---

Πεμ 04 Οκτ 2007

THE BOURNE`S VISIT

“Hollywood has always been a cage... a cage to catch our dreams.”
John Huston

[9.]

Black Sheep (2006) του Jonathan King

Κοίτα Τι Βλέπω: Αυτό που θα δείτε είναι μία μαύρη κωμωδία τεράτων που κατοχύρωσε ήδη τις δάφνες του cult και φιλοδοξεί να μετατρέψει την χαριτωμένη εικόνα του καταπράσινου βοσκοτόπου όπου λευκά και όμορφα προβατάκια συνδράμουν την γαλήνη του τοπίου (την εικόνα την γνωρίζετε, την ζωγραφίσατε κατά κόρον στα χρόνια του δημοτικού), σε κανονικό εφιάλτη (από τον οποίο θα επιβιώσετε, η ταινία δεν κατορθώνει να γίνει τρομακτική). Γενετικά μεταλλαγμένα πρόβατα που διψούν για αίμα κατακλύζουν την οθόνη και η επιλογή των συγκεκριμένων ζώων δεν μπορεί να είναι άσχετη με το γεγονός ότι στη Νέα Ζηλανδία, χώρα από την οποία προέρχεται η ταινία, αντιστοιχούν 13 πρόβατα σε κάθε κάτοικο. Αν προέκυπτε σεναριακό δίλημμα όσον αφορά στο ζώο που θα επιλέγονταν για να μεταλλαχθεί σε αιμοσταγή δολοφόνο… και εγώ το πρόβατο θα σκεφτόμουν στην θέση τους. Η ταινία, λοιπόν, είναι ένα σπλάτερ θριλεράκι με στοιχεία μαύρης κωμωδίας που μας συστήνει μία σειρά στερεοτυπικών, κινηματογραφικά, χαρακτήρων και βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις σκηνές όπου τα πρόβατα - δολοφόνοι εκπλήσσουν με την βιαιότητά τους. Αυτές οι σκηνές, θα τολμήσω να πω ότι είναι σχεδόν απολαυστικές, ενίοτε ξεκαρδιστικές – προσέξτε όμως! – μόνο για τους φαν του είδους. Η εκτέλεση της παραγωγής υστερεί και εν κατακλείδι η ταινία πληροί σαφώς τις προϋποθέσεις ενός cult b – movie που ο διάδοχος του Σαρλά θα μνημονεύει σε αντίστοιχη στήλη καμία εικοσαριά χρόνια μετά! Βαθμολογία: (4,5/10) Loading Player...

[8.]

December Boys (2007) του Rod Hardy

Κοίτα Τι Βλέπω: Μετριότατο δράμα ενηλικίωσης που δεν θα σταθεί ικανό να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι ο Daniel Radcliffe είναι ο Harry Potter κυρίως γιατί αυτό που βλέπουμε είναι τον ίδιο τον Harry Potter να ερμηνεύει έναν άλλο ρόλο. Φαίνεται δεν υπάρχει ζωή έξω από το Hogwarts... Η ταινία αφηγείται την ιστορία 4 ορφανών παιδιών που τους δίνεται η ευκαιρία να περάσουν ένα καλοκαίρι στη θάλασσα. Το μεγαλύτερο από τα παιδιά θα ερωτευτεί ενώ τα υπόλοιπα θα αρχίσουν να ανταγωνίζονται καθώς διακρίνουν πιθανότητα υιοθεσίας στον ορίζοντα και νιώθουν ότι πρέπει να την διεκδικήσουν. Κάποιος απ΄ όλους δεν θα γυρίσει στο ορφανοτροφείο και είναι λογικό η φιλία τους να δοκιμάζεται. Την όλη ταινία χαρακτηρίζει η μετριότητα – τόσο στις ερμηνείες όσο και στην σκηνοθεσία – και το μοιραίο χτύπημα της το δίνουν τα κλισέ στα οποία προσφεύγει για να σας προκαλέσει συναισθηματικά. Αν αποφασίσετε ότι αυτό θέλετε, δεν υπάρχει πρόβλημα, θα σας κάνει να συγκινηθείτε, απλώς την επόμενη μέρα με δυσκολία θα ανακαλέσετε στη μνήμη σας τον λόγο της συγκίνησής σας. Βαθμολογία: (5/10) Loading Player...

[7.]

