---

Κυρ 30 Νοε 2003

44ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Άλλο ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έφτασε στο τέλος του μετά και τις βραβεύσεις που δόθηκαν στις ταινίες του ελληνικού τμήματος. Με πολλές γκρίνιες αλλά και τη γενική αίσθηση ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα γιορτή για τον ελληνικό κυρίως κινηματογράφο, το φετινό 44ο φεστιβάλ θα μείνει στην ιστορία για τα 8 βραβεία που απέσπασε η Πολίτικη Κουζίνα αλλά και την παράλληλη προβολή της ταινίας Παλιοί Πονηροί Καιροί, μιας συρραφής ερωτικών ταινιών των αρχών του 19ου αιώνα. Την ώρα δηλαδή που ο κύριος Νταλάρας τραγουδούσε στο κοινό στο Μέγαρο Μουσικής, όλοι εμείς που επιλέξαμε Παλιούς Πονηρούς Καιρούς (σύσσωμο το team του Cine.gr με αυτό τον τρόπο εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του στο θεσμό των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας..) είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τις ερωτικές επιδόσεις των κυρίων και κυριών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και στη συνέχεια να σχολιάσουμε τα βραβεία ανάλογα με τις σκηνές που παρακολουθήσαμε («μα αν πήρε η Πολίτικη 8 βραβεία, αυτή εδώ θα έπρεπε να πάρει 12 όσκαρ! Κοίτα πλάνο! Κοίτα φωτογραφία! Κοίτα ερμηνεία!...»).

Νωρίτερα την Κυριακή, στα βραβεία κοινού και τα αντίστοιχα της ΕΤΕΚΤ και της ΠΕΚΚ, παρακολουθήσαμε με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον το κοινό να τιμά το Έθνος χωρίς Γυναίκες και την Πολίτικη Κουζίνα, ενώ μας βρήκε απόλυτα σύμφωνους η βράβευση του Σπιρτόκουτου από τους έλληνες κριτικούς. Αντίθετα, η... τύφλωση όλων μπροστά στο «Ένα τραγούδι δε φτάνει» της Χρονοπούλου και –κυρίως- η βράβευση του Οξυγόνου από την FIPRESCI σχολιάστηκε αρκούντως αρνητικά. Όπως ανέφερε και κάποιος γνωστός δημοσιογράφος εδώ στο press room, «θα το δεχόμασταν αν ήταν βραβείο της κριτικής επιτροπής και όχι των κριτικών κινηματογράφου που υποτίθεται ότι κρίνουν με άλλα κριτήρια». Τόσο απλά!

Ο καιρός στη Θεσσαλονίκη είναι τόσο μουντός όσο και τα πρόσωπα των ανθρώπων του Φεστιβάλ σήμερα το πρωί. Είναι εμφανές ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να χαρεί κανείς που τελείωσε το 44ο (που όπως μας είπε και ο Ιάσωνας Τριανταφυλλίδης θα ευχόταν να είναι το τελευταίο που γίνεται με αυτό τον τρόπο), ωστόσο όταν τελειώνει μια γιορτή, όσο ανοργάνωτη και μέτρια κι αν είναι, πάντα νιώθεις μια μελαγχολία (ειδικά όταν είσαι παρών στο ξήλωμα των εγκαταστάσεων...). Η επιστροφή στην καθημερινότητα, έστω κι αν δεν είναι τόσο επίπονη για όλους, είναι κάτι που δεν είναι πολύ χαρμόσυνο. Σήμερα μάλιστα βγαίνει και το τελευταίο «Πρώτο Πλάνο» του Φεστιβάλ με βραβεία και εντυπώσεις, ενώ για τους Θεσσαλονικείς το Φεστιβάλ θα συνεχιστεί και αυτή την εβδομάδα με προβολές απ’ το ελληνικό, το διεθνές και το τμήμα των νέων οριζόντων.
Τυχεροί...

Εδώ στο Cine χαιρόμαστε που μπορέσαμε να σας προσφέρουμε καθημερινή ενημέρωση όλες αυτές τις μέρες και ελπίζουμε να μείνατε κι εσείς ικανοποιημένοι από την ποιότητα και την ποσότητα των ανταποκρίσεων και κριτικών μας. Η γιορτή εδώ στο Cine.gr συνεχίζεται και αυτό το μήνα (σας είπα καλό μήνα; Καλό μήνα!) με 2 πρεμιέρες στο πρώτο δεκαήμερο, όπου ελπίζουμε να δώσετε ξανά το παρόν. Όσο για τη Θεσσαλονίκη, θα τα ξαναπούμε σύντομα κι εδώ...
Καλή cineχεια!

---