• ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...

  • Αριθμός ταινιών: 22316
  • Αριθμός συν/τών: 759967
  • Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ!


Πεμ 03 Απρ 2008

VALSE IN BRUGES




...με ενδιαφέρει η ταινία μου να αρέσει σε ανθρώπους που θα βρουν σε αυτήν ένα κομμάτι του εαυτού τους...
Κωνσταντίνα Βούλγαρη



[8.] Ο Βούδας λιποθύμησε από Ντροπή (2007)
της Hana Makhmalbaf
Υπόθεση: Η εξάχρονη Μπακτάι ζει στο Αφγανιστάν κάτω από άθλιες συνθήκες και αγωνίζεται να ξεπεράσει τα εμπόδια της βίαιης κοινωνίας στην οποία ζει ώστε να καταφέρει να μάθει γράμματα.


Loading Player...













[7.] Superhero Movie (2007)
του Craig Mazin
Κοίτα τι βλέπω: Οι πάγοι λιώνουν. Τα δάση λιγοστεύουν. Το AIDS δεν έχει νικηθεί ακόμα. Στην γή ξεφυτρώνουν καθημερινά νέες εστίες πολέμου. Και οι Κινέζοι δέρνουν ακόμα Θιβετιανούς. Δεν θα σας ζητήσουμε να διαδηλώσετε ή να προστατέψετε τον Αμαζόνιο αλλά μπορείτε να κάνετε κάτι για να δείξετε πως σας ενδιαφέρει το επίπεδο των ταινιών που σας(μας) προσφέρονται.

Αποφύγετε το Superhero Movie

Κουρασμένες συνταγές, κουρασμένα αστεία και μια παραγωγή τόσο βιαστική που δεν αρμόζει ούτε σε film series του youtube. Δεν είναι έκπληξη που ο σκηνοθέτης (και σεναριογράφος) του φιλμ είναι ο άνθρωπος που συνέβαλλε στην σεναριογραφία των Scary Movie 3 και 4, μιας που το Superhero Movie όχι μόνο χρησιμοποιεί με τον ίδιο τρόπο (δηλαδή λανθασμένα) την έννοια «παρωδία» αλλά οι διασκεδαστικές στιγμές είναι περίπου όσες και στα τελευταία Scary Movie (δηλαδή: Mία). Αν θέλετε οπωσδήποτε να δείτε το φιλμ μπορείτε να περιμένετε το DVD. Να θυμάστε όμως πως κάθε φορά που ένας άνθρωπος επιλέγει να δει το Superhero Movie, πεθαίνει ένα panda.
Βαθμολογία:
2/10 Stars
2/10 Stars (2/10)

Loading Player...













[6.] Το μεγάλο Ξεπούλημα (2007)
του Florian Opitz
Κοίτα τι βλέπω: Περισσότερο ευαίσθητο παρά πεφωτισμένο το ντοκιμαντέρ του Florian Opitz προέρχεται και αυτό από την θεματική δεξαμενή τους παρόντος. Αν δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, θα είναι η οικολογία και αν δεν είναι αυτή θα είναι η γενικευμένη αποκτήνωση που τείνει να γίνει το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης κοινωνίας και συναντάται σε κάθε της έκφραση, εχθρική ή όχι. Φιλοδοξία και αυτού του ντοκιμαντέρ με τον τετριμμένο αλλά πιασάρικο τίτλο είναι να συνδράμει την αντιληπτική μας ικανότητα σχετικά με ό,τι διαδραματίζεται διεθνώς. Χρησιμοποιώντας 4 παραδείγματα ιδιωτικοποίησης απ’ όλο τον κόσμο υπογραμμίζει τις συνέπειές της τόσο για την επιβίωση όσο και για την ποιότητα της ζωής μας και κατορθώνει να κάνει το βαρύ ως προς το περιεχόμενο υλικό του, αφηγηματικά εύπεπτο, καθώς δεν επιλέγει να μας βομβαρδίσει με διαγράμματα, χαρτιά και αποδείξεις, απλώς και μόνο με τις ιστορίες των ανθρώπων που θίγονται. Τα δικά τους λόγια ζωγραφίζουν την εικόνα αυτού του κόσμο, ενός κόσμους υπολογιστικού και απάνθρωπου. Στη Νότια Αφρική, στις Φιλιππίνες, στην Βρετανία ή στην Βολιβία το θύμα των σαρωτικών οικονομικών εξελίξεων παραμένει πάντα ο απλός πολίτης. Ως ντοκιμαντέρ δεν προβαίνει σε ακριβείς αναλύσεις ούτε και διακρίνεται για την οξεία ματιά του και τον καυστικό του λόγο. Παραμένει πιστό σε μία έως και συγκινητική αφήγηση που κυρίως περιγράφει, λιγότερο αναλύει, τις συνθήκες ζωής όπως αυτές διαμορφώνονται με ταχύτατους και εκτός ελέγχου μας ρυθμούς… Αν αυτό αρκεί για να σας κινητοποιήσει…
Βαθμολογία:
5/10 Stars
5/10 Stars
5/10 Stars
5/10 Stars
5/10 Stars (5/10)

Loading Player...













