---

Κυρ 23 Νοε 2003

44ο Φεστιβαλ Κινηματογραφου Θεσσαλονικης

Ανταπόκριση - Εντυπώσεις 22/11

Δεύτερη μέρα του Φεστιβαλ σήμερα -υπομονή, άλλες 8 έμειναν!- και η πόλη φαίνεται να δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο: το πρόσωπο της μουρτζούφλας, της καντίφλας και της καταχνιάς. (Αναφέρομαι στον συννεφιασμένο καιρό). Όχι, σιγά μη μας έκανε το χατίρι να είναι και σήμερα ηλιόλουστη και ευδιάθετη, όπως κατά την πρεμιέρα! Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η πρεμιέρα συνέπιπτε χρονικά με τα Εισόδια της Θεοτόκου, κι αυτό εξηγεί γιατί η -γνωστή για την ευλάβειά της- πόλη μας φόρεσε τότε το πιο θεάρεστό της χαμόγελο.

Αλλά σήμερα φρόντισε να διαλύσει τις παρεξηγήσεις, αποκτώντας μια σχεδόν λονδρέζικη χλωμάδα. Μη σας ξεγελά η glam και ολίγον χαζοχαρούμενη διάθεση που επικρατεί σε κάθε Φεστιβάλ. Η πόλη αυτή είναι βαθιά απαισιόδοξη. Ίσως γι΄ αυτό να γεννά και τόσους ποιητές (μειώνοντας ταυτόχρονα κατακόρυφα το κοινό της ποίησης).

photo MOTIONTEAM©VERVERIDIS V.

Το κοινό του Φεστιβαλ βέβαια δεν έχει καιρό να απαισιοδοξήσει -πόσο μάλλον να γράψει ποιήματα. Πού να προλάβει άλλωστε! Τρέχει σαν τη Λόλα να βγάλει εισιτήρια. Και, ακολούθως, να βγάλει τα μάτια του (με τόσες προβολές). Μάλιστα, ορισμένοι διεστραμμένοι -ανάμεσά τους και η αφεντιά μου- ξυπνούν από τα χαράματα για να στηθούν στις ουρές των ταμείων (μα δεν τους έχει μιλήσει κανείς για την τηλεφωνική κράτηση στο 2310378551-3;;). Αλλά, ευτυχώς, οι ταινίες τους αποζημιώνουν επαρκώς (δόξα τω θεώ, οι περισσότερες από αυτές προσφέρουν γενναιόδωρες μερίδες ύπνου).

Άλλες πάλι προσφέρουν –δώρο έκπληξη!- και γενναιόδωρες συλλογές από κιρσούς. Όπως καλή ώρα το Zatoichi του Kitano, που άνοιξε και επίσημα το Φεστιβαλ. Για να βρεις θέση -και εννοώ καθιστός- έπρεπε να έχεις στηθεί στο Ολύμπιον τουλάχιστον από τις 9 το πρωί, κι ας άρχιζε η ταινία στις 9 το βράδυ. Αλλά ας μην έχουμε παράπονο. Το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε, και μάλιστα με το παραπάνω! (Φυσικά δεν αναφέρομαι στην όντως εκπληκτική ταινία, αλλά στους όντως εμπνευσμένους -εδώ ξερνάμε- λόγους των κυρίων κυρίων Παπαγεωργόπουλου και Βενιζέλου που προηγήθηκαν αυτής). Ε ρε, Σαμουράι που τους χρειάζεται... (Για να τους κόψει την πάρλα εννοώ).

ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ photo MOTIONTEAM©VERVERIDIS V.

Κατά τ΄ άλλα, οι περισσότερες ταινίες που είδαμε μέχρι στιγμής μάλλον αποδείχτηκαν ψιλογκουμούτσες. Οι ταινίες από την μακρινή Ασία (λέγε με Travellers and Magicians - Ταξιδιωτες και μαγοι ή "Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας, Άνοιξη" -ουφ!) είναι περισσότερο τουριστικά φυλλάδια -με μια εσάνς δήθεν ανατολικής στοχαστικότητας-, παρά ταινίες. Οι ταινίες που θέλουν να προκαλέσουν σκάνδαλο (λέγε με "Clement") μάλλον το μόνο που καταφέρνουν να προκαλέσουν είναι σκάνδαλο χασμουρητών. Οι ιρανικές ταινίες που θέλουν να καταγγείλουν τη στυγνότητα του ιρανικού καθεστώτος (λέγε με Abjad - Αμπτζαντ) μάλλον έχουν γίνει κι αυτές εκνευριστικά επαναλαμβανόμενες. Πάλι καλά που υπάρχουν και τα έξοχα αφιερώματα σε έναν Wong Kar-wai και σε έναν Otar Iosseliani και καθαρίζει κάπως το ταλαιπωρημένο κινηματογραφικό μας βλέμμα -ένα είδος λυτρωτικού κολλύριου!

Αλλά επειδή μάλλον πολύ γκρινιάξαμε, ας πούμε και καμιά καλή κουβέντα, για να μη μας πούνε και πικρόχολους. (Τουλάχιστον ας το προσπαθήσουμε). Φέτος λοιπόν, το Φεστιβαλ εγκαινιάζει έναν υπέροχο θεσμό (στην Αποθήκη Γ, κάθε μέρα στις 17:00-19:00), με το χαρωπό όνομα "Happy Hour", που προσφέρει στα μέλη που έχουν κρεμασμένη στο λαιμό την κάρτα διαπίστευσης (ναι, είμαι κι εγώ ένα απ΄ αυτά! μουαχαχαχαχα!) τη δυνατότητα να συναντιούνται, να ανταλλάσσουν απόψεις (για παράδειγμα πάνω στη μεταεξπρεσσιονιστική αισθητική του Shinya Tsukamoto) και παράλληλα να ασκούνται στην καλόπιστη κινηματογραφική κριτική -όρα ανηλεές θάψιμο. Μάλιστα προσφέρονται και δωρεάν ποτάκια και μεζεδάκια γιατί, ως γνωστόν, νηστικός κουτσομπόλης δεν κουτσομπολεύει! (Όχι, δεν έχω παράπονο, το Φεστιβαλ μας σκέφτεται).

Γενικά, δεν έχω παράπονο. Χίλιες φορές ένα Φεστιβάλ με γκουμούτσες παρά ένα καθόλου Φεστιβάλ. Καλή φεστιβαλική μας συνέχεια λοιπόν! (Και με το μαλακό, ε;).

---