---

Τετ 08 Σεπ 2010

Ανασχηματίστε μας, γουστάρουμε...

Είναι, που λέτε, οι γείτονες, οι οποίοι κάθονται και μας πετούνε πέτρες. Κι εμείς τι κάνουμε; Αναλύουμε τα οικογενειακά τους με αυξημένο ενδιαφέρον. Κάπως έτσι νιώθω αυτές τις ημέρες που χαζεύω στην τηλεόραση τις ειδήσεις. Από την μία λέμε ότι μας έχουν φέρει στο αμήν κι από την άλλη αγωνιούμε κι αναλύουμε μέχρι εσχάτης ρανίδος τα εσωτερικά των κομμάτων. Εδώ ζούμε ένα οικονομικό κραχ, εδώ έχω κουραστεί να ακούω γνωστούς μου να φτάνουν στα όρια τους λόγω της κατάστασης και πρέπει να μας νοιάζει ποιος είναι ο νέος υφυπουργός κι ο νέος υποψήφιος της τάδε περιφέρειας. Αφήστε που έχω αποκτήσει προσωπικό πρόβλημα με τον δήμαρχο Αθηναίων. Τέτοια έπαρση ούτε ο Μέγας Αλέξανδρος δεν πρέπει να είχε. Μας σώνουν κι εμείς τους έχουμε παρεξηγήσει; Μπορεί. Μπορεί τα δέκα εκατομμύρια να κάνουν λάθος κι εκείνοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, να ξέρουν καλύτερα...

Πέντε νέες κυκλοφορίες και δύο επανεκδόσεις αποτελούν το μενού αυτής της βδομάδας που μπαίνει. Το όνομα του Neil Jordan μάς αναγκάζει να ξεκινήσουμε από το Ondine του. Τοπίο η πατρίδα του σκηνοθέτη, Ιρλανδία, και ήρωας ένας απλός ψαράς που βρίσκει μια όμορφη γυναίκα στο δίχτυ του. Ξέρω, σας θυμίζει κάνα-δυο ελληνικά σίριαλ, αλλά ο Βασίλης επιμένει πως η αφήγηση, όσο προδιαγεγραμμένη κι αν είναι, σε κρατάει γερά επί της οθόνης. Από το μεταφυσικό παραμύθι, πάμε στην δράση και σε κάτι πολύ-πολύ γνώριμο. Οι Κυνηγοί επιστρέφουν στην τρίτη ατομική τους ταινία και θα σας πρότεινα να τους εμπιστευθείτε, όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, πλέον, αυτό. Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη, την ζούγκλα, και η άφθονη δράση επιστημονικής φαντασίας υπερκαλύπτουν τα όποια σεναριακά ελαττώματα και το δίωρο περνάει ευχάριστα. Μεγάλος χαμένος, ο Adrien Brody που μπαίνει σε άνιση σύγκριση με τον Arnie.

Να και μια κομεντί με την οποία γελάς. Το Από Μακριά και Αγαπημένοι δεν έχει την πρωτότυπη υπόθεση, ούτε καταφέρνει να πείσει για την χημεία των δύο πρωταγωνιστών του. Είναι, όμως, χαριτωμένο κι έχει μερικές στιγμές αβίαστου γέλιου που ξεπληρώνουν με το παραπάνω. Μετά από δύο σίκουελ και μια αλλαγή φύλου, το Karate Kid απόκτησε και ριμέικ. Θα δυσαρεστήσει τους φίλους τού παλιού, αλλά μπορεί να κάνει νέους, αν και μικρότερης, ακόμα, ηλικίας. Καλές οι εμφανίσεις των Chan, Smith, αλλά χιλιόμετρα μακριά από των Morita, Macchio. Θα παρατηρήσετε ότι το Winx Club: Το Μυστικό του Χαμένου Βασιλείου δεν συνοδεύεται από κριτική. Όσο κι αν δεν είναι κάποια ταινία που την έχει υπερβολική ανάγκη, η αιτία είναι πως η εταιρία διανομής προτίμησε να μην μας την προβάλει για «άγνωστους» λόγους. Θα αρκεστούμε να πούμε πως είναι ένα ψηφιακό καρτούν για μικρές θηλυκές υπάρξεις και πως μοιάζει με πολλά που παίζονται στην ελληνική τηλεόραση. Αυτό το περί ανυπαρξίας κριτικής, μας θυμίζει κι ένα γερό «κρέμασμα» που φάγαμε την προηγούμενη βδομάδα από τους υπεύθυνους των Καντίνα και Sugartown: H Eπόμενη Mέρα. Ακόμα και το έκτακτο έχει τα όρια του...

Οι δύο επανεκδόσεις ομιλούν την γαλλική και υπογράφονται από μεγάλους δημιουργούς. Το Ηδονή είναι μια από τις καλύτερες στιγμές του Max Ophuls, μια ανθολογία τριών επεισοδίων, το ένα πιο όμορφο από το άλλο. Μια ασπρόμαυρη ταινία του 1952 που δεν έχει χάσει ακόμα την «έγχρωμη» χάρη της κι ούτε πρόκειται. Από την άλλη, έγχρωμο είναι το κωμικό Η Έλενα και οι Άντρες της του μεγάλου Jean Renoir, με πρωταγωνίστρια της Ingrid Bergman στην μοναδική φορά που μίλησε γαλλικά επί της οθόνης. Καθόλου κακό, αλλά δεν συγκαταλέγεται, δικαίως, στις καλύτερες στιγμές των συντελεστών της.

Θα σας προτείναμε να δείτε με θέρμη το εβδομαδιαίο φεστιβάλ στον κινηματογράφο Απόλλων (Σταδίου 19), με γενικό τίτλο Από το Βιβλίο στην Οθόνη. Μια προσεγμένη επιλογή ταινιών του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, όλες βασισμένες σε γνωστά μυθιστορήματα. Έναρξη αύριο με το Η Άλλη Όψη και λήξη στις 15 του μήνα με το Ο Εργένης.

Οι μέρες για το 16ο Φεστιβάλ Αθηνών (Νύχτες Πρεμιέρας conn-x) λιγόστεψαν πολύ και με την είσοδο σας στην σχετική καρτέλα, θα μπορείτε να βλέπετε και το πλούσιο πρόγραμμα. Υπομονή ως την άλλη Τετάρτη με την έναρξη, που θα τα πούμε πιο αναλυτικά.

Σαν σήμερα γεννήθηκε ένας από τους αγαπημένους μου (μας) κωμικούς, ο Peter Sellers, ενώ χθες έφυγε από την ζωή ένας αφανής, αλλά σπουδαίος κατακτερίστας, ο Glenn Shadix. Μια πολύ μακάβρια περίπτωση, αφού ο Αμερικανός ηθοποιός ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και γνώρισε τον θάνατο πέφτοντας από αυτό στην κουζίνα του σπιτιού του. Μόλις 58 ετών...

---