Πρώτη φορά Νονός (2007) της Όλγας Μαλέα

Κοίτα Τι Βλέπω: Πρώτη φορά νονός από την Όλγα Μαλέα που μεταφέρει κινηματογραφικά ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό διήγημα του Νίκου Παπανδρέου, προερχόμενο από τη συλλογή 10 Μύθοι και μία ιστορία, και αλλάζει ρότα επιθυμώντας να παραδώσει μία σφιχτοδεμένη κωμωδία εμπλουτισμένη με αβανταδόρικα ηθογραφικά στοιχεία και ταυτόχρονα προσανατολισμένη στις πολιτικές καταβολές της αρχικής της έμπνευσης. Στα θετικά προσμετράται το ότι η Μαλέα αποφεύγει να ασχοληθεί ξανά με τις σεξουαλικές συμπεριφορές και ψυχώσεις των Ελλήνων. Το έκανε περισσότερες από μία φορές και το αποτέλεσμα δεν ήταν πάντα πετυχημένο. Το Πρώτη φορά Νονός βασίζεται σε ένα αξιόλογο κείμενο του Νίκου Παπανδρέου ο οποίος εμπλέκεται και στο σενάριο και αυτό είναι εχέγγυο. Η παρουσία του μικρού ταλαντούχου πρωταγωνιστή είναι το δεύτερο καθώς κάθε φορά που διαταράσσεται η αφηγηματική ροή, η ερμηνεία του καθώς και οι ερμηνείες του υπόλοιπου καστ σώζουν την κατάσταση. Η ταινία αποδεικνύεται αξιοπρεπής με έναν πολίτικη-κουζίνα τρόπο, αν και δεν επιτυγχάνει σε όλα τα μέτωπα. Ευχάριστη, ρομαντική και τρυφερή αναβιώνει χαρακτήρες και αναζητά μυρωδιές της ελληνικής κοινωνίας (και δη της κρητικής) των αρχών της δεκαετίας του 60 (μία δεκαετία που οι έλληνες κινηματογραφιστές τιμούν ιδιαιτέρως) χωρίς όμως να μπορεί να σηκώσει το βάρος ταινίας που ολοκληρωμένα καταπιάνεται με την νεώτερη πολιτική ιστορία του τόπου.Περισσότερα>>> Βαθμολογία: (6/10) Loading Player...

[6.]

Hallam Foe (2007) του David Mackenzie

Κοίτα Τι Βλέπω: Ο νεαρός Hallam Foe πιστεύει ότι για την αυτοκτονία της μητέρας του ευθύνεται η νεαρή φιλενάδα του πατέρα του οπότε και αρχίζει να τους παρακολουθεί καταγράφοντας όλες τους τις κινήσεις και τις συζητήσεις. Όταν γίνεται αντιληπτός το σκάει από το σπίτι και προσπαθεί να επιβιώσει στην μεγάλη πόλη. Παράλληλα, συνεχίζει να παρακολουθεί ανθρώπους μεταξύ των οποίων και μία νεαρή η οποία παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με τη νεκρή μητέρα του. Μία αλλόκοτη σχέση θα ξεκινήσει. Το σενάριο και η σκηνοθεσία της ταινίας που παλεύει να ανιχνεύσει τα μύχια του εσωτερικού κόσμου ενός προβληματικού νεαρού και να αναλύσει αδιέξοδες διαπροσωπικές σχέσεις ανήκει στον σκοτσέζο David Mackenzie (βασίζεται στο μυθιστόρημα του Peter Jinks) που αρχικά τράβηξε την προσοχή μας με το Young Adam για να μας απογοητεύσει ακολούθως με το Asylum. Ο σκηνοθέτης αφηγείται το σχεδόν ενοχλητικό υλικό με τους όρους του φυσιολογικού και φιλτράρει το περίεργο ρομάντζο μέσα από την μαύρη κωμωδία. Το αποτέλεσμα είναι μία αρτίστικη ταινία, η οποία διακρίνεται για το μοντάζ της και ευλογείται από την παρουσία ενός πολυεπίπεδου ερμηνευτή όπως είναι ο Jamie Bell. Ο νεαρός βρετανός, αποδεδειγμένα, χαρισματικός απορροφάται από τον χαρακτήρα που ερμηνεύει και δείχνει να κατανοεί πλήρως την ιδιόμορφη ηθική του, το φλερτ του με την κατάθλιψη, την αντικοινωνικότητά του, τον αινιγματικό ψυχικό του κόσμο. Η ταινία θα σας ξαφνιάσει ευχάριστα και όχι μόνο εξαιτίας της εξέχουσας ερμηνείας των δύο πρωταγωνιστών της. Βαθμολογία: (7/10) Loading Player...

[5.]

Time (2006) του Kim Ki-duk

Κοίτα Τι Βλέπω: Τι θα συνέβαινε αν μπορούσαμε με πλαστικές επεμβάσεις να μεταμορφωθούμε σε έναν άλλο άνθρωπο χωρίς να κινδυνεύουμε από παραμορφώσεις ή άλλες παρενέργειες; Και αν αυτό γινόταν και μπορούσαμε να γίνουμε εξωτερικά όλα όσα ονειρευόμαστε θα παραμέναμε οι ίδιοι άνθρωποι ή θα αλλάζαμε ολοκληρωτικά; Και πως θα μας δέχονταν οι άλλοι με νέο πρόσωπο αλλά παλιά ψυχοσύνθεση; Η νέα ταινία του προκλητικού Kim Ki-duk αποτελεί μία πέραν συμβάσεων σπουδή πάνω στον έρωτα, στην ζήλια αλλά και σ’ αυτό που προκύπτει όταν ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας διαφέρει ριζικά από τον τρόπο που μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι, συνήθως αυτοί με τους οποίους εμπλεκόμαστε συναισθηματικά. Η διάθεση του δημιουργού να ασκήσει κριτική σε μία κοινωνία που ευνοεί την αχρείαστη πλαστική επέμβαση ως μέσο τόνωσης της αυτοπεποίθησης – ερωτικής ή άλλης - είναι ορατή αλλά σε καμία περίπτωση δεν υποπίπτει στο λάθος του διδακτισμού. Η ταινία προκαλεί συναισθηματικά και πνευματικά και θα σας δώσει λόγο να επανέλθετε, τουλάχιστον για να την συζητήσετε διεξοδικά. Βαθμολογία: (7/10) Loading Player...

[4.]

The Bourne Ultimatum (2007) του Paul Greengrass

Κοίτα Τι Βλέπω: Το Bourne Ultimatum ήρθε και ο Jason Bourne τρέχει ακόμη σε μία προσπάθεια να αποφύγει τους διώκτες και επίδοξους δολοφόνους του και να οδηγηθεί στην αλήθεια όσον αφορά στην ταυτότητά του. Στην σκηνοθεσία της τρίτης ταινίας της σειράς μετά το Bourne Supremacy επιστρέφει ο πολύς Paul Greengrass και υπό το πρίσμα του ότι οι ταινίες Bourne δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συνοθύλευμα εκρηκτικών καταδιώξεων και υπαινιγμών για τις μεθόδους που ακολουθεί η CIA, το αποτέλεσμα αποζημιώνει και με το παραπάνω. Το ιδιαίτερο στοιχείο της σειράς Bourne είναι ότι σταδιακά οδηγούμαστε στο να αδιαφορούμε πλήρως για τη λύση του αινίγματος – ποιος είναι ο Jason Bourne και ποιος τον κατάντησε έτσι; - και παρασυρόμαστε κυρίως από την ικανότητα του ήρωα να ανατρέπει κάθε εις βάρος του κατάσταση. Ο Jason Bourne στο τέλος της μέρας του έχει κατορθώσει να επιβιώσει και σχεδόν ανάγεται σε πρότυπο του σύγχρονου ανθρώπου που κάθε μέρα καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του καλείται να κάνει ακριβώς το ίδιο. Στην τελική ούτε το παρελθόν αυτού μας αφορά τόσο όσο η μάχη που δίνει προκειμένου να νικήσει τον χρόνο και τις απαιτήσεις της ζωής. Ξαναγυρνάμε στις σκηνές των καταδιώξεων που παρουσιάζονται ευφυέστατες και μη μου αρχίσετε τώρα τα περί απλουστεύσεων του σεναρίου... φυσικά και υπάρχουν και μάλιστα άφθονες. Το ερώτημα όμως παραμένει, παίζουν κανένα ρόλο σε μία αξιοπρεπή ταινία δράσης που στόχο έχει την διασκέδασή σας; Ε κύριε Greengrass; Περισσότερα>>> Βαθμολογία: (7/10) Loading Player...

[3.]

The Band`s Visit (2007) του Eran Kolirin

Κοίτα Τι Βλέπω: Μία μπάντα που κατευθύνεται προς το Ισραήλ για να παίξει στα εγκαίνια ενός αραβικού κέντρου και καθ’ οδόν χάνεται για να καταλήξει σε μία άγνωστη πόλη της ισραηλίτικης ερήμου, είναι το όχημα με το οποίο Eran Kolirin μας οδηγεί σε μία χαριτωμένη ηθογραφία που αντιμετωπίζει τις πολιτισμικές διαφορές με χιούμορ και χωρίς να γίνεται αφελής σε κανένα σημείο. Χωρίς να αγνοεί τα προβλήματα της σχέσης Αράβων Ισραηλινών, χωρίς όμως να μας καταθλίβει με μία ακόμη σκληρή καταγραφή τους, καταδεικνύει ότι καμία φορά τα σοβαρά αντιμετωπίζονται πολύ πιο αποτελεσματικά με καθημερινές πρακτικές και κυρίως με άφθονο χιούμορ. Οι πολύχρωμες συνθέσεις των κάδρων θα σας φτιάξουν την διάθεση και οι προθέσεις του δημιουργού θα σας ξαλαφρώσουν. Βαθμολογία: (7,5/10) Loading Player...

[2.]

Four MInutes (2006) του Chris Kraus

Κοίτα Τι Βλέπω: Μία γηραιά δασκάλα μουσικής που διδάσκει πιάνο σε τροφίμους μίας φυλακής έρχεται κοντά με μία φυλακισμένη για φόνο νεαρή όταν διακρίνει σε αυτήν ταλέντο στο πιάνο και την πείθει να λάβει μέρος σε έναν εθνικό μουσικό διαγωνισμό. `Παρ’ όλο που ακούγεται ως υλικό μίας ταινίας που άνετα θα κατέληγε σε ένα Captain my Captain η πραγματικότητα βρίσκεται αλλού. Η ταινία αποτελεί ένα αξιοσέβαστο δείγμα του γερμανικού κινηματογράφου όταν αυτός αποφασίσει να είναι προκλητικός και τολμηρός. Δύο γυναικείοι χαρακτήρες εντελώς αντιπαθητικοί, αυτοκαταστροφικοί και σχεδόν επικίνδυνοι, συγκρούονται με τον κόσμο που τις έχει κακοποιήσει, με τις επίσημες αρχές, με τα φαντάσματα του παρελθόντος, συγκρούονται μεταξύ τους και πάνω από όλο συγκρούονται με τα ένστικτά τους. Δύο γυναίκες που συμβολίζουν δύο γενιές στέκονται αντιμέτωπες και η νέα με αγωνία εκφράζει την ανάγκη των νεαρών Γερμανών να αποτινάξουν τα βάρη του παρελθόντος και να αρνηθούν την κουλτούρα της ενοχής, απόρροια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που τους κληρονομούν οι προηγούμενες γενιές. Μπροστά σ’ αυτήν την σαρωτική ανάγκη στέκεται σαστισμένη, σχεδόν φοβισμένη, η προηγούμενη γενιά με το πρόσωπο μίας επίμονης δασκάλας πιάνου. Ολοκληρωμένες γυναικείες παρουσίες, σκληρή ματιά στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, άκρατος ρεαλισμός και αψεγάδιαστες ερμηνείες είναι τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό το δυνατό δράμα. Ένα δράμα που όχι μόνο προκαλεί, ενοχλεί κιόλας. Τώρα που το σκέφτομαι «ενοχλεί» τόσο που κατά πάσα πιθανότητα οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να στρογγυλέψουν τις γωνίες του σε ένα remake. Εσχάτως, το συνηθίζουν… Βαθμολογία: (7,5/10) Loading Player...

[1.]

In the Valley of Elah (2007) του Paul Haggis

Κοίτα Τι Βλέπω: Βετεράνος του Βιετνάμ προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από την εξαφάνιση του γιου του ο οποίος μόλις έχει επιστρέψει από αποστολή στο Ιράκ. Ο Paul Haggis υπογράφει σεναριακά και σκηνοθετικά ένα δράμα του οποίου η δυναμική παραπέμπει στο Crash. Αν όμως εκεί το σενάριο διαμελίστηκε και μοιράστηκε σε μία πλειάδα ηθοποιών η οποία κλήθηκε να εκφράσει το βάθος του, εδώ το σηκώνει ολόκληρο ο Tommy Lee Jones σε μία μοναδική, αναμφισβήτητα οσκαρική, ερμηνεία. O Paul Haggis μασκαρεύει την αλληγορία σε αστυνομικού ενδιαφέροντος ιστορία και καθώς αυτή κλιμακώνεται, εξερευνά τον συναισθηματικό κόσμο των ανδρών που καλούνται να πολεμήσουν πολέμους που δεν έχουν επιλέξει και στους οποίους δεν πιστεύουν. Ρεαλιστική ιστορία, άριστη σκηνοθεσία και εξαιρετικά ισορροπημένες ερμηνείες από τους δύο έμπειρους ερμηνευτές, Jones και Sarandon, αλλά και από την Charlize Theron, συνιστούν ένα ειλικρινές μελόδραμα χωρίς άσκοπα κρεσέντο που θα σας κλέψει δάκρυ μόνο και εφόσον σας έχει οδηγήσει στον εξαγνισμό και στην κάθαρση (και αυτό δεν σημαίνει ότι θα σας έχει απαραίτητα οδηγήσει και στην δικαίωση). Επιτρέψτε μου να απολαμβάνω τις αρετές του αμερικανικού δράματος που με σπάνια ευαισθησία υπηρετεί τόσο ο Haggis όσο και ο συχνός συνεργάτης του και βασικός εκπρόσωπος του είδους, Clint Eastwood. Θα σας παρακινούσα να κάνετε ακριβώς το ίδιο… Βαθμολογία: (8/10) Loading Player...

---