Σάβ 05 Ιουν 2010

Αξέχαστα κινηματογραφικά φιλιά - Μέρος 2ο

Διαβάστε το 1ο μέρος

Το φιλί είναι μια μικρή κίνηση η οποία, από την αρχή της ύπαρξής του σε αυτό τον πλανήτη, αποτελεί:
- μέσο συναισθηματικής έκφρασης για τους ρομαντικούς.
- μέσο εκτόνωσης για όσους δεν τα πάνε καλά με τα λόγια.
- μέσο μεταφοράς μικροβίων και σάλιων για τον κρυόπλαστους.
Όπως και να `χει, το φιλί είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής αφού ο καθένας μας μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να εκφράσει την αγάπη του, την ευγνωμοσύνη του, την κατανόησή του, είτε αυτή είναι ερωτική είτε όχι. Ωστόσο το φιλί σαν ιδέα, έχει κατά κύριο λόγο συνδεθεί με τον έρωτα, χωρίς παράλληλα αυτό να σημαίνει πως συμβαίνει το ίδιο και με την ερωτική πράξη. Από τις αρχές μάλιστα της εξέλιξης κι ανάπτυξης του κινηματογράφου, ήταν κάτι που χρησιμοποιήθηκε από τους δημιουργούς πολλάκις με μοναδικό σκοπό να σφραγιστεί ένας έρωτας, μια αγάπη, πολλά συναισθήματα δεμένα όλα μαζί με μια αόρατη κλωστή. Φυσικά το πλήρωμα του χρόνου έχει επιφέρει αλλαγές και σε αυτό, όπως σε κάθε τι άλλο.

The Quiet Man (1952): Τα φιλιά της συγκεκριμένης ταινίας θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με καιρικά φαινομένα. Ένας πρώην μποξέρ ονόματι Sean Thornton (John Wayne) και μια φλογερή κοκκινομάλλα, η Mary Kate Danaher (Maureen O`Hara), ζουν έναν μοιραίο έρωτα. Το πρώτο τους φιλί, εν μέσω ανεμοθύελλας με τον πρώτο να τραβάει την δεύτερη προς το μέρος του και να την φιλάει παθιασμένα ενώ εκείνη κατεβαίνει βιαστικά τις σκάλες της εξόδου για να φύγει. Οι κινήσεις του ανέμου, αρμονικά συγχρονισμένες με το πάθος τις στιγμής, κάνουν την στιγμή μοναδική και ιδιαίτερη. Για τις ανάγκες της ταινίας ανταλάσσουν ωστόσο και άλλα με φιλιά, με το τελευταίο τους να είναι εν μέσω βροχής και καταιγίδας αυτή τη φορά και όσο να`ναι, πιο sexy από το προηγούμενο.

From Here to Eternity (1953): Είμαι σίγουρη ότι την συγκεκριμένη δεκαετία, το συγκεκριμένο έργο, προκάλεσε πολλά νευρικά γελάκια, αμηχανία και κοκκίνισμα στα μάγουλα των γυναικών. Επιτέλους δίνεται ένα φιλί χωρίς μέτρο, χωρίς έλεγχο, χωρίς όρια, αγγίζοντας ίσως και τα όρια του πρόστυχου για τα δεδομένα της εποχής. Ο στρατιωτικός Milton Warden (Burt Lancaster) σε κάποια παραλία της Χαβάη, εμπλέκεται σε ερωτικές περιπέτειες με την Karen Holmes (Deborah Kerr), σύζυγο του αρχηγού του στον στρατό. Οι ερωτικές του περιπτύξεις στην παραλία καθώς το κύμα τους χτυπάει είναι άκρως αισθησιακές και η Karen δηλώνει με κομμένη την ανάσα, "I never knew it could be like this. Nobody ever kissed me the way you do". Φανταστείτε τι ανέραστος ήταν ο άντρας της. Η ειδυλιακή ωστόσο αυτή σκηνή μετατρέπεται σε καβγαδάκι καθώς μπαίνουν στη μέση οι γνωστές, ηλίθιες συζητήσεις προκειμένου να καταλήξουμε σε πόρισμα πρώην συζύγων.

Roman Holiday (1953): Σε μια διαφορετική εκδοχή του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, η πριγκίπισσα Ann (Audrey Hepburn), δραπετεύει από τη μίζερη ζωή της και αρχίζει να τριγυρίζει στη Ρώμη με τον γοητευτικό δημοσιογράφο Joe Bradley (Gregory Peck). Ένας έρωτας γεννιέται ο οποίος όμως είναι καταδικασμένος να πεθάνει νωρίς. Έχοντας μοιραστεί μετρημένες στιγμές, πρέπει να αποχαιρετήσουν για πάντα ο ένας τον άλλον. Στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου λαμβάνει χώρα ο αποχαιρετισμός, με την Ann να του ζητάει να φύγει και να μην κοιτάξει πίσω του, να την εγκαταλείψει όπως κάνει εκείνη, ενώ παράλληλα, ψάχνει λόγια για να πει το αντίο χωρίς όμως να τα βρίσκει. Χωρίς να την παροτρύνει εκείνος σφίγγοντάς την στην αγκαλιά του και την φιλά για τελευταία φορά.

