---

Κυρ 26 Ιαν 2003

OSCARS 2003 – CATEGORY: BEST DIRECTOR

TA TOY ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ…SCORSESE!

Συναρπαστική και αγωνιώδης μάχη. Το πρώτο διότι εκπροσωπούνται –πάντα κατά τις μέχρι τώρα προβλέψεις και βραβεύσεις των απανταχού αμερικανικών ενώσεων κριτικών – όλες οι cream of the crop σκηνοθετικές τάσεις της εμπορικής (μην ξεχνιόμαστε!) φιλμογραφίας. Αγωνιώδης, ιδιαίτερα για τους προληπτικούς, μιας και ο μέγας Scorsese έχει την προϊστορία του στην εν λόγω κατηγορία (δεν θέλω…ουου για την Ακαδημία!). Ουσιαστικός δείκτης για την πεντάδα αλλά και τον τελικό νικητή είναι τα Βραβεία της ΄Ενωσης Σκηνοθετών (DGA) που βγάζουν –ειδικά την τελευταία 10ετία- το ασφαλέστερο exit poll για τις επικρατούσες υποψηφιότητες. Από την άλλη στην τελική ευθεία των oscars πολλές φορές παρεισφρύουν σκηνοθέτες που προσδίδουν μια ποιοτικότερη εικόνα στον ήδη βαριά εμπορευματοποιημένο θεσμό, γι’ αυτό και έχουμε πολύ ευχάριστες εκπλήξεις στις τελικές υποψηφιότητες, με περισσότερο τολμηρές επιλογές από τον αντίστοιχο των DGA. (Όπως πέρυσι για παράδειγμα, με τους David Lynch και Bob Altman να δανείζουν το κύρος τους στους λοιπούς τρεις υποψηφίους, έτσι, για την τιμή των όπλων. Σημειώνω με την ευκαιρία ότι έτι δεν έχω ξεπεράσει την ιστορική ντροπή της νίκης του Ron Howard, εκ των ατυχέστερων επιλογών που υπήρξαν ποτέ στα χρονικά). Να περάσουμε όμως στο σημερινό… κουπόνι:

BEST DIRECTOR

Οι βέβαιοι τρεις:
Martin Scorsese – Gangs of New York - Συμμοριες της Νεας Υορκης
Rob Marshall – Chicago
Peter Jackson – The Lord of the Rings: The Two Towers - Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιων: Οι Δυο Πυργοι

Οι δύο αβέβαιοι:
Stephen Daldry – The Hours
Roman Polanski – The Pianist - Ο Πιανιστας

Στο…φτερό:
Spike Jonze – Adaptation
Alexander Payne – About Schmidt - Σχετικα με τον Σμιντ

Εσύ έφυγες νωρίς:
Steven Spielberg – Catch Me If You Can - Πιασε με αν μπορεις
Sam Mendes – Road to Perdition - Ο Δρομος της Απωλειας
Todd Haynes – Far from Heaven - Ο Παραδεισος ειναι μακρια

Μακάρι να γινότανε (μακάρι, μακάρι…):
Pedro Almodovar - Hable con ella - Μιλα της
Michael Moore - Bowling for Columbine - Ακηρυχτος Πολεμος

Σημεία Αναφοράς

1. Η ώρα του Scorsese είναι ante portas (προ των πυλών) της Νέας Ρώμης (Νέα Υόρκη). Η σκηνοθεσία του GONY, επιβλητική, επικολυρική, σχεδόν αψεγάδιαστη. Ο μαέστρος είχε την ταινία γυρισμένη στο μυαλό του τριάντα χρόνια, για να βγάλει τελικά στο πανί ένα χορταστικό κομμάτι της μεγαλομανίας του. Η Ακαδημία του χρωστά ένα κάρο βραβεία, ενώ το αποκορύφωμα της ληστεία διαπράχθηκε με το αγαλματάκι να πηγαίνει στον ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟ ως σκηνοθέτη και ξεπεσμένο star πλέον σήμερα Kevin Costner (Dances with Wolves - Χορευοντας με τους Λυκους). Πριν από τριάντα χρόνια (1972) o Godfather του, κολλητού του Marty, F.F.Coppola χάνει από το musical Cabaret - Καμπαρε και τον Bob Fosse. Θέλετε να δέσουμε το story, για να γίνει το πράμα ακατάλληλον για προληπτικούς;

2. Rob Marshall, πρωτοεμφανιζόμενος στη μεγάλη οθόνη. Με musical (Chicago) βασισμένο σε μεγάλη broadway επιτυχία του Fosse! Απίστευτο;
Δε θέλει και πολύ να σε τρελάνει ένα τέτοιο deja-vu. O Marty τσάκωσε τη Χρυσή Σφαίρα, όμως το Chicago καλπάζει προς την επιτυχία με την ίδια ματαιοδοξία των πρωταγωνιστών του. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αρνηθεί την εξαιρετική, σφριγηλή, απογειωτικά ρυθμική δουλειά του Marshall. Αν λοιπόν δε γίνει split μεταξύ των φαβορί, αλλά sweep, τότε σίγουρα το GONY υστερεί σε δυναμική, κάτι που φάνηκε και στις σφαίρες.