[5.] Το Μαύρο Μπαλόνι (2007)
της Elissa Down
Κοίτα τι βλέπω:Mία οικογένεια μετακομίζει σε νέα γειτονιά και ο ένας γιος προσπαθεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των νέων αυτών συνθηκών έχοντας επιπλέον να αντιμετωπίσει και τα ανάμεικτα συναισθήματα που προκαλούν οι απρόβλεπτες αντιδράσεις του αυτιστικού αδελφού του στον κοινωνικό του περίγυρο. Από την Αυστραλία και μέσω Βερολίνου όπου και βραβεύτηκε, μας έρχεται αυτή η ταινία ενηλικίωσης, το κέντρο βάρους της οποίας αποτελεί το δύσκολο ζήτημα του αυτισμού και η καταλυτική επίδραση του στο ψυχισμό μίας οικογένειας. Η ταινία αν και ειλικρινής στις προθέσεις της και απογυμνωμένη, κατά την γνωστή αυστραλέζικη παράδοση, από κλισέ που βγάζουν μάτι και προκαλούν δάκρυ, δεν αποφεύγει τον σκόπελο της μοναδιάστατης προσέγγισης του προβλήματος που με τη σειρά του περιορίζει τις υποκριτικές επιλογές των ηθοποιών. Θα παρακολουθήσετε μία έντιμη αφήγηση, μίας ημιβιογραφικής ιστορίας της δημιουργού αλλά θα διαπιστώσετε ότι παρά την εντιμότητά της δεν κατορθώνει ποτέ να γίνει ένα πολυδιάστατο ψυχολογικό δράμα.
Βαθμολογία:
5.5/10 Stars
5.5/10 Stars
5.5/10 Stars
5.5/10 Stars
5.5/10 Stars
5.5/10 Stars (5.5/10)
Loading Player...













[4.] Η Επιστροφή (2007)
του Βασίλη Δούβλη
Κοίτα τι βλέπω: Ο ταχυδρόμος χτυπάει δύο φορές... σε ένα χωριό των Ιωαννίνων και ο Βασίλης Δούβλης αναμασά κινηματογραφικά το γνωστό στερεότυπο του τριγώνου που αποτελείται από μία σχετικά νέα γυναίκα που βρίσκει στο πρόσωπο νεώτερού της άντρα που κουβάλησε ο σύζυγός της στο σπίτι, το ερωτικό ενδιαφέρον που της έχει στερήσει ο γάμος της. Το έχουμε ξαναδεί πολλάκις όμως αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά ή μάλλον λέει απλώς ότι ο Βασίλης Δούβλης δεν μας εντυπωσίασε με το θέμα της ταινίας του. Βεβαίως, η ιστορία αυτή είναι ενταγμένη ομαλά στον πλαίσιο της ελληνικής επαρχίας και των εξαναγκασμών της ενώ δεν παραλείπει να θίξει και το φλέγον ζήτημα του πως νιώθει ο ξένος στον ξένο τόπο ή και στον δικό του όταν επιστρέψει μετά από πολλά χρόνια. Η ταινία του είναι προσεκτικά γυρισμένη, διαθέτει μία εξαιρετική φωτογραφία και ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο ΑπαρτιάνΣκουλά που βγάζει ασπροπρόσωπο τον δημιουργό της. Ο ρυθμός της αφήγησης είναι σταθερός, η ιστορία εξελίσσεται κανονικά και παρά το προβλέψιμο της κατάληξης η θέαση διατηρεί ένα σχετικό ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.Περισσότερα>>>
Βαθμολογία:
7/10 Stars
7/10 Stars
7/10 Stars
7/10 Stars
7/10 Stars
7/10 Stars
7/10 Stars (7/10)
Loading Player...