Lady and the Tramp (1955): Το μοναδικό κινούμενο σχέδιο της λίστας μας και όχι άδικα αφού, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, η μελωδία του ρομαντικού σκυλίσιου γεύματος αντηχεί στ`αυτιά μας και η μυρωδιά της μακαρονάδας μοιάζει ακόμα φρέσκια. Η Λαίδη και ο Αλήτης, έχοντας περάσει μια μέρα γεμάτη νέες εμπειρίες και επικίνδυνες καταστάσεις για την καλοαναθρεμένη σκυλίτσα, γευματίζουν στο πίσω μέρος ενός ιταλικού εστιατορίου με τον σεφ και τον βοηθό του να βαράνε τα όργανα σε ρομαντικό σκοπό. Μασουλώντας το ίδιο μακαρόνι από τις δύο άκρες του, τα χαριτωμένα σκυλάκια ανταλάσσουν το πρώτο τους φιλί, με την Λαίδη να γυρίζει χαριτωμένα και δήθεν ντροπιασμένα το κεφάλι της και τον Αλήτη να προσπαθεί να την κάνει να νιώσει άνετα, δίνοντάς της το τελευταίο κεφτεδάκι. Λίγο πεζό μεν, ρομαντικό δε. Μην ξεχνάμε άλλωστε. Κάποτε υπήρξαμε παιδιά κι εμείς.

Some Like it Hot (1959): Σε μια εποχή όπου οι σαμπάνιες είχαν διαφορετική χρησιμότητα απ` ότι σήμερα, η Sugar Kowalczyk (Marilyn Monroe) την έχει πέσει στον σαξοφωνίστα Joe (Tony Curtis), πάνω στο κότερο ενός εκατομυριούχου. Στενό μαρκάρισμα η κυρία χωρίς όμως να γνωρίζει τα τραυματικά παιδικά χρόνια του Joe που τον έχουν κάνει να μην μπορεί να ερωτευτεί. Εκείνη τον ρωτάει αν έχει δοκιμάσει τα αμερικάνικα κορίτσια κι εκείνος, της αφήνει το ελεύθερο να δράσει αφού επέμενε. Φιλί ψυχοθεραπείας, αποθεραπείας, σε μια προσπάθεια να χαλαρώσει και να το απολαύει όπως ένα τσιγάρο. Μικρές διακοπές για να συνεχίζει ευθύς αμέσως η Marilyn με τον sexy τρόπο που πάντα την χαρακτήριζε, το ερωτικό της παιχνίδι, σε μια προσπάθεια εκμάθησης κι εκγύμνασης του `θύματός` της.

Breakfast at Tiffany`s (1961): Στο φινάλε της ταινίας δίνεται και ένα από τα πιο κλασικά φιλιά στην ιστορία του κινηματογράφου. Η Holly Golightly (Audrey Hepburn), έχει αρνηθεί την αγάπη του συγγραγέα γείτονά της Paul Varjak (George Peppard), όχι λόγο ανύπαρκτων συναισθημάτων αλλά, επειδή όσο και να την αγαπάει και να πιστεύει ότι του ανήκει, εκείνη ισχυρίζεται πως οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε ανθρώπους και έτσι, δεν θα κλειστεί σε κανένα κλουβί και όλα αυτά, ενώ βρίσκεται μέσα στο ταξί που θα την πάει στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης. Στην σκληρή του απάντηση ανακαλύπτει την αλήθεια, ότι ήδη βρίσκεται σε κλουβί και μάλιστα, το έχει φτιάξει μόνη της μεταφέροντάς το όπου πηγαίνει. Κλείνοντας την πόρτα του ταξί, της πετάει ένα κουτί με ένα δαχτυλίδι αρραβώνων. Βγαίνει έξω από το ταξί, τρέχει πίσω του και ανταλάσσουν ένα φιλί με κομμένη την ανάσα ενώ η βροχή τους εξαγνίζει και παράλληλα, γίνεται φόντο σε έναν έρωτα με εκτέλεση που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί.