3. O Peter Jackson μας ήρθε φέτος με μια Αρχοντική σκηνοθεσία, οργανώνοντας με νεύρο και τόλμη ένα δυσκολότατο σενάριο που θυσίασε εν μέρει την ακρίβεια προς χάριν της κινηματογραφικής αφήγησης. Αν και το TTT είναι μια κλάση ανώτερο από το The Fellowship, η χρονιά είναι πού δύσκολη, πέρα απ’το ότι αποτελεί κοινό μυστικό η συνολική επιβράβευση του Jackson και της ταινίας συνολικά με το Return of the King. Πεντάδα σίγουρη λοιπόν μετά πολλών επαίνων.

4. Από εδώ και κάτω, ομίχλη και γρίφος μεγάλος. Ο Daldry αδίκως για μένα προτάθηκε για το Billy Elliot - Γεννημενος Χορευτης, περισσότερο άδικα μπορεί εύκολα να το επαναλάβει με το The Hours. Κι αν κάποιος υποστηρίξει ότι είναι από μόνο του κατόρθωμα να βάλεις να παίξουν ensemble Streep, Kidman και Moore, η απάντηση είναι: ΔΕΝ έπαιξαν μαζί! (λόγω σεναρίου). Επομένως; Αν πάρει τρεχάλα η ταινία, θα συμπαρασύρει και τον Daldry στην πεντάδα. Όποιον και να αφήσει εκτός όμως από τους λοιπούς διεκδικητές, είναι καταγεγραμμένη αδικία (και αμαρτίαν ουκ έχω…). Ο Polanski τώρα, καλός αλλά όχι…άγιος! Ατακτούλης ως δημόσιο πρόσωπο, τον ακούνε τα ψηφίζοντα γερόντια και βγάζουν ανεμοβλογιά. Αν η ταινία προχωρήσει, έχει ελπίδες. Η πιθανότατη υποψηφιότητα του Adrien Brody του κάνει καλό. Είμαι πάντως εξαιρετικά αβέβαιος.

5. Ο Spike Jonze μπορεί την έκπληξη, το έχει ξαναδέι το έργο με το Being John Malkovich - Στο Μυαλο του Τζον Μαλκοβιτς. Φαίνεται πως είναι ο μόνος που μπορεί να μετουσιώσει με τέτοια καλλιτεχνική επιτυχία τη… μούρλα του Charlie Kaufman. Δεν αποκλείεται, αντίθετα θα είναι an- accident- waiting -to –happen. Ο δικός μας Alexander Payne, έχει ως κυρίαρχη αρετή την απόσπαση της ερμηνείας της χρονιάς από τον The Jack και την συνετή όσο και βαθιά αποτύπωση ενός μεστού σεναρίου. Τα δύο τελευταία τα βλέπω άνετα υποψήφια, τον ίδιο τον Payne όμως…

6. Πρόκειται να δούμε το ναυάγιο της Dreamworks κατά την 75η Απονομή; Διόλου απίθανο, εφόσον οι Mendes και Spielberg έβαλαν τα δυνατά τους αλλά δε φαίνεται να πίνουν οσκαρούχο (sic) νερό. Το Road to Perdition - Ο Δρομος της Απωλειας είχε κακό timing στο release του και κάθισε λίγο ψυχρό και απρόσωπο στο στομάχι των πολλών. O μάγος Steven έδωσε ρέστα με το Minority Report, όταν όμως βλέπει sci-fi η Ακαδημία σφυρίζει αδιάφορα. Στο Catch Me If You Can - Πιασε με αν μπορεις σπάει πλάκα με αξεπέραστο style. Περιπέτεια με κωμικό χαρακτήρα και Oscars; Τι είναι αυτό; Αν υπήρχε βραβείο συνολικής ετήσιας προσφοράς, θα ήταν όλο δικό του. Από την άλλη, δε θα πάθει και κανένα κακό αν δεν είναι υποψήφιος και μια χρονιά… Η Dreamworks όμως;

7. Οι Moore – Almodovar είναι οι κατάφωρα αδικημένοι της κατηγορίας. Ευτυχώς τουλάχιστον το Bowling έχει ήδη εξασφαλίσει το Oscar για Best Documentary Feature. Ο Ισπανός, ριγμένος από τη χώρα του, έχασε το στήριγμα που θα του’δινε το σίγουρο Oscar για Best Foreign Film αλλά παίζει ακόμα δυνατά στο Original Screenplay. Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις βέβαια, όπως εκείνη του M. Night Shyamalan για το Signs - Οιωνος, αλλά μετά το παιδαριώδες σκηνοθετικό έγκλημα του τέλους, η παραμικρή μου προσπάθεια να υποστηρίξω μια τέτοια υπόθεση θα στεφόταν με…έναν τεράστιο ντοματοπελτέ in-my-face, οπότε…

Μην ξεχνάτε ότι περιμένω τις δικές σας προβλέψεις στο tgaris@cine.gr, μαζί με σχόλια και τις παρατηρήσεις σας. Στη Cineχεια, ψηλαφούμε τις πιο δημοφιλείς κατηγορίες, το χαβιάρι στο μεγάλο δείπνο για κάθε oscar-maniac:

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: THE “ROLE”CATEGORIES
(Best Leading/Supporting Actor/Actress)

---