[3.] In Bruges (2008)
του Martin McDonagh
Κοίτα Τι Βλέπω:Δύο επαγγελματίες δολοφόνοι (Gleeson, Farrell) βρίσκονται αποκλεισμένοι στην Bruges (Bέλγιο ρε απαράδεκτοι!) εν αναμονή νέων εντολών, αφού η προηγούμενη, Λονδρέζικη «δουλειά» τους είχε απρόσμενες εξελίξεις. Ο ένας (Farrell) βρίσκει την πόλη απαίσια. Ο άλλος την βρίσκει μαγευτική. Μην περιμένετε μανιακές Shoot `Em up καταστάσεις ή μια Guy Ritchie Wannabe ταινία. Το In Bruges, μια έξυπνη μαύρη κωμωδία με δυνατούς χαρακτήρες και διασκεδαστικό, «βρώμικο» σενάριο είναι μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις που το κουρασμένο είδος του crime movies μας έχει προσφέρει τα τελευταία χρόνια. Πολύ καλή δουλειά από τον- σχεδόν- πρωτάρη Martin McDonagh και εξαιρετική χημεία από το πρωταγωνιστικό ντουέτο κάνουν το In Bruges το πιο χαμηλόφωνο must της εβδομάδας. Για να φανταστείτε, μέχρι που συμπαθήσαμε τον Colin Farrell.
Βαθμολογία:
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars (7.5/10)
Loading Player...













[2.] The Kite Runner (2007)
του Marc Forster
Κοίτα Τι Βλέπω:O Amir, Αφγανός συγγραφέας που ζει στην Αμερική επιστρέφει στην γενέτειρά του για να αντιμετωπίσει παλιούς εφιάλτες αλλά και να αναπολήσει την σχέση με τον παιδικό του φίλο, Hassan. Βασισμένο στο πολυσυζητημένο Best seller του Khaled Hosseini, και σκηνοθετημένο από τον Marc Forster, το Kite Runner βάζει υποψηφιότητα ως το πιο φιλόδοξο δραμα της χρονιάς. Ο Forster μερικές φορές το παρακάνει με τον λυρισμό, κάτι που ίσως σας ενοχλήσει, όπως ενόχλησε εμάς στο Neverland, αλλά το σενάριο (του Benioff) πιάνει τα πολλαπλά επίπεδα του μυθιστορήματος και οι χαρακτήρες στην οθόνη είναι κάθε άλλο παρά χάρτινοι. Σημαντικό μέρος της επιτυχίας πρέπει να αποδοθεί στις ζεστές ερμηνείες των νεαρών πρωταγωνιστές, Ebrahimi και Mahmidzada, που ως γνωστόν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα χώρα τους, φοβούμενοι για τη ζωή τους. Αν θέλετε έναν και μοναδικό λόγο να δείτε το φιλμ, είναι αυτός: Η ταινία εξόργισε τους ταλιμπάνους. Reverse Psychology και κάντε τις πράξεις μόνοι σας.
Βαθμολογία:
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
7.5/10 Stars
10/10 Stars (7.5/10)

Loading Player...













[1.]
Κοίτα Τι Βλέπω:Ένα νεαρό δυσλειτουργικό ζευγάρι χορεύει ένα βαλς έρωτα και πόνου πασχίζοντας να κατακτήσει το αγαθό της οικειότητας και να κατανοήσει την αξία του. Ένα φλερτ με την ζωή, τον έρωτα, τον αποχωρισμό και τον θάνατο – άλλωστε αυτά τα τέσσερα είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους – αποτυπώνει κινηματογραφικά η Κωνσταντίνα Βούλγαρη αποδεικνύοντας ότι το αποτέλεσμα της ειλικρινούς συναισθηματικής έκθεσης διαθέτει αναμφισβήτητη καλλιτεχνική αξία. Ναι, είναι μία πολύ προσωπική ταινία. Η δημιουργός αφηγείται με τον τρόπο που νιώθει, με ρυθμό που εναλλάσσεται, με τόλμη αλλά και αμηχανία και κατορθώνει να μας καθιστά κάθε φορά αντικειμενικούς παρατηρητές μίας σχέσης που διψά να είναι γλυκερή και μελό κατά τα πρότυπα των εξώφυλλων και του ρομαντικού σινεμά αλλά αδυνατεί να είναι οτιδήποτε άλλο από ρεαλιστική, σκληρή και φριχτά ανθρώπινη. Φυσικά, κανείς μπορεί να αναλωθεί σε κλισέ παρατηρήσεις που αφορούν στο πόσο καλογυρισμένη είναι ή δεν είναι... Δεν θα συμβούλευα κανέναν από εσάς να διυλίσει αυτή την άσκηση έκφρασης, καθώς θα κινδυνεύσει να απολέσει την ουσία. Η ταινία της Κωνσταντίνας Βούλγαρη είναι από αυτές που κατασταλάζουν μέσα μας πολύ αργότερα… Όταν δεν νιώθουμε αυτήν την αμηχανία, την ενόχληση που προκαλεί η τόση ειλικρίνεια, όταν είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε το γεγονός της αλήθειας που διατυπώνει. Περισσότερα>>>
Βαθμολογία:
8/10 Stars
8/10 Stars
8/10 Stars
8/10 Stars
8/10 Stars
8/10 Stars
8/10 Stars
8/10 Stars (8/10)

Loading Player...















 
 
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.