West Side Story (1961): Το πρώτο τους φιλί ανταλάσσουν στο σχολικό χωρό οι Maria (Natalie Homewood) και Tony (Richard Beymer). Τα πάντα γύρω τους γίνονται μαγικά καθώς χάνονται σε μια ελαφριά ομίχλη, ενώ τα φώτα χαμηλώνουν αφήνοντας τους δυο τους μόνους τους στη μέση της σάλας ανταλάσσοντας λόγια αγάπης, μελιστάλακτα και γεμάτα ρομαντισμό. Καθώς ο ένας πιάνει τα χέρια του άλλου για να τα ζεστάνει, η κάμερα πλησιάζει στα χείλη του Τony που κάνουν την κίνησή τους. Το φιλί τελειώνει, τα φώτα επανέρονχται και ο αδερφός της πορτορικανής Maria, Bernardo, σπρώχνει μακριά τον Tony φωνάζοντάς του να μείνει μακριά από την αδερφή του. Όχι μόνο έχει να προστατέψει την τιμή του ως αδερφός αλλά, και την εθνική τους υπόσταση καθώς, ένας αμερικάνος δεν χωράει στην οικογένειά τους.

The Graduate (1967): Σε ένα ξενοδοχείο συναντήθηκαν ο Benjamin Braddock (Dustin Hoffman) και η παντρεμένη και σοβαρή κυρία Robinson (Anne Bancroft). Με το που εκείνη ανοίγει τα φώτα μπαίνοντας στο δωμάτιο, εκείνος κρεμάει στην πόρτα το ταμπελάκι "Μην ενοχλείτε" και έχοντας ξεκάθαρα πονηρούς σκοπούς, κλειδώνει την πόρτα, σβήνει ξανά τα φώτα και της δίνει αστραπιαία ένα φιλί πριν εκείνη προλάβει καν να φυσήξει τον καπνό από την ρουφηξιά του τσιγάρου της που μόλις είχε τραβήξει. Από τα πιο νευρικά και πιο προοδευτικά φιλιά καθώς, η διαφορά ηλικίας τέτοιου τύπου και μάλιστα σε παράνομες σχέσεις, δεν ήταν κάτι που εμφανιζόταν συχνά στη μεγάλη οθόνη.

Planet of the Apes (1968): Αν πιστεύετε ότι άνθρωπος και ζώο δεν μπορούν να συνυπάρξουν, δείτε αυτή την ταινία και ίσως αλλάξετε γνώμη. Όχι μόνο μπορούν αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες αλλά, είναι σε θέση να έχουν και τις... "στιγμές" τους. Ο αστροναύτης George Taylor (Charlton Heston), αφήνοντας τον πλανήτη των πιθήκων αλλά και την πιθηκο-επιστήμονα Zira (Kim Hunter), της δηλώνει ότι θα ήθελε να την φιλήσει για αντίο. Εκείνη δεν λέει απλά εντάξει αλλά, του θυμίζει ότι τον θεωρεί απίστευτα άσχημο. Παράξενο στην όψη, ίσως και αηδιαστικό για κάποιους όμως, δεν μπορεί να μην συμπεριληφθεί λόγω του ξεχωριστού του ύφους και νοήματος.

Romeo and Juliet (1968): Ποιος δεν ξέρει το μοναδικό αυτό ερωτικό δράμα του Σέξπηρ; Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε δει ταινίες, θεατρικά έργα, έστω και αποσπάματα διαλόγων από το μοναδικό αυτό ποίημα αφιερωμένο στους καταδικασμένους έρωτες. Περισσότερες συστάσεις δεν χρειάζονται, όπως ίσως δεν χρειάζεται καν να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στο περίφημο σήμερα φιλί του μπαλκονιού. Οι δύο νεαροί εραστές, ανταλλάσουν μοναδικά λόγια αγάπης με την Ιουλιέτα στο μπαλκόνι της και τον Ρωμέο, αρχικά ακριβώς από κάτω και στην συνέχεια, να ανεβαίνει για να κλέψει ένα της φιλί για καληνύχτα αφού, είναι αναγκασμένος να φύγει για να μην γίνει αντιληπτός από την αντίπαλη με τη δική του, οικογένεια.

Love Story (1970): Οι φοιτητές Oliver "Preppie" Barrett IV (Ryan O`Neal) και Jenny Cavalleri (Ali MacGraw) συζητάνε για τη σχέση τους ενώ περπατάνε στο προαύλιο του Harvard. Εκεί είναι που αρχίζει ένας μακρύς μονόλογος του Oliver ο οποίος την κατηγορεί ότι έχει βάλει ένα γυάλινο τείχος γύρω από τα συναισθήματά της σε μια προσπάθεια να προφυλάξει τον εαυτό της από το να πληγωθεί. Παράλληλα, της δηλώνει ότι όσο και αν αποτελεί ρίσκο, εκείνος έχει τα κότσια να της εκφράσει αυτά που νιώθει ελπίζοντας ότι θα έρθει η μέρα που κι εκείνη με την σειρά της δεν θα φοβάται να παραδεχτεί ότι νοιάζεται. Τα πιο όμορφα πράγματα έρχονται απλά λένε κάποιοι και δεν έχουν άδικο. Σταματάνε να περπατάνε κι εκείνη αποκρίνεται, έτσι απλά, "I care" και χάνονται σε ένα παθιασμένο φιλί.

