---

Τετ 24 Νοε 2004

Ανταπόκριση 24/11

Έκτη μέρα του Φεστιβάλ σήμερα, και η οδυνηρή διαπίστωση ότι οι ταινίες δε βλέπονται γίνεται ακόμη οδυνηρότερη. Προς θεού όμως, γι΄ αυτό δεν ευθύνονται οι ταινίες (οι οποίες φέτος είναι κατά γενική ομολογία ανέλπιστα καλές –δηλαδή ανέλπιστα ταινίες), αλλά ο καιρός. Ο οποίος δε χάνει ευκαιρία να πνεύσει (στην κυριολεξία) τα μένεα κατά της έβδομης τέχνης, προτείνοντας αντ΄ αυτής την τέχνη των –τουλάχιστον εφτά- μποφόρ. Με αποτέλεσμα η πόλη να θυμίζει κάτι σε Ελ Νίνιο, όπου στροβιλίζονται ένα σωρό χαρτάκια, φυλλαράκια, πατατάκια, τσουρεκάκια (συνηθέστερα αυτά με επικάλυψη λευκής σοκολάτας), σκουπιδάκια, σκουπιδοτενεκεδάκια, σκουπιδοτενεκεδάρες... Και όλα αυτά έχουν, ως γνωστόν, τη φριχτή τάση να σφηνώνονται στα μάτια σου -κι άντε μετά να γλιτώσεις τη μόνιμη τύφλωση. (Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι δεν είσαι ήδη τυφλός, γιατί όπως είπε χθες και ο Μέγας Greenaway, «το ότι έχουμε δυο μάτια δε σημαίνει ότι μπορούμε και να βλέπουμε»...).

Είπε κι άλλα νόστιμα χθες ο Peter. Παρέθεσε άλλωστε ένα ολόκληρο masterclass σε έναν σχεδόν γεμάτο «Τορνέ» για να ξεδιπλώσει τις –ομολογουμένως γοητευτικές- σκέψεις του. Οι οποίες αφορούσαν κυρίως το τελευταίο του project «Tulse Luper Suitcases» -το «πρώτο αριστούργημα της νέας τεχνολογίας», σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου. Αυτό που είναι σίγουρο πάντως είναι ότι πρόκειται όντως για το πρώτο έργο του Greenaway που γυρίζεται με τεχνολογία High Definition (δηλαδή εκείνη την τεχνολογία που δημιουργεί εικόνες με τόσα πολλά καρέ το δευτερόλεπτο, που μοιάζουν «πραγματικότερες» του πραγματικού). Τώρα αν πρόκειται και για αριστούργημα, θα μου επιτρέψετε να διατηρήσω τις ταπεινές επιφυλάξεις μου, τις οποίες υπόσχομαι (καλά, δεν παίρνω κι όρκο...) να αναπτύξω σε μελλοντική κριτική. (Αν δεν αντέχετε να περιμένετε πάντως, να αναφέρω εν συντομία ότι φρονώ πως το έργο καταρρέει υπό το βάρος της ίδιας του της –τεράστιας- φιλοδοξίας: όταν θες να πεις τα πάντα, ο κανόνας είναι τελικά να μη λες τίποτα).

Από την άλλη, σχεδόν όλοι δηλώνουν εκστασιασμένοι από την τριλογία του Greenaway. Τώρα, γιατί κατά την προβολή του δεύτερου μέρους της ήρθαν το πολύ οι μισοί από αυτούς που ήρθαν και στο πρώτο, μάλλον ο Έλιοτ θα έλεγε ότι «ο άνθρωπος δεν αντέχει πολλή πραγματικότητα»...

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αναλογιζόμενος τη δυστυχία του να είσαι κιμάς...

Χθες το βράδυ πάντως, στο Ολύμπιον αντέξαμε και με το παραπάνω την πρώτη ταινία του Στέργιου Νιζήρη «Είναι ο θεός μάγειρας;». Η ταινία επιβεβαίωσε τις φήμες που την ήθελαν να είναι μία από τις νοστιμότερες του Φεστιβάλ, και αυτό δεν είναι τυχαίο, γιατί στην ταινία εμφανίζεται (σε απόσπασμα από αμίμητη ομιλία του περί κρεοφαγίας) ο Χριστόδουλος. Και μια ταινία στην οποία κάνει cameo ένας τόσο θείος εκπρόσωπος του θείου είναι καταδικασμένη να είναι τουλάχιστον θεϊκή...

«Αν βρείτε εσείς κάποιον χωρίς ενδιαφέρον, δεν θα φταίει ο ίδιος, αλλά η δική σας ματιά. Μη με ρωτάτε λοιπόν πότε τα μάτια του θεατή είναι κλειστά ή ανοιχτά». Επιτρέψτε μου να κλείσω αυτή την ανταπόκριση (ο Χριστόδουλος να την κάνει...) με το παραπάνω υπέροχο τσιτάτο του αυστριακού σκηνοθέτη Goetz Spielmann, αλιευμένο από τη συνέντευξη τύπου που παρέθεσε σήμερα το πρωί στην Αποθήκη Γ.

Όποια ταινία από τις 186 και να δεις, τελικά δε θα δεις παρά αυτό που κουβαλάς ήδη στο μάτι σου. (Ή, εν πάση περιπτώσει, σε αυτό το υπόλειμμα ματιού που σου άφησε αυτή η αναθεματισμένη ανεμοθύελλα. Η οποία ακόμη δε λέει να κοπάσει, κι ας έχουν απόψε πάρτι οι «Νέοι Ορίζοντες» στο rock bar «It’ s Only». Δεν πειράζει όμως, με αυτό τον τρόπο δε θα χρειαστεί και να κουνηθείς για να αποκτήσεις την απαραίτητα κουνημένη κουπ (αφού θα την έχεις προκατασκευασμένη), κι έτσι θα ατενίσεις απερίσπαστος τους αγαπημένους σου Ορίζοντες. Προσοχή μόνο μην πιαστείς).

---