---

Δευ 19 Νοε 2007

Masterclass John Malkovich

Την Κυριακή δεν ήταν μόνο το masterclass του John Malkovich που άξιζε, αλλά και αυτό που έκαναν νωρίτερα οι παστές σαρδέλες!!Πόσο πολύ τις καταλαβαίνω τώρα... Όπως σας είχα αναφέρει θα διεκδικούσα μία θέση στον ήλιο. Γι΄αυτό ήμουν στην αποθήκη Α΄ από τις 9μισυ, ενώ στις 10 η ουρά ήταν έτοιμη! Επι 45 λεπτά ανέπνεα με δυσκολία, όταν στις 11 παρα δέκα άνοιξαν οι "πύλες του παραδείσου" δεν χρειάστηκε να κουνηθώ για να μπω μέσα... μ΄έβαλαν οι υπόλοιποι που έσπρωχναν! Μπήκα εγώ, μπήκε και ο John (έχουμε πλέον οικειότητα μετά απ΄όσα είπαμε!) και οι ερωτήσεις ξεκίνησαν. Κατάλαβα απ΄την αρχή ότι τα όσα θα άκουγα θα ήταν ειλικρινή, καθώς όπως είπε ο ίδιος, δεν τον ενδιαφέρει η κοινή γνώμη, παρα μόνον να κάνει ταινίες που του αρέσουν και μας αρέσουν. Του τέθηκε το ερώτημα αν έπρεπε να διαλέξει μεταξύ των ρόλων παραγωγός, σκηνοθέτης και ηθοποιός ποιον θα επέλεγε. Δυσκολεύτηκε να επιλέξει αλλά επειδή διανύουμε δύσκολους καιρούς για την παραγωγή και η υποκριτική δεν του παρέχει την ελευθερία να κάνει κάτι ακριβώς όπως το είχε ονειρευτεί, κατέληξε στο ότι προτιμάει τον ρόλο του σκηνοθέτη, γιατί είναι υπεύθυνος για κάτι στην ολότητα του και θέλει (θα το πω κατά λέξη γιατί από μετάφραση θα χάσει) "keep trying discovering to create something living in every take". Εκμυστηρεύτηκε πως έχει μετανιώσει για την ταινία "Ελένη", αφού δεν επέφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τέλος, μας καθησύχασε, καθώς δεν έχει νιώσει ποτέ την ανάγκη να τα παρατήσει και έχει πολύ ενέργεια ακόμη μέσα του-ευτυχώς για εμάς!-. Προσιτός, χαμογελαστός... μας ευχαρίστησε κιόλας! Εμείς τι έπρεπε να πούμε δηλαδή; Ευχαριστούμε διπλά!

Παρόλο, λοιπόν, που ο John είχε γεμίσει ήδη επαρκώς τη μέρα μου, δεν σταμάτησα εκεί! Είμαι επιμελής μαθήτρια, όπως έχετε καταλάβει! Ακυρώθηκε η προβολή του AFR που ήθελα να δω, οπότε για να ξεχαστώ κρύφτηκα πάλι στην αγκαλιά του John Sayles και το "Casa de los babys". Καλό, όχι όσο το "Passion fish" βέβαια. Μία συγκεκριμένη σκηνή απογείωσε για΄μενα προσωπικά την ταινία. Η καμαριέρα του ξενοδοχείου συζητάει με μία πελάτισσα. Τότε ξεκινα να μονολογεί κάθεμια στην γλώσσα της πράγματα για την κόρη της. Η καμαριέρα της λέει πως θα ήθελε να υιοθετούσε το κοριτσάκι της μία γυναίκα σαν κι αυτήν, ενώ η γυναίκα ονομάζει το κοριτσάκι της Εσμεράλντα, όπως έλεγαν της καμαριέρας.

Στη συνέχεια μια σοβαρή παρωδία με σαφή πολιτικά μηνύματα για την εποχή της (1967-8) τα οποία παραμένουν ίδια μέχρι και σήμερα από τον William Klein με το "Mister Freedom". Η ταινία αναφερόταν στον πόλεμο του Βιετνάμ τότε, ενώ είναι εξίσου επίκαιρη και για τον πόλεμο του Ιράκ. Ο Μίστερ Φρίντομ είναι ένας ηθικός τυπικός αμερικανός σούπερ ήρωας, ο οποιός διεκδικεί την ελευθερία καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα του...άρα ποιά ελευθερία; Πράξεις και "ευσεβής πόθοι" γνωστοί απ΄τους αμερικανούς προέδρους που μάχονται για την "ελευθερία".

Αν έκανα οτιδήποτε ακόμη δεν θα ήμουν επιμελής μαθήτρια, αλλά φυτό...οπότε εδώ ολοκληρώθηκε ακόμη μια μέρα μου!!!

Φωτογραφίες από τη Βίκυ Αδαμοπούλου

---