Sunday Bloody Sunday (1971): Η ταινία του σκηνοθέτη John Schlesinger δεν αναφέρεται σε κάποιο ρομαντικό, παραμυθένιο ερωτικό τρίγωνο. Η Alex Greville (Glenda Jackson) μια σύγχρονη, επαγγελματίας γυναίκα και ο gay γιατρός Daniel Hirsch (Peter Finch) έχουν ως αντικείμενο ερωτικού πόθου τον ίδιο άντρα. Τον bisexual καλλιτέχνη και γλύπτη Bob Elkin (Murray Head). Δύσκολο το έργο για τον Bob αφού, ποιον να επιλέξει από τους δύο. Από την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξει; Όπως και να `χουν τα πράγματα, η αμφίρροπη φύση του τον αφήνει να χαίρεται τον έρωτα σε κάθε μορφή και εμείς με αυτό τον τρόπο, έχουμε επίσημα το πρώτο gay φιλί που ανταλάχτηκε ποτέ στον κινηματογράφο.

Chinatown (1974): Η Evelyn Mulwray (Faye Dunaway) μετακινεί από τη μύτη του ντετέκτιβ Jake Gittes (Jack Nicholson) ένα τσιρότο και σχεδόν έντρομη διαπιστώνει ότι το κόψιμο που καλύπτει είναι πολύ μεγάλο. Εκείνος βέβαια την ώρα αυτή επεξεργάζεται την πληγή του, έχει αλλού το μυαλό του λέγοντάς της "It`s a, it`s a fl-flaw in the iris...it`s a sort of birthmark". Κάπως έτσι ρίχνουν οι άντρες πολλά και όχι τις γυναίκες κάνοντάς τες να λιώνουν σαν βούτυρο στο τηγάνι. Τα πρόσωπά τους είναι τόσο κοντά που μοιάζει σχεδόν σαν να μην έχουν άλλη επιλογή από το να φιληθούν. Η συνέχεια είναι εύκολο να την φανταστεί κανείς αλλά, προκειμένου να μην μας μείνουν απορίες, τους βλέπουμε στο αμέσως επόμενο πλάνο, γυμνούς στα ιδρωμένα σεντόνια του πάθους, χαλαρούς και ωραίους να καπνίζουν το ένα τσιγάρο μετά το άλλο.

The Godfather: Part II (1974): Το εν λόγω φιλί κάθε άλλο παρά ερωτικό είναι. Κούβα του 1959 και παρακολουθούμε την καρδιά της ιταλικής μαφίας με την οικογένεια Corleone να κυριαρχεί στον χώρο. Ένας φανταχτερός χωρός λαμβάνει χώρα στο Presidential Palace και ο Michael Corleone (Al Pacino) ψιθυρίζει στο αυτί του αδερφού του Fredo (John Cazale), "There`s a plane waiting for us to take us to Miami in an hour, all right? Don`t make a big thing about it". Έχοντας γραπώσει ο ένας τον άλλο από το λαιμό, δίνουν ένα φιλί στα χείλη σύμφωνα πάντα με τα σισιλιάνικα πρότυπα, κάτι που συμβολεί τον επερχόμενο θάνατο, εξού και ονομάζεται το φιλί του θανάτου. Ο Michael συμπληρώνει "I know it was you, Fredo. You broke my heart. You broke my heart", και η ιστορία εξελίσσεται έτσι όπως όλοι γνωρίζουμε και ανατριχιάζουμε.

Annie Hall (1977): Ο Alvy Singer (Woody Allen) και η Annie (Diane Keaton) βρίσκονται ένα Σάββατο βράδυ στο πρώτο τους ραντεβού σε ένα νυχτερινό κέντρο όπου γίνονται auditions. Τα πράγματα ωστόσο δεν πηγαίνουν τόσο καλά με την Annie να εκτελεί με κάθε πιθανό τρόπο το "It Had To Be You". Ο Alvy προσπαθεί να την εμψυχώσει και να της αναπτερώσει το ηθικό. Εκεί είναι που θα την ρωτήσει αν μπορεί να της δώσει ένα φιλί και η νευρική Annie αρχίζει να μιλάει περισσότερο απ`όσο χρειάζεται. "Yeah, why not? Because we`re just going to go home later, right, and there`s gonna be all that tension, you know, we never kissed before. And I`ll never know when to make the right move or anything. So we`ll kiss now and get it over with, and then we`ll go eat. OK? We`ll digest our food better". Άλλος μπορεί να είχε ξενερώσει όχι όμως και ο πρωταγωνιστής μας που είχε σκοπό να την κάνει να πάψει να μιλάει όπως φαίνεται, με κάθε τρόπο.