---

Τετ 05 Νοε 2003

Η λαιμαργία του Φρουγμόνδου και άλλα ασήμαντα περιστατικά

Η λαιμαργία του Φρουγμόνδου

Όταν ο Φρουγμόνδος είδε το Magnolia - Μανολια - και συγκεκριμένα εκείνη τη σκηνή όπου βρέχει βατράχια- τον έπιασε μια ακατανίκητη λύσσα για βατραχοπόδαρα, λες και ήταν έγκυος. Επειδή όμως δεν είχε πρόχειρη την αγαπημένη του λιχουδιά, αναγκάστηκε να βολευτεί με το –κάθε άλλο παρά βατραχένιο- πόδι της διπλανής του, το οποίο και κατασπάραξε με βαριά καρδιά. Αυτή δε φάνηκε να ενοχλείται καθόλου. Άλλωστε έκανε δίαιτα, και τώρα που είχε χάσει το ένα της πόδι, θα ήταν τουλάχιστον κατά δέκα κιλά ελαφρότερη. Γι΄ αυτό και πρόσφερε πρόθυμα και το άλλο της άκρο, παρακαλώντας τον Φρουγμόνδο να συνεχίσει να την καταβροχθίζει. Αυτός όμως, σε αντίθεση με ό,τι θα έκανε ένας αληθινός gentleman, της αρνήθηκε.



Καρδιά από κρέμα

Ο σκηνοθέτης Σεβαστιανός Μπούχενβαλντ, κατά την πρεμιέρα της ταινίας του "Η επίθεση του γιγαντιαίου osso bucco", ανέβηκε σε ένα σημείο της αίθουσας αθέατο για τους θεατές και άρχισε να πυροβολεί οσους κατά τη γνώμη του γελούσαν σε λάθος σημεία. Όταν τέλειωσε η ταινία, στην αίθουσα είχαν μείνει μόνο εκείνοι οι θεατές που είχαν πυροβοληθεί και ήταν νεκροί -χαμογελαστοί νεκροί.

O Σεβαστιανός, γεμάτος τύψεις που δεν είχε καταφέρει να σκοτώσει όλους τους θεατές, επιχείρησε να αυτοκτονήσει, όμως για κακή του τύχη, του είχαν τελειώσει όλες οι σφαίρες. Πήγε να αφαιρέσει μερικές από τα πτώματα των θεατών του, όμως ήταν όλες τους σφηνωμένες πολύ καλά.

Απογοητευμένος από τον εαυτό του και την ανικανότητά του να αυτοκτονήσει, αγόρασε πέντε πυραύλους κορνέτο και κατέπνιξε σε αυτούς όλη την αβάσταχτη θλίψη του. (Ή μάλλον σχεδόν όλη, γιατί αμέσως μετά αγόρασε και τρεις σοκολατίνες).



Ανρί ο γλωσσοφάγος

Ο Ανρί και η Ρίνα πρόβαραν τη σκηνή του φιλιού-στόμα-με-στόμα από τη νέα ταινία του Ερνέστο Κασουλέ. Όμως δίσταζαν να φιληθούν, γιατί ήταν και οι δυο τους πολύ ντροπαλοί για κάτι τέτοια. Βέβαια όταν άρχισε να ουρλιάζει ο σκηνοθέτης τους, κάθε ντροπή τους εξανεμίστηκε. "Φιληθείτε επιτέλους παλιόπαιδα! Έχω και ραντεβού με τον πεντικιουρίστα μου!!".

Σχεδόν τρομοκρατημένος, ο Ανρί άρχισε να φιλάει τη Ρίνα και, ίσως από απροσεξία, ίσως από υπερβάλλοντα ζήλο, κατάπιε τη γλώσσα της. Πρώτη φορά του συνέβαινε κάτι τέτοιο -δε συνήθιζε να καταπίνει τις γλώσσες των άλλων. Αλλά τι έφταιγε ο καημένος που ο σκηνοθέτης απαιτούσε τόσο περιπαθή φιλιά και μάλιστα με τόσο φορτικό τρόπο; Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα...

