεία, μην μου πεις πως περιμένεις την τεράστια ανατροπή. Είπαμε, η αγάπη θα κερδίσει. Σε μια σκηνή της ταινίας, η Carrie ψάχνει ένα κωδικό για να εισαχθεί στα κρυμμένα (στον υπολογιστή της) email του Big. Ο κωδικός έχει τέσσερα γράμματα. Σου δίνω τα τρία. L,O,V. Αν τώρα πιστεύεις πραγματικά πως το τέταρτο δεν θα είναι το Ε, πήγαινε στην ταινία, είναι πραγματικά φτιαγμένη για σένα και την ροζ φούσκα σου. Α και άλλη μια συμβουλή. Αφού βγεις από την ταινία, έχε καλού-κακού και μια απάντηση στο ερώτημα «που πάμε». Και δεν εννοώ την απάντηση “για ποτό, έτσι δεν είναι;”…

---