---

Τρί 19 Μαϊ 2015

Κάννες 2015: Χρειάζονται κότσια για να μπει κανείς στο Ησυχαστήριο του Απιτσατπόνγκ Βεερασεθάκουλ

Συγκεντρώνοντας όσες περισσότερες εμπειρίες μέσα από τις προβολές αλλά και τη καθημερινότητα του 68ου Φεστιβάλ των Καννών, φτάνουμε αισίως στην έβδομη μέρα του. Αυτό σημαίνει πως σιγά σιγά αρχίζουμε να ξεχωρίζουμε τις ταινίες που μας εντυπωσίασαν από αυτές που δεν μας κέρδισαν κάτι που συνεπώς θα μας οδηγήσει στο να διαμορφώσουμε μια γενικότερη εικόνα.

Αγαπημένος του Φεστιβάλ των Καννών ο Ταϊλανδός Απιτσατπόνγκ Βεερασεθάκουλ, αφού σε κάθε του συμμετοχή κατακτά βραβεία. Πρώτη φορά το 2002 με το Για Πάντα Δικός σου κερδίζει το βραβείο του τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμα, το 2004 η Τροπική Ασθένεια φεύγει με το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής και εν τέλει το Ο Θείος Μπούνμι Θυμάται τις Προηγούμενες Ζωές του κατακτά τον Χρυσό Φοίνικα το 2010.

Εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία που θέλει 40 στρατιώτες να βρίσκονται σε νοσοκομειακή καραντίνα από μια μυστηριώδη αρρώστια, ο Βεερασεθάκουλ βρίσκει αφορμή για μια καθαρά προσωπική ταινία συνδυάζοντας το παραπάνω γεγονός, με τις αναμνήσεις που έχει ως παιδί από τον τόπο γέννησής του, όπου και εξελίσσεται το φιλμ. Στην πόλη Κον Καέν, μια μοναχική μεσήλικη νοικοκυρά περιθάλπει ως εθελόντρια έναν στρατιώτη που έχει μια μυστηριώδη ασθένεια που τον ωθεί σε ύπνωση. Και αυτή, όμως, με τη σειρά της θα βυθιστεί σε μια παραίσθηση, η οποία πυροδοτεί παράξενα όνειρα, φαντάσματα, αλλά και έρωτα.

Βάζοντας την γνώριμη πλέον Τζεντζίρα Πονγκπας να κρατήσει το τιμόνι του ταξιδιού μας, ο Βεερασεθάκουλ διατηρεί και στο Cemetery of Splendour το - χωρίς εκπλήξεις - ήρεμο βήμα του προς την κορύφωση. Παρόλα αυτά, ο ίδιος δείχνει να χάνεται στο ταξίδι των αναμνήσεων του, χωρίς να παρασέρνει μαζί του τους θεατές που μένουν να παρακολουθούν τις μακροσκελείς σκηνές μιας ιστορίας, που για να περάσει από το προσωπικό του επίπεδο στο δικό τους, απέχει αρκετά. Η διαδρομή και η «παραμονή» μας σε έναν χώρο όπου πρωταγωνιστεί το όνειρο, η γιατρειά, το μυστήριο, η υπερφυσικότητα, δεν είναι τόσο φιλόξενη, μάλλον γιατί ο ίδιος βρίσκεται αφοσιωμένος στα δικά του όνειρα που τον οδήγησαν στην ταινία αυτή. Το χιούμορ είναι καλός συνοδοιπόρος του θεατή, δεν παύει όμως να δίνει την εντύπωση πως σε κάποιες στιγμές βρίσκεται για να μειώσει την σοβαρότητα της κατάστασης και όχι για να βοηθήσει στην κατανόηση της. Η φαντασία του σκηνοθέτη, η ύπαρξη της οποίας δεν χωράει αμφισβήτηση, περιορίζεται στην ιδιαίτερη χρήση φωτισμού από νέον και στην σκηνή που καταφέρνει να κάνει την καρδιά μας να πάλλεται μαζί με την εναλλαγή των χρωμάτων τους.

Το ιδιαίτερο κινηματογραφικό στυλ του Απιτσατπόνγκ Βεερασεθάκουλ διαθέτει φίλους που κερδήθηκαν με τις προηγούμενες δουλειές του, φυσικά όμως υπάρχουν και εκείνοι που δεν κατανοούν τον συλλογισμό του: αποδεκτό, όμως εδώ ο Βεερασεθάκουλ δεν ενισχύει την πρώτη «ομάδα», εφόσον η «τροφή» για μετέπειτα αναμνήσεις και συλλογισμό, είναι απούσα.

Η μέρα αύριο περιλαμβάνει δύο ακόμη ταινίες του Διαγωνιστικού τμήματος, το Youth του Πάολο Σορεντίνο και το The Assasin του Χου Χσιάο Χσιεν, το Je Suis un Soldat του Γάλλου Λοράν Λαριβιέρ (που ευχόμαστε να είναι καλύτερο από όλα όσα είδαμε ως τώρα από το Ένα Κάποιο Βλέμμα) καθώς και το πολυαναμενόμενο - για τον ντόρο που έχει προκαλέσει- Love του Γκασπάρ Νοέ. Μπόνους της βραδιάς θα είναι η εδική προβολή του Εξολοθρευτή στο παραθαλάσσιο σινεμά που στήνεται κάθε βράδυ στην αμμουδιά της Κρουαζέτ.

--------
Διαβάστε επίσης:
Οδηγός για το 68ο Φεστιβάλ των Καννών

---