Όταν προσπάθησε να ζητήσει συγγνώμη για το άγαρμπό του γλωσσοφίλημα, δεν μπόρεσε να αρθρώσει λέξη΄ δεν ήξερε ποια γλώσσα να χρησιμοποιήσει: τη δική του ή αυτήν που είχε κατασπαράξει από τη συνάδελφό του -η οποία, εντωμεταξύ, είχε πεθάνει από αιμορραγία.



Η συνάντηση

Όταν επισήμαναν στον Peter Greenaway πως η ταινία του The Baby of Macon είχε λάθη συνέχειας, αυτός απάντησε ότι έβρισκε τη συνέχεια βαρετή.

Όταν κατηγόρησαν τον Jean-Luc Godard ότι οι ταινίες του δεν έχουν αρχή, μέση και τέλος, αυτός απάντησε πως έχουν, αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.

Δεν ξέρω αν ο Greenaway συνάντησε ποτέ τον Godard. Αν συναντιόντουσαν πάντως, μάλλον θα συζητούσαν με τον ίδιο τρόπο που γύριζαν τις ταινίες τους. Ο Greenaway θα διηγούνταν μια ιστορία, αδιαφορώντας αν αυτή η ιστορία είχε την παραμικρή συνέχεια. Ο Godard με τη σειρά του, θα σχολίαζε την ιστορία του Greenaway, αναποδογύριζοντας τους κανόνες του συντακτικού, βάζοντας πρώτα το ρήμα, μετά το υποκείμενο και ύστερα το αντικείμενο.

Ίσως πάλι να έμεναν και οι δυο τους σιωπηλοί, εξαντλημένοι και μόνο στη σκέψη ενός τέτοιου εγχειρήματος.



Η οντισιόν

Ο Σατωβριάνδος αποφάσισε να γίνει ηθοποιός επειδή δεν είχε καθόλου φαντασία. Πίστευε ότι μόνο κάποιος χωρίς φαντασία θα καταδεχόταν να κάνει αυτό το επάγγελμα, στο οποίο το μόνο που κάνεις είναι να απαγγέλλεις τα λόγια κάποιου άλλου.

Από την άλλη, η Βρουγχίλδη είχε πλουσιότατη φαντασία. Γι΄ αυτό και επέλεξε να γίνει ηθοποιός, αφού με τόση φαντασία θα της ήταν πανεύκολο να υποκρίνεται πως είναι κάποια άλλη.

Ο Σατωβριάνδος και η Βρουγχίλδη συναντήθηκαν σε μία οντισιόν από την οποία απορρίφθηκαν και οι δύο. Έπαθαν μεγάλη στεναχώρια και, για να παρηγορηθούν, έκλαψε ο ένας στον ώμο του άλλου. Από τους ποταμούς δακρύων που έχυσαν όμως καταστράφηκε το μακιγιάζ τους και, μόλις το συνειδητοποίησαν, έτρεξαν πανικόβλητοι στην τουαλέτα για να το διορθώσουν -οι ηθοποιοί, ως γνωστόν, είναι πολύ φιλάρεσκα πλάσματα. Επειδή η τουαλέτα ήταν φρεσκοσφουγγαρισμένη, γλύστρισαν και γκρεμοτσακίστηκαν.

Από τότε δεν ξαναπήγαν σε καμία οντισιόν, απλούστατα επειδή έμειναν και οι δυο τους παράλυτοι.



Η κρίση της στύσης

"Έμαθα πως όποτε γράφει μια βιβλιοκριτική έχει πάντα τις εντονότερες στύσεις", σημειώνει κάπου ο Georg Christoph Lichtenberg. Άραγε ένας κριτικός κινηματογράφου συμπεριφέρεται ανάλογα όταν γράφει την κριτική του; Μάλλον εξαρτάται από την ταινία. Υπάρχουν ταινίες που προκαλούν τις πιο αυθόρμητες και ανεπιτήδευτες στύσεις. Αλλά υπάρχουν και ταινίες -οι περισσότερες- που αν ασχοληθεί κανείς μαζί τους, κινδυνεύει να πάθει από προσωρινή αναστολή της στύσης του έως χρόνια ανικανότητα. Το ότι οι περισσότεροι κριτικοί είναι ανέραστοι δεν είναι καθόλου τυχαίο.

---