---

Πεμ 27 Σεπ 2007

BERLIN WALL

“The length of a film should be directly related to the endurance of the human bladder.”
Afred Hitchcock

[10.]	Είδωλα στον Καθρέφτη (2007) του Γιάννη Βαμβακά
Κοίτα Τι Βλέπω: Το ντοκιμαντέρ αποτελεί ένα πορτραίτο του Έλληνα ζωγράφου, Δημήτρη Μυταρά εκ στόματος ιδίου. Μέσα από αφηγήσεις στην ιστορικό Τέχνης Λίμπερτη Πολύζου, για την ζωή του αλλά και τις επιρροές που δέχτηκε κατά την διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας, αποκτούμε μία σχετικά σφαιρική εικόνα τόσο για τον άνθρωπο Μυταρά όσο και για τον καλλιτέχνη. Βαθμολογία: (4/10)

[9.]

Disturbia (2007) του D.J. Caruso

Κοίτα Τι Βλέπω: Θρίλερ που ξεκινά ως ταινία μυστηρίου με σαφείς σεναριακές αναφορές στον Σιωπηλό Μάρτυρα του Hitchcock για να καταλήξει σε slasher του συρμού. Και ενώ μέχρι το πρώτο μισό ο σκηνοθέτης τα πάει σχετικά καλά με την κλιμάκωση της έντασης και φαίνεται ότι μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον ενός λίγο πιο διευρυμένου κοινού, το τέλος αποζημιώνει μόνο το πιστό και σίγουρο κοινό αυτού του είδους των ταινιών. Τους αιμο/τρομολάγνους εικοσάρηδες ή και κάθε ηλικίας που καταναλώνουν με χαρακτηριστική ευκολία ματοβαμμένες εικόνες χωρίς να χολοσκάνε για αισθητικές ή άλλες παρενέργειες. Να ήταν τουλάχιστον καλοπαιγμένη… Ο baby face Shia πολύ λίγα προσθέτει στην ταινία. Και τον περιμένει και ο Indy στην γωνία... Περισσότερα>>> Βαθμολογία: (4,5/10) Loading Player...

[8.]

Day Watch (2006) του Timur Bekmambetov

Κοίτα Τι Βλέπω: Η προαιώνια διαμάχη καλού – κακού μέσα από τις συγκρούσεις μάγων, βαμπίρ και άλλων υπερφυσικών δυνάμεων και όλα αυτά σε ένα sequel made in Russia. Η ταινία είναι θορυβώδης και εφετζίδικη με πολλά κενά στο σενάριο και προβληματική εκφορά. Ιδιαιτέρως σκοτεινή, αποδεικνύεται ένα συνοθύλευμα στοιχείων ταινιών τύπου Matrix, Blade μη σας πω και Highlander. Ε και; Γιατί να είμαστε κακοί με ένα ρωσικό προϊόν που είναι σχεδόν εφάμιλλο των αντίστοιχων αμερικανικών. Ίσα ίσα που θα πρέπει να θεωρήσουμε τον δημιουργό του και ήρωα αν αναλογιστεί κανείς ότι τα μέσα που είχε στην διάθεσή του για να γυρίσει την ταινία ήταν ανάξια λόγου μπροστά σ’ αυτά που έχουν οι αμερικανοί συνάδελφοί του. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στην ταινία καλές προθέσεις και ενδιαφέρουσα φωτογραφία και ίσως να παραβλέψουμε ελαφρώς την αδυναμία των διαλόγων που κάπου κάπου φαντάζουν ανόητοι. Περισσότερα>>> Βαθμολογία: (4,5/10) Loading Player...

[7.]

No Reservations (2007) του Scott Hicks

Κοίτα Τι Βλέπω: H Catherine Zeta-Jones και ο Aaron Eckhart, συναντιούνται, συγκρούνται και ερωτεύονται μέσα σε μία κουζίνα καθώς ερμηνεύουν δύο ταλαντούχους σεφ. Ενδιαφέρουσα ρομαντική κομεντί του Scott Hicks που μας έχει συνηθίσει σε πιο απαιτητικές αναλύσεις χαρακτήρων και σχέσεων, προσπαθεί να παραλληλίσει τα πάθη της κουζίνας με τα ερωτικά πάθη και φαίνεται ότι στην απόδοση των πρώτων τα καταφέρνει κάπως καλύτερα. Οι χαρακτήρες, συμπαθείς αρχικά, σταδιακά αγκαλιάζουν ανενδοίαστα κάθε κλισέ ενώ η μεταξύ τους χημεία δεν λειτουργεί ή μάλλον λειτουργεί διεκπεραιωτικά χωρίς να κατορθώνει να μετεγγραφεί ως πάθος στην μεγάλη οθόνη. Η ταινία, της οποίας σεναριακό σκελετό αποτελεί η προαιώνια σύγκρουση των αντιθέτων και η τελική υποταγή των προσωπικών διαφορών στην ακατανίκητη ερωτική έλξη, είναι πολύ πιο συγκροτημένη από άλλες του είδους και βλέπεται ευχάριστα αν είστε σε θέση και διάθεση να αγνοήσετε διάφορες ευκολίες του σεναρίου και τολμώ να υποθέσω με σχετική ασφάλεια ότι είστε… Βαθμολογία: (5,5/10) Loading Player...

[6.]

Peaceful Warrior (2006) του Victor Salva

Κοίτα Τι Βλέπω: Ο αθλητής. Οι μεγάλες προσδοκίες. Η αμετροέπεια. Το ατύχημα. Το γκρέμισμα των ελπίδων. Η πορεία προς την αυτογνωσία. Η υπέρβαση. Η νίκη. Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Αυτά είναι τα συστατικά ενός ποσοστού 80% επί των ταινιών που ασχολούνται με αθλητές και με ανθρώπους που ξεπέρασαν τον σώμα τους με την δύναμη του μυαλού τους. Η εν λόγω ταινία βασίζεται στο ομώνυμο και ως ένα βαθμό αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Dan Millman και είναι μία καλογυρισμένη από τα ίδια. Η παρουσία του Nick Nolte στον ρόλο ενός αυτόκλητου φιλόσοφου με το προφανές όνομα Socrates που θα υποδείξει στο νεαρό τον δρόμο την γνώσης και την εσωτερικής δύναμης, αναβαθμίζει την ταινία καθώς ο ηθοποιός χρησιμοποιεί τα συνήθη κλισέ αυτού του είδους των ιστοριών με τέτοιο τρόπο ώστε αυτά αποδεικνύονται περισσότερο λειτουργικά και λιγότερο μελοδραματικά. Ωστόσο βασικό στήριγμα του σεναρίου παραμένει αυτή η σχέση μαθητή – δασκάλου και η μύηση του πρώτου από τον δεύτερο στην ισχύ του πνεύματος και στον θρίαμβό του πάνω στο σώμα, οπότε λαμβάνοντας υπ’ οψιν σας μόνο αυτό, αντιλαμβάνεστε ότι θα δείτε μία συγκινητική ιστορία που θα απαιτήσει τη χρήση χαρτομάντηλων, αλλά δεν θα σας αλλάξει δα και την ζωή! Βαθμολογία: (5,5/10) Loading Player...

[5.]

Adam`s Apples (2005) του Anders Thomas Jensen

Κοίτα Τι Βλέπω: Δανική μαύρη κωμωδία του Anders Thomas Jensen που έχει επιδείξει πολλάκις ( Μετά τον γάμο, Wilbur wants to kill himself) ικανότητα στην σκιαγράφηση αρσενικών χαρακτήρων και στην ανάλυση των σχέσεων που αναπτύσσουν μεταξύ τους. Όταν ένας νέο-ναζί πρώην κατάδικος που η κοινωνική του επανένταξη απαιτεί την προηγούμενη απασχόλησή του σε μία αγροικία, δίνει μία ειρωνική απάντηση στον Ιερέα που έχει αναλάβει την επίβλεψή του, χρίζεται υπεύθυνος για την φροντίδα της μηλιάς που βρισκόταν στην αυλή της εκκλησίας. Γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι ο Ιερέας χρησιμοποιεί μάλλον ανορθόδοξες μεθόδους που βασίζονται σε μία προκατασκευασμένη σύγκρουση καλού – κακού για να οδηγήσει το απροσάρμοστο κοινωνικά ποίμνιό του στην προσωπική κάθαρση και νιώθει την ανάγκη να αντιδράσει. Έξοχος ο Mads Mikkelsen στον ρόλο του ιερέα, του οποίου οι προθέσεις αποτελούν την κινητήρια δύναμη αυτή της ταινίας. Μίας ταινίας, η οποία εκτός από το άκρως ενδιαφέρον σενάριο και την ρεαλιστική ανάλυση των χαρακτήρων μέσα από σειρά σουρεαλιστικών σκηνών που αντιλαμβάνονται το παράλογο ως λογικό, δέχεται δημιουργικές επιρροές από τον Tarantino ενώ δεν ξεχνά με το ένα πόδι να πατά λιγάκι στο Δόγμα. Βαθμολογία: (6,5/10) Loading Player...

[4.]

Ratatouille (2007) του Brad Bird

Κοίτα Τι Βλέπω: Γνωστοί μέχρι τώρα κυρίως για τη συμβολή τους στην εξάπλωση της πανούκλας, οι αρουραίοι αλλάζουν ριζικά το προφίλ τους με την βοήθεια της Pixar και σύντομα ένας μεγάλος αριθμός γονιών θα πρέπει να εξηγήσει σε πεισματωμένα παιδιά το γιατί ΔΕΝ μπορούν να έχουν έναν αρουραίο για κατοικίδιο. Στην περίπτωσή μας δεν μιλάμε για τρωκτικό ό,τι και ό,τι αλλά για τον Remy ( Patton Oswalt), έναν ευφάνταστο σεφ που απλά τυχαίνει να έχει τη μορφή ενός αρουραίου-κάτι που δυσκολεύει αφάνταστα την άνοδό του στο πάνθεον της Γαλλικής κουζίνας. To μέσο που θα βρει είναι ο αδέξιος σερβιτόρος Linguini (Ray Romano), τον οποίο μετατρέπει σε μαριονέτα του: Θα μπορέσουν να σώσουν το αγαπημένο τους εστιατόριο από τις κακές κριτικές του Anton Ego (Peter O`Toole) αλλά και τις δολοπλοκίες του σεφ Skinner (Ian Holm); Eξαιρετικό comeback της Pixar μετά το blockbuster μεν, μέτριο δε Cars, με μαγευτική παριζιάνικη ατμόσφαιρα, διασκεδαστικές εμπνεύσεις (Rocky tribute!) και έναν συμπαθητικό, χαρισματικό κεντρικό χαρακτήρα. Ο Brad Bird κάνει για άλλη μια φορά το θαύμα του και μαζί του η Pixar φαίνεται να κάνει ένα σημαντικό βήμα προς μια πιο ώριμη, αλλά όχι λιγότερο θεότρελη, προσέγγιση του animation. Για εμάς πρόκειται για ταινία-γκουρμέ.Περισσότερα>>> Βαθμολογία: (7,5/10) Loading Player...

[3.]

Pink Floyd The Wall (1982) του Alan Parker

Κοίτα Τι Βλέπω:25 χρόνια μετά και ενώ οι θρυλικοί Pink Floyd έχουν πενηνταρίσει για τα καλά και έχουν εξελιχθεί σε σχεδόν γραφικές pop εικόνες, το Τείχος «ανοίγει» στις ελληνικές αίθουσες και αυτή η πρόσκληση στο ψυχεδελικό όνειρο/όραμα του συγκροτήματος παραμένει ελκυστική. Εφόσον την αποδεχθείτε, μην ξεχάσετε να ασκηθείτε στην μουσική των Pink Floyd καθώς η ταινία δεν έχει κανένα απολύτως νόημα χωρίς τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών τους. Επαναστατική γραφή από τον Alan Parker, εύστοχοι συμβολισμοί και επίκαιρες προειδοποιήσεις ήταν τα στοιχεία που έκαναν την ροκ όπερα ιδιαιτέρως δημοφιλή την εποχή που αποτυπώθηκε στο φιλμ. Αναπόφευκτα, σήμερα το ενδιαφέρον μας εστιάζεται κυρίως στο αισθητικό κομμάτι της ταινίας, καθώς τα 25 χρόνια που μεσολάβησαν, πρόδωσαν ποικιλοτρόπως το επαναστατικό ιδεώδες και έτσι και αλλιώς γκρέμισαν και το τείχος του Βερολίνου που λειτούργησε ως συνειρμικός συμβολισμός την εποχή που πρωτοπαίχτηκε η ταινία. Βαθμολογία: (8/10) Loading Player...

[2.]

Berlin Alexanderplatz (1980) του Rainer Werner Fassbinder

Κοίτα Τι Βλέπω: Το Berlin Alexanderplatz (TV) γυρίστηκε με τη χρήση μιας κάμερας 16mm, κατά την διάρκεια της διετίας 1979-80, αναλύθηκε σε 13 μέρη συνολικής διάρκειας 931 λεπτών και δεν είναι τίποτε άλλο από ένα φόρος τιμής στο βιβλίο του Albert Doblin που στάθηκε έμπνευση ζωής για τον Φασμπίντερ. Ο ιδιόμορφος δημιουργός μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος κατόρθωσε να οικοδομήσει το εικαστικά και νοηματικά πλουσιότερο μελόδραμά του, την πιο άρτια σπουδή του πάνω στο ανολοκλήρωτο της ανθρώπινης φύσης, στους σκληρούς μηχανισμούς ενός νεότευκτου κράτους προνοίας και στην αδυναμία κοινωνικής προσαρμογής. Στο Berlin Alexanderplatz μπορούμε να αναγνωρίσουμε το αριστουργηματικό επιστέγασμα της πορείας του σημαντικότερου εκφραστή του Νέου Γερμανικού Κινηματογραφικού ρεύματος. Βαθμολογία: (8,5/10) Loading Player...

[1.]

Ο Γατόπαρδος (1963) του Luchino Visconti

Κοίτα Τι Βλέπω: Αριστουργηματική ταινία του Luchino Visconti που βασίζεται στο αρκετά πολύπλοκο πολιτικό μυθιστόρημα του Giuseppe Tomasi Di Lampedusa και αφηγείται την ιστορία του Πρίγκιπα της Σαλίνα και του θερμοκέφαλου ανιψιού του Tancredi που φεύγει για να πολεμήσει μαζί με τον Garibaldi και όταν επιστρέφει άφραγκος, αλλά από τζάκι, ερωτεύεται την όμορφη κόρη ενός νεόπλουτου. Ο μεγάλος σκηνοθέτης, αριστοκράτης από καταγωγή αλλά μαρξιστής από πεποίθηση, απεικονίζει σ’ αυτό το μνημειώδες έπος την πτώση της αριστοκρατίας και την άνοδο της αστικής τάξης αναλύοντας τις διαδικασίες με λεπτό και οξυδερκή τρόπο. Για πολλούς, ο Visconti με τον Γατόπαρδο έφτασε στην κορυφή της καλλιτεχνικής του έμπνευσης και έκφρασης και αν και εγώ είμαι περισσότερο ο τύπος του Θανάτου στην Βενετία, οφείλω να ομολογήσω ότι η αψεγάδιαστη και πυκνή συμβολισμών απόδοση της τελικής σκηνής του χορού, που βαστά σχεδόν 45 λεπτά, και στην οποία καταγράφεται με χειρουργική ακρίβεια η μετάβαση σε μία νέα εποχή, μου στερεί το επιχείρημα που θα αποδείκνυε το αληθές του ισχυρισμού μου. Βαθμολογία: (8,5/10) Loading